Kvennablaðið - 09.09.1906, Page 2

66
KVENNABLAÐIÐ.
og lcökur o. s. frv. Föstudaginn vorum við
boðnar til miðdegisverðar úti í Maríulyst,
fyrir utan Helsingjaeyri, og flutti sérstök eim-
lest oss, með niðursettu verði. Og á laug-
ardagskvöldið II. ágúst hélt landskosninga-
félag danskra kvenna okkur skilnaðarveizlu á
Skydebanen. Var þar fyrst sungið, spilað og
lesin upp kvæði, svo dönsuðu börn ýmsa
norræna þjóðdansa. Þá var gengið til borðs,
sem skreytt var á allan hátt, bæði með blóm-
um og flestra þjóða fánum. Síðan héldu
danskar konur ógrynni af löngum ræðum, en
milli þess var leikið á horn þjóðlög allra
þeirra landa, sem áttu fulltrúa á fundinum,
þar á meðal íslands: „Þið þekkið fold með
blíðri brá", og stóðu allir upp meðan lögin
voru leikin. Síðan kallaði forstöðukona lands-
kosninga-félags kvenna fram hvert land, sem
hafði fulltrúa, til að halda ræður, sem auð-
vitað hljóðuðu allar um, að þakka fyrir
sig, og höfðu þær flestar ræðurnar skrifaðar
við hendina. Eg hafði ekki hugsað, að aðrir
yrðu kallaðir fram en reglulegir fulltrúar. En
svo var ísland kallað fram, og stóð eg þá
upp og þakkað í nafni sjálfrar mín, en sér í
lagi þakkaði eg í nafni íslenzkra kvenna
og í nafni Islands fyrir alla þá sæmd, sem
bæði danskar konur, og allur stórfundurinn,
og einkum forstöðukonan, Chapmann Catt,
hefði sýnt okkur, með því að taka mig
þannig með sem reglulegan fulltrúa, þótt við
hvorki hefðum heima neitt kosningaréttarfé-
lag, eða eg hefði verið kosin heiman að til
fulltrúa. Eg vissi, að það var ísland og hin
íslenzka þjóð, sem fundurinn hefði viljað heiðra
á þcnnan hátt, en ekki eg persónulega, og
þess meira virði væri mjer það.
Eg var í skautbúningi og tóku allir hon-
’um vel, og létu, sem sér findist mikið um
hann. Eg var fegin að hafa hann, innan um
allar þessar afarskrautbúnu konur. En óþægi-
legt er þó, að standa þannig sem sýningar-
munur, heilt kvöld, bæði fyrir veislugestun-
um og þjónunum, sem glápa á mann.
Veizlunni lauk kl. 1V2 um nóttina, en ekk-
ert vín var þar á borðum. Bæði á sunnud.
og í dag hafa þá verið haldnir fundir hjá
mrs. Chapmann. En nú er þá loks öllu lok-
ið og allir fara að hverfa heim.
Eg á að heilsa íslandi frá finskum og
norskum konum.
Eg tók upp hjá mjer að flytja finskum
konum kveðju og hamingjuósk islenzkra
kvenna, og vona, að þær séu því samþykkar.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir.
--- ^ » —-------
Kvenfélög á Islandi.
Fyrirlestnrfrú Bríetnr Bjarnhéðinsdóttur á
nlþjóðnkvenmifumlÍHiim í Knu]>inannaliöfn
7.—11. ág'úst.
(Pýðing.).
Þau eru tiltölulega ung, íslenzku kvenfé-
lögin. Aðeins þrjú þeirra eru komin af
bernskuskeiði.
Elzt þeirra er Thorvaldsensfélagið, stofn-
að 1874. Er það því búið að ná föstu skipu-
lagi.
Það lætur sér sérstaklega ant um heim-
ilisiðnaðinn og hefur sett á fót sölubúð, hon-
um til eflingar, án þess að fá nokkurn opin-
beran styrk. Því hefur viljað það tii, að það
hefir frá fyrstu haft ötula forstöðukonu, þar
sem er landlæknisfrú Þórunn Jónassen. Nú
á það hús í miðhluta Reykjavíkurbæjar, þar
sem það hefir sölubúð sína. Arið sem leið
seldi það vörur fyrir hér um bil 20 þús. krón-
ur. Félagskonur annast sjálfar um útsöluna
ókeypis, svo að félagið fær þó nokkrar tekj-
ur, þótt sölulaunin séu ekki nema 10 af hundr-
aði hverju.
í vetur sem leið, var samþykt á fjelags-
fundi að stofna sjóð af tekjuafganginum við
útsöluna, efla hann smámsaman, og þegar
nægilegt fé væri fengið, að koma upp upp-
eldisstofnun fyrir börn.
Þá kemur næst Lslenzha kvenfélagið,
stofnað 1895 af Þorhjörgu Sveinsdóttur. Það
var fjölmennt félag. I Reykjavík einni voru
þannig í byrjun félagskonur nokkur hundruð
að tölu. Auk þess átti að stofna undirdeildir
víðsvegar um landið og áttu þær allar að
hafa sama aðalmarkmið eins og Reykjavíkur-