Kvennablaðið - 27.11.1906, Blaðsíða 3

KYENNABLAÐIÐ.
83
af dæmumog smáviðburðum, sem lýsa lyndis-
einkunnum ýmsra helztu forvígiskvennanna
mjög skýrt. Hún er orð í tíma talað; því
einmitt nú, þegar konurnar hér á Norðurlöndum
eru farnar að hefja sömu baráttuna, er það
mjög þýðingarmikið að hafa greiðan aðgang
að glöggum skýrslum, um uppruna þessarar
hreyfingar og meðul þau, sem forvígiskonurnar
í Ameríku notuðu, til að hrinda henni svo
langt áleiðis, sem hún nú er komin. Vér
viljum mæla hið bezta með þessari bók, því
hún ætti sannarlega skilið að vera nokkurs
konar hússpostilla á hverju heimili. Að minnsta
kosti ætti hver kona, sem ann jafnrétti og
framförum kvenna, að kynna sér hana. Hún
væri einkar hentug til lesturs í skólum, einkum
í kvennaskólum, til að gera ungum stúlkum
ljóst hvað það væri, sem konurnar væru að
berjast fyrir, og gera þeim ljósa þýðingu þessa
máls. Það mundi koma í veg fyrir marga
hleypidóma og skýra mál þetta útrúlega mikið
fyrir nemendunum og þar af leiðandi fyrir al-
þýðunni.
»Danmark derude«. heitir dauskt tímarit, sem
byrjaði að koma út í haust x. okt. Ritstjórar
eru H. Green og H. Stein. Það á að taka til
umræðu öll mál, sem eitthvað snerta verzlun eða
hagsmuni Dana erl. Blaðið er sent Kvbl. til um-
sagnar.

Eftir Elsu Ek.
(FrhJ.
Um veturinn var fjölgunar von hjá Hedmans
hjónunum. Agða var oft lasin, en Pétur kvað
það ekkert vera, þegar alt væri af staðið þá
breyttist það í eintóma ánægja og gleði. En
Agða var hugsandi og alvarleg, þvert á móti þvi,
sem maður henna'r var, sem ætíð var glaður og
kátur, og bollalagði um hvaða einstakur dugnaðar
strákur „drengurinn" þeirra skyldi verða. Hann
skyldi ekki kreppast af neinum viðteknum venjum í
uppeldinu, heldur skyldi það þroska alla hans
góðu hæfileika.
„En nú verð eg að segja af eða á hvort eg
tek á rnóti miðdegisboðinu hjá borgmeistaran-
um“, sagði hann einu sinni við borðið við konu
sína.
„Þóra Hall segir mér að konur séu líka boðn-
ar þar", sagði Agða.
„Svo".
„Þá fer þú auðvitað ekki“, sagði Agda óþolin-
móðlega, „fyrst þau hafa ekki boðið mér".
„Já, en þú hefðir þó ekki vel getað farið
hvort sem var", sagði Pétur og var mjög undr-
andi á svipinn, „eins og nú stendur á fyrir þér".
„En þau hefðu samt átt að bjóða mér, fyrst
þau buðu þér", sagði hún.
„En það hefði verið alveg sama sem að bola
þér frá", sagði hann.
„Ef þú fer, þá tek eg það svo“.
Pétur ypti öxlum óþolinmóðlega, en þegar
hann leit á Ögðu, þá vorkendi hann henni og
sagði gamansamlega. „Nú jæja, fyrst þú þorir
ekki að sleppa mér einum innan um þenna töfr-
andi kvennahóp, þá skal eg senda afboð".
„Svo gekk hann út og kysti hana að skilnaði
með nokkrum góðlegum gamanyrðum, sem komu
henni til að hlæja. En hláturinn var ekki hjartan-
legur. Henni fannst hún ekki geta hlegið að at-
hugaleysi Péturs og kæruleysi í hans ytri fram-
komu gagnvart henni. Hann ætti jafnan að standa
á verði fyrir að stöðu hennar yrði ekki misboðið.
Hún gat ekki leyft honum að vera jafn áhyggju-
lausum í þeim efnum og lögfega giftum eigin-
rnanni, þótt skaplyndi hans hneigðist mest að
því, og þótt hún hefði mjög vel getað umborið
það ef hún hefði verið lögleg eiginkona hans.
Nokkru síðar kom móðir hennar, og með
henni einskonar breyting á heimilið. Pétur var
ekki vanur að umgangast gamlar heldri konur,
og átti því erfitt með að ná réttum tökum á því,
hvernig hann skyldi haga sér sem tengdasonur
hennar, um lengri tíma. En hann gerði virðing-
arverðar tilruunir til þess. Og Agða brosti smátt
með sjálfri sér af að sjá hvað honum vai þetta
óeðlilegt. En aftur á móti féll Jienni illa að sjá
hvað móðir hennar, sem annars var svo frjáls-
mannnleg, gat stundum orðið feimulega vand-
ræðaleg. Það var auðséð að henni fannst alt af
samband þeirru Péturs og Ögðu hálí ólögmætt.
„Hvað hafið þið gert til þess að tryggja fram-
tíð barnsins?" spurði hún Ögðu einu sinni.
„Barnsins?" át Agða eftir.
„Já, til þess að tryggja stöðu þess. Hún
gæti orðið mjög óviss ef annaðhvort ykkar Péturs
dæi. En ef svona hjónaböna eru þinglesin þá er
réttur bæði barnsins og konunnar nokkurnveginn
trygður".
„Auðvitað", svaraði Agða og varð dálltið heit
og áköf í rómnum, eins og hún hafði áður átt
vanda til. „Það er gott ráð, en við Pétur höfum
viljað vefa alveg óháð öllum lögum í okkar
hjónabandi, og ekki einu sinni nota okkur af
þessum lögum. En við höfum með arfleiðsluskrá
okkar gert alt sem unt er til að ^ryggja stöðu
barnsins". Frh.