Kvennablaðið - 20.01.1910, Blaðsíða 4

4
KVENNABLAÐIÐ
Sömuleiðis eru par 55,784 konur á skrifstofum,
200,000 kenslukonur, 44,000 hljómleika-, söng-og
leikkonur, 79,000 hjúkrunarkonur og 202 kven-
læknar.
Eftir manntalinu á Englandi 1901 voru par
og i Wales 3,000,000 ógiftar konur yfir 20 ára og
nærfelt 1 miljón yfir 35 ára. Ekkjur voru þá
1,246,407.
Af pessu yflrliti sést pað, að konurnar í
mestu siðmenningarlöndunum eru ekki langt
frá pví að ná takmarki óska sinna: fjárhagslegu
sjálfstæði.
Umsjónarkona i verksmiðju.
Fyrsta kona sem verksmiðjueftirlitsmað-
ur eftir nýju verksmiðjulögunum í Noregi er
frú Betzy Kjelsberg. Hún á að ferðast um landið
og hafa eftirlit með að ástandið í peim verk-
smiðjum, sem börn og konur vinna í, sé að
öllu leyti óaðfinnanlegt, og sjá um að pau séu
ekki beitt ranglæti, og halda peirra hluta fram
gagnvart verksmiðjueigendunum. Hún er auð-
vitað launuð af ríkissjóði.
Samskonar umsjónarembætti hefir finskri
konu verið veitt i Finnlandi, Veru Hjelt.
Hvorutveggju eftir harða sókn af hendi kven-
réttindafélaga. Sömuleiðis hafa pau komið til
leiðar, að konur mega halda áfram næturvinnu
í verksmiðjunum, sem er mikið betur borguð
en dagvinnan.
Við nýju Stórpingskosningarnar i Noregi
komst að eins ein kona, frk. Anna Rogstad, að
sem varamaður, en engin sem pingmaður-
Frk. Gina Krag bauð sig fram í stóru umdæmi’
en féll, — einungis af pví að konur héldu sér
samvizkusamlega við pólitisku flokkana.
Nóbelsverðlaunin hafa fengið iár: hin fræga
sænska skáldkona Selma Lagerlöf, höfundur sög-
unnar »Gústi Berling«, sem »Kvennablaðið« er
að flytja kafla úr, og loftskeyta-uppfundninga-
maðurinn frægi, William Marconi, sín 150,000
hvert peirra.
íslenzk kona sæmd heiðnrsmerki. Fröken Þóra
Friðriksen hefir verið sæmd frakknesku orð-
unni »Officier d’academie«.
Kosningarnar.
Nú, þegar vér loks höfum afráðið að
hafa sérstakan kvennalista, er alt undir
því komið, að vér verðum vel samtaka i
að fylgja honum. Þau 5 kvenfélög, sem
kosið hafa nefnd til undirbúnings og til
að semja listann, hafa falið henni að gera
út um, á hvaða hátt kosningu kvenna yrði
háttað, hvort þær hefðu sérlista eða settu
fulltrúaefni sín á karlmannalistana, ef sam-
vinna fengist. Raunin varð sú, að hið
frjálslynda framfarafélag Landvörn vildi
ekkert sinna þvi. Þóttist komið of langt.
Gætnari og eldri mennirnir voru þó með
því að hafa konurnar, en ungu pólitisku
hetjurnar, einkum þær, sem ekki hafa at-
kvæðisrétt við kosningarnar, voru algerlega
á móti því, að konur geri annað við at-
kvæði sín en að kjósa þeirra menn. —
Þegar nú þorri kvenna er ekki þessu sam-
dóma, þá verður ekki af neinni samvinnu.
Alls konar vopnum er nú beitt á móti
kvennalistanum, en alt er það pólitiskur
undirróður, þótt því sé annað nafn gefið
ofan á. Þeir, sem veikir eru, þurfa að fá
sér liðsauka, En erfitt verður að fá konur
með, ef þeim eru eigi viltar sjónir.
Vér áminnum konur alvarlega um að
láta ekki blekkja sig í þessu máli. Full-
trúar vorir, þær frú Katrín Magnússon,
frk. Ingibjörg Bjarnason og frú Guðrún
Þorkelsdóttir, eru sæmilegir fulltrúar, sem
vér getum verið vrel ánægðar með. Þroski
vor Reykjavíkurkvenna verður dæmdur eftir
þessum kosningum og álit vort sem kjós-
enda, sem viti hvað þeir vilji og komi
málum sínum fram með staðfestu og þraut-
seigju, fer eftir þessum leikslokum.
Vér höfum þá trú á konum í heild
sinni, að þær haldi sjálfstæðismerki kvenna
hátt á lofti og hjálpi oss til að ná glæsi-
legum sigri.
Þær vinnukonur, sem borga útsvar og
eru fullra 25 ára, hafa kosningarrétt, og
vonumst vér til að þeim verði gleði að því
að nota þessi nýfengnu réttindi til þess að