Kvennablaðið - 28.02.1907, Blaðsíða 3

KVENNABLAÐIÐ.
11
jurtafæðumaður, og því alveg jafn ant um þessa til-
raun eins og „The Daily Express", þótt það væri
ekki einungis af þjóðmegunarlegum ástæðum. „Því
til þessað fá ódýrt fæði verður að lifa á jurtafæðu",
(Varla þó á íslandi) sagði hann.
Auðvitað urðu mennirnir að neita sér um tó-
bak og vínanda, ef fæðið átti að fást fyrir 30 aura,
enda var það nauðsynlegt vegna tilraunarinnar, því
hægt hefði verið að halda, að tóbaksnautn og vín-
anda hefði deyft sultartilfinninguna. Þeir héldu líka
heit sitt um það, að fá sér engan aukamat þá þrjá
mánuði, sem þessi tilraun stóð. Hér er skýrslan
yfir matinn, eins og hann kostaði í Lundúnum:
Morgunverður:
Hafragrautur . . . . 1 pd. 15 aurar.
Hveitigrjónakökur . . a1/*— 17 —
Sykur . ............6 gr. 2 —
Plöntufeiti.........60 — 6 —
miðdagsverður:
Baunir..............lJ/2— 20 —
Brauðbýtingur . . 2 "ít brauð 20 —
Plöntufeiti.........60 gr. 6 —
Sykur...............60 — 2 —
Rúsínur.............2>/J ® 11 —
Eftirmatur:
Brauð........................11 —
Berjahlaup...................11 —
Kakao........................ 7 —
Kvöldverður:
Risgrjón............1 */* ® 11 —
Laukur..............1 ® 11 —
Plöntufeiti.........60 gr. 6 —
Samtals á dag 1 kr. 56 aurar.
Nú hefði mátt ætla, að eftir 3 mánuði mundu
þessir 4 menn flýta sér til næsta matsölustaðar til
þess að fá sér hina safamestu kjötsteik, sem unt
væri að fá. En það varð alt annað ofan á. Þeir
voru svo ákafir við að ljúka af að stinga upp og
jafna garðbleltinn sinn, að þeir vildu heldur léttan
miðdagsmat og fengu sér að eins brauð og ost.
Kjötlöngunin var ekki ríkari en það. Allir höfðu
þeir lézt fyrsta mánuðinn, en farið svo að þyngjast,
og verið þyngri seinast, en þegar þeir byrjuðu til-
raunina. Allir voru þeir miklu hraustlegri, og fanst
þeir vera miklu færari til vinnu en áður. Og
allir voru þeir ásáttir um, að fyrir engan mun hefðu
þeir viljað verða af þessari tilraun, þótt þeim hefði
stundum leiðst dálítið i „gamla hælinu".
Allar upplýsingar og forskriftir um matinn o. fl.
eru nú gefnar út í bók á ensku sem heitir: „How
to live on four pence a day". Publiched by C.
Arthur Pearson, Henriette Street, London C. W.
„Janni aumingi".
Eftir Cecilia Milow.
(Frh.).
„Uss, ekki skuluð þið vera hrædd um hann
Janna eða bera kvlðboga fyrir honum, sagði hann
einusinni. Hann er, svei mér, kominn til hans
sonar míns í. Ameríku".
Móðurbróðir Bogren þóttist verða öskuvondur
og lét á sér heyra, að vanþakklæti eru þau laun,
sem heimurinn býður, og frændur eru frændum
verstir. — Þó var hann i hjarta sínu ánægður
yfir þvíað hafa orðið alveg af með þenna ógæfu-
fugl á svona góðan hátt.
Konan hans, sem hafði á sinn hátt verið ant
um þetta eina systurbarn sitt, andvarpaði með
köflum og sagði: »Ojæja, hvemig skyldi „Janna
aumingja" líða í Ameríku«? Og þegar Betty sagði
það sama, þá sagði OIi gamli, að Janni mundi
víst smíða sína eigin lukku þarna yfir í gullland-
inu, fyrst hann hefði aldrei fengið að reyna það
hér heima.
* . *
*
Tíu ár eru liðln. Bogren móðurbróðir hefir
safnast til feðra sinna og verksmiðjan er komin i
eigu annars. Ekkja hans er flutt frá Bórási óg
hefir keypt sér fallega dálitla villu 1 grend við Litla-
skóg. Þar býr hún með dóttur sinni, sem nú er
tvftug, og hinni dyggu Karenu, vinnukonu sinni.
Hún og Betty sjá um búskapinn og heimilið,
garðinn, fjósið, grísastíuna og hæsnahúsið, svo að
það er mesta fyrirmynd.
Betty er ekki fríð. En hún hefir góð og gáfu-
leg augu, fallegan litarhátt og tennur. og mikið
og fallegt gullbjart hár. Hún er sviphrein og við-
mótið þýtt, ,hún er alvarleg, með viðkunnanleg
augu, dálítið glettnisleg, og spékoppa í kinnum.
Hún er há og beinvaxin, og aldrei iðjulaus. Hún
óf og vann fötin handa sér og móður sinni, og falleg
léreft og dúka, sem hún selur líka. Öll föt á
heimilinu saumar hún, auk heldur fötin
handa Karenu gömlu. Hún var líka eftirlætis-
barn allra 1 nágrenninu. Þannig líður tíminn
fyrir þeim tilbreytingalítið, nerna þegar þær hafa
stöku sinnum smá kaffiboð hjá sér til að hressa
sig upp.
En einn rigningardag, rétt fyrir miðsumarið,
vita þær ekki fyr enn »Janni aumingi« kemur
þeim alveg að óvörum, án þessað hafa gert þeim
aðvart með því að skrifa eða senda þeim símskeyti,
alveg gegnvotur og óhreinn upp á höfuð, eins og
reglulegur umrenningur. Hann hafði ekki fyrir
að berja að dyrnm, heldur labbaði sig í hægðum