Kvennablaðið - 28.02.1907, Blaðsíða 4

12
KVENNABLAÐIÐ.
sínum inn í stofuna þeirra, settist. þar óboðinn
ofan á fína hægindastólinn með sirzishlífinni
og sagði stuttlega:
„Hér er eg þá kominn aftur, móðursystir mín«.
— Ekki nokkurt afsökunarorð eða útskýring því
hann hefði komið aftur. alveg eins og hann áliti
sjálfsagt að vera hér til dauðadags.
Þær urðu öldungis forviða! En þegar mesta
undrunin var farin að réna, þá buðu þær hann
hálfhikandi velkominn, spurðu hvernig honum
hefði liðið, og hvernig hann hefði getað leitað
þær uppi. Hann kvaðst hafa verið í Chicago,
sig hefði langað heim, því hefði hann komið heim
til Svíþjóðar Hann hefði komið fótgangandi frá
Gautaborg til Bóráss. þar hefði hann hitt Ola
gamla, sem hetði hvatt hann til að halda áfram
til Litlaskógar. Aleiga sín væri í töskunni, sem
hann bæri á öxlinni, þar væru tvær flúnelsskyrtur,
tvennir sokkar, tvær tóbakspípur, og stór sjó-
mannshnífur. Og upp úr vasa sfnum tók hann
skinnpung með 7 krónum og 8c aurum, þetta
væri aleigan.
Aumingja móðursystir hans leit órólega á
Betty, og hún aftur á aumingjann hann Janna, og
svo aftur á móður sína. Hún vissi varla hvort
hún átti að hlægja eða vera alvarleg.
„Auminginn! Við verðum fyrst að fá hon-
um einhver hrein föt að klæðast í, og eitthvað
að éta. Hann er alveg glorhungraður og hvik-
nakinn að sjá. Eg skal sjá um herbergi handa
þér, og eitthvað heitt að borða. Eða hvað Janni?«
„Þakka kærlega fyrir boðið", sagði Janni og
leit á þær báðar með alt öðru augnaráði, en hann
hafði gert fyr meir. Augun voru blátt áfram ertn-
islega hrekkjaleg, og brosið, sem breiddist yfir
stórskorna andlitið hans var mjög dularfult. Frú
Bogren, móðursystur hans, grarndist það mjög.
»Þú hefðir gjarnan getaðlátið okkur vita eitt-
hvað um þig Janni, sagði hún vingjarnlega. Eg
veit varla hvar eg á nú að koma þér niður þegar
þú kemur svona óvænt«.
»Eg hafði engin skriffæri í töskunni minni«,
sagði Janni afsakandi, og ef systir vill ekki taka
tnig, þá verð eg líklega að hafa mig aftur á stað“.
sagði hann og stundi við.
„Hvað ætlar þú nú að takast á hendur?«
spurði móðirsystir hans.
»Það veit eg ekki“, sagði hann og klóraði
sér í höfðinu mjög áhyggjulega.
„Veit það ekki! — Hefi ekki hugsað um það!
— „Já, það er dálaglega svarað af 28 ára karl-
manni — Veit það ekki — eg vil fá að heyra þig
segja þetta aftur!" fnæsti móðursystir hans.
Janni þagði. Hann var orðinn niðurlútur
og mjög ráðalaus og örvæntingarfullur að sjá, þar
sem hann starði þunglyndislega fram íyrir sig.
Betty stóð kyr og starði á hsnn.
»Vertu nú góður, Janni, og kærðu þig ekki
um, hvað mamma segir; hún vill þér þó að minsta
kosti vel, og þú ert velkominn til okkar, eins og
þú ert“, sagði Betty, og lagði höndina vingjarn-
lega upp á öxlina á Janna. Þá var sem leiftri
brygði fyrir í stálbláu augunum hans, en áður en
hann fengi svarað nokkru, sagði móðursystir hans:
„Heyrðu Janni, eg hefði fegin vtljað gera eitt-
hvað fyrir þig, einkum vegna hennar móður þinnar
heitinnar, þvl hún var ágætiskona, vinnusöm og
áreiðanleg. En eg er ekki auðug, og þú hefir enga
heimild til að setjast hérna að. Heyrir þú það?
Heyrirðu hvað eg segi?« bætti hún við óg hækk-
aði málróminn.
„Já, móðursystir mín“, sagði hann og leit upp.
„Þú segist gjarna vilja gera eitthvað fyrir mig vegna
hennar móður minnai".
„Það sagði eg ekki, — eg sagði, að eg vildi
það, en gæti það ekki", leiðrétti móðursystir hans
áköf. „Maðurinn minn lét mér ekki mikið eftir sig“.
„Eftirlét hann mér nokkuð"? spurði Janni ein-
feldnislega.
„Þér! — þér! — ertu frávita?" æpti móðursystir
hans. „Þér, sem fórst eins illa að og þú gerðir,
straukst í burtu og------«
„Já, en nú er eg líka kominn aftur«, • kallaði
Janni upp hróðugur, stóð upp af stólnum og
hristi sig eins og votur loðhundur. Og þegar
móðursystir hans sneri sér undan mjög gröm, þá
fór hann að sverja og sárt við leggja, að hann
skyldi aldrei nokkurntíma oftar strjúka burtu, og
baka frændfólki síuu með því enn þá meiri sorg
og áhyggjur en áður.
Og svo settist hann þar að. Betty var eins
vingjarnleg og áður, stjanaði við hann og sá um
hann, svo hann varð brátt sem heimamaður.
Það sást brátt. að hvað sem hann hafði haft
fyrir stafni þarna yfir í Ameríku, þá hafði hann
lært að vera iðinn og gera gagn. Enn þá hafði
hann sömu löngunina til að taka alla hluti í sundur,
en nú setti hann alt saman aftur, svo það varð
sem nýtt. Hann byrjaði mðð saumavélina henn-
ar Bétty, svo lagaði hann línkeflingarvélina, og
brunnvinduna og leiddi vatnið frá brunninum inn
í húsið, Karenu gömlu til mikillar ánægju, Eftir
þetta var hann eftirlætisgoð hennar, og hægri hönd
Betty í matjurtagarðinum og blómsturgarðinum,
svo móðursystir hans vildi ekki heyra þessar 7,80
nefndar á nafn, þegar hann vildi fara að borga
þær í fæðispeninga eftir vikuna. (Frh.).