Kvennablaðið - 05.05.1911, Side 2

18
KVENNABLAÐIÐ
eru lögin jafn mikilsverð fyrir það. Því
með þeim er úr lögum numið alt misrétti
í þessum efnum milli kvenna og karla, og
því slegift föstu, að konum beri að lögum
sömu réttindi og körlum, þegar þær full-
nægi þeim skilyrðum og skyldum, sem lög-
in gera ráð fyrir.
Vér konur höfum ástæðu til að þakka
öllum stuðningsmönnum þessa máls í þing-
inu, hjálp þeirra og liðveizlu til þess að
það gæti náð heppilegum úrslitum. En
sérílagi megum vér þakka flutningsmann-
inum hr. H. Hafstein fyrir hans góðu að-
stoð í þessu máli. Með því að
leggja því sína mikilsverðu liðveizlu
vann hann því það fytgi á þinginu, sem
óvíst er að það hefði fengið annars.
Yfir höfuð lítur út fyrir að vér konur
höfum ástæðu til að muna lengi þingið
1911 og vera því þakklátar. Stjórnarskrá-
in, sem nú er komin aftur til Nd.afgreidd
frá Ed., veitir konum kosningarrétt og
kjörgengi, með sömu skilyrðum og karl-
mönnum. Og þótt hún háfi takmarkað
þessi réttindi nokkuð, þá er það jafnt fyrir
karla sem konur. Við það höfum vér
konur ekkert að athuga að svo stöddu
máli. (Takmörkunin var feld i Nd. í fyrra-
kveld).
Namfag'iiaöarslieyti
frá ísl. troimni í Vesturheiml.
Þann 4. þ. m. var svohljóðandi sím-
skeyti sent til útgef. Kvbl. frá ísl. konum
á Gimli i Canada:
»Briet Bjarnhédinsdóitir
Reykjavík
lceland;
Við samgleðjumst Istandskonum yfir
fengnu ja/nrétti.
Gimli, Kvenréttindajélagið
Sigurvon«.
Segja má um íslendinga í Ameriku
að þeim renni fullkomlega blóðið til skyld-
unar, hvort sem oss hér heima gengur
ineð eða móti. Eina, samúðaióskin, sem
vér íslensku konurnar fengum, þegar vér
fengum full hæjarstjórnar og sveitastjórn-
ar réttindi var í Freyju, frá islenskum
konum í Ameriku, og höfðum vér hér
heima þó sent samúðarskeyti litlu áður
bæði til finskra kvenna og norskra.
Sömuleiðis nú, þegar síminn hefir borið
fréttina út um allan heim: að íslenskar
honur hafi fengið fult jafnrétti til embætt-
isnáms, námsstyrks og embætta undan-
tekningalaust, sem óvíða eða hvergi hefir
verið veitt konum fyrri, og ísland þannig
er orðið fyrsta löggefandi landið, sem veitt
hefir dætrum sínum í þeim efnum full-
komið iafnrétti, — þá eru það enn systur
vorar í Ameríku sem fyrstar allra sam-
gleðjast oss og þrátt fyrir vegalengdina
óska oss til heilla, þar sem frændþjóðir
vorar, hér í nágrenninu láta eklci svo lílið
að sýna, að þær viti að vér séum til.
Þetta og annað eins vekur hlýjar
tilfinningar milli frændanna vestanhafs og
austan. Og í þeim efnum eru Vestur ís-
lendingar oss fremri, að þeir hafa eylt kalan-
um og rígnum sem áður ríkti hér heima,
til Vestur íslendinga. Við hvert tækifæri,
í sorg og í gleði vorri hér heima, taka
þeir þátt í kjörum vorum, og sýna syst-
kynaþel sitt á svo ótvíræðan hátt, að þeir
hafa að fullu þýtt burtu ísl. kuldann, sem
oft bar svo mjög á í ritum og ræðum til
þeirra.
Vér ísl. konur þökkum systrum vor-
um vestan hafs samúðina og heillaóskirn-
ar. Vér finnum og viðurkennum að þar
eigum vér ísl. enn þá frændum og vinum
að mæta, og óskum að systur vorar þar
vestra, sem í ýmsum greinum hafa átt
víðara verksvið og frjálslegri lög, megi nú
sem fyrst verða aðnjótandi sömu réttinda
og menn þeirra og frændur hafa þar í
landi I öllum greinum.
Bríet Bjarnhéðinsdótlir.