Kvennablaðið - 20.01.1910, Blaðsíða 2

2
KVENNABLAÐIÐ.
kvenna gagnvart karlmonnunum, tók
»Framsókn« að sér, sem þíer stofnuðu frú
Sigríður þorsteinsdóttir og fröken Ingibjörg
dóttir hennar á Seyðisfirði. Það virtist svo
sem þessi tvö kvennablöð bættu hvort ann-
að upp. Margar góðar vekjandi greinar
komu í »Framsókn« á fyrstu árum hennar.
En hún náði aldrei tökum á hugum og
hjörtum islenzku kvenþjóðarinnar. íslenzka
kvenþjóðin var enn ekki nægilega þroskuð
fyrir þessar hugsjónir.
Ekki getur það talist íslenzkum kon-
um til sæmdar, að þær létu þetta eina
kvenréttindablað sitt þurfa að deyja út.
Því í raun og veru var þeim ekki eins
mikil þörf á neinu eins og málgagni, sem
berðist öfluglega fyrir i'éttindum þeirra,
sem væri sá hljómsterki lúður, sem vekti
þær af margra alda svefni og dáðleysi.
Þótt svo illa tækist til, að íslenzkar
konur þektu ekki hvað til þeirra friðar
heyrði um þær mundir, er »Framsókn«
hóf göngu sína, þá er mikil breyting orðin
nú á í þeim efnum. Tíðari samgöngur við
umheiminn og áhrif þau, sem þaðan berast,
gera það Ijóst, að n ú getum vér ekki verið
án slíks blaðs. Auðvitað er þvi svo farið
enn sem fyr, að konur vilja lítið af mörk-
um leggja til að halda því úti. En eins
víst og það er, að þeim þykir léttara, skilj-
anlegra og skemtilegra að lesa eldhúsbálka,
góð ráð og reyfarasögur, heldur en um
réttindi þeirra og skyldur, eða um hvernig
þær geti náð því takmarki, að verða að
öllu leyti jafningjar karlmanna: í mentun
og þekkingu í í'éttarfarslegu tilliti, í iðnaði
og embættum, i landsmálum og lands-
stjórn, eins víst er það, að svo ríkt er
þetta mál orðið lamið beinlínis og óbein-
línis inn í meðvitund allra hugsandi
kvenna, að nú geta þær með engu móti
unað því að eiga ekkert slikt málgagn.
Þar er þeirra einasta varnarþing enn sem
komið er. Það mundu þær sjá, ef þetta
eina blaá þeirra, sem nú er, gæfist upp.
En nú eru erfiðir tímar fyrir blöðin.
Flest stærri blöð vor eru að meira eða
minna levti styrkt af einstökum mönnum
eða pólitískum fiokkum. A sama hátt ætt-
um vér konur að fara að. Oss nægir ekki
lengur þetta litla mánaðarblað. Vér eigum
svo mörg áhuga- og nauðsynjamál, sem
verður að hreyfa og ræða í Kvennabl.
Kvenréttindamálin verða að vera þar fyrst
á borði. En þar þarf lika margt fleira að
ræðast bæði til gagns og gamans. »Vér
| verðum því að stækka blaðið, fjölga tölu-
blöðunum. Allra helzt gera það að viku-
i blaði, víðkeyptu, vel borguðu, sem konur
| víðsvegar um landið rituðu í. Blaði, sem
kæmist inn á hvert einasta heimili. Því
miður hefi eg ekki ástæður til að ráðast í
svo stórt fyrirtæki og kostnað lijálparlaust.
En ef konurnar vilja eiga sterkan tals-
mann fvrir sig, þá eiga þær að halda úti
öflngu blaði. Það gera pólitísku flokk-
arnir. Þeirra áhrifamestu vopn eru við-
lesin blöö. Því kosta þeir ærnu fé til þeirra.
j Hér er ekki nema um tvent að ræða:
j Annaðhvort neyðist Kvennablaðið til að
breyta um stefnu í einhverja arðvænlegri
átt en þá, að berjast í óþakklæti fyrir rétt-
indurn þeirra kvenna, sem ekki vilja neinu
til þess verja, ellegar þér konur, verðið
! sjálfar að kosta einhverju til. Fáir munu
| vilja árum saman verja eigum sínum og
tíma til að vinna að hagsmunum þeirra,
sem ekkert hirða um það sjálfir og ekkert
vildu hjálpa til. Annaðhvort er að gera:
Eiga blað, og styrkja það með ráðum og
dáð, eða hafa ekkert blað. — Nú legg eg
málið í yðar hendur.
Viröingarfylst
(Bríet (Bjarnhéðinsdóttir.
Bæjarstjórnarkosningarnar.
Þá er nú að því komið, að Reykjavíkur-
konur safnist saman i annað sinn til þess
- að kjósa í bæjarstjórn. í þetta sinn hefir
þéim bætzt lalsverður liðsauki þar sem
vinnukonurnar eru, sem eflir bæjarstjórn-
arkosningarlögunum frá 1909 hafa nú
einnig kosningarrétt, ef þær eru 25 ára