Kvennablaðið - 10.08.1911, Qupperneq 5

KVENNABLAÐIÐ
53
félagi einu. Það er afar-stór fylking. Þá koma
eldri kvenréttindafélögin. Þau eru stærst.
Er fylkingarnar ganga fram hjá hússvölum
einum, heilsa allir að hermannasið, þar stendur
elzta kvenréttindakona Lundúnaborgar, heflr
hún unnið fyrir kvenréttindamálið í 50 ár.
Meðfram fylkingunum gengu vagnar
til þess að hjálpa þeim, sem kynnu að gefast
upp en lítið þurfti þeirra við. Konurnar
gengu áfram glaðar og hugrakkar. 70 leik-
araflokkar lóku hergöngulag kvenna, en þær
sungu undir, 1000 fánar blöktu, auk allra
smá-flagganna.
Félög gegn kvenréttindum eru til á Eng-
landi höfðu þau sent 50 — fimmtíu —
karlmenn, er báru spjöld með áskriftinni:
„Konurnar vilja ekki hafa kosningarrétt".
En þeir urðu að aðhlátri.
„Þið eruð á eftir tímanum!" var kallað
til þeirra „lítur helzt út fyrir það að konur
vilji ekki fá kosningarrétt!" —
Um kvöldið voru haldnir stórir kvenna-
fundir.
Skrúðganga þessi heflr haít afar-mikil
áhrif, og er sagt að margir þingmenn, sem
áður hafl verið mótfallnir kosningarrétti kvenna
hafi snúizt, er þeir sáu þessa fylkingu kvenna
af öllum skoðunum og stéttum, sameina sig
' um málefni allra kvenna. Einhver. ensk kven-
réttindakona kemst svo að orði í einu af
blöðum þeirra : „Ein af aðal-ástæðunum fyrir
því að konur þarfnist kosningarréttar er sú,
að þær eru svo ólíkar hver annari.
Þess vegna er það ef til vill ljósasti
vottur þess hvað við óskum einlæglega að fá
kosningarréttinn, að við viljum að allur
skoðanamunur verði að lúta, fyrir hinni
sameiginlegu trúokkar á kvenréttindamálið".
L. V.
Kvenna Stórþingið
í Ntockhólmi.
I.
Eins og lesendur »Kvennabl.« vita,
skyldi halda hið 6. stórþing Alþjóða Kosn-
ingarréttarfélags kvenna í Stockhólmi í vor,
dagana 11.—17. júní síðastl. Tveir full-
trúar voru kosnir af Kvenréttindafél, ísl.
til að mæta fyrir íslands hönd, sem nú
er upptekið í Alþjóða Sambandið. þær voru
frk. Laufey Valdimarsdóttir stud. mag., og
frk. Inga L. Lárusdóttir, báðar við nám í
Kaupmannah. Auðvitað var Kvrfél. ísl.
svo fátækt, að það gat ekki kostað þær
að neinu leyti, og Alþingi veitti heldur
ekki neinn ferðastyrk, af því þar áttu kon-
ur í hlut, þótt það veitti einmitt ríflegan
ferðastyrk handa tveimur karlmönnum til
Frakklands, á líkt mót, og handa Bók-
mentafélaginu samskonar styrk til að mæta
á fundi í Kristjaníu í sumar.
Fundurinn hófst ekki reglulega fyr en
12. júní. En 11. júni flutti kvenpreslur-
inn, hin fræga kvenréttindakona, miss Anna
H. Shaw, prédikun í Gustaf Vasakirkjunni
í Stockhólmi, sem var alveg troðfull af
fólki. Svíar voru það frjálslyndari en
Norðmenn, að þeir leyfðu henni kirkjuna.
En í prédikunarstólnum mátti hún ekki
standa, heldur við hlómskreytt borð fyrir
framan altarið. Hún lagði útaf því, að
guð hefði gefið sitt orð í heiminn, og það
hefðu verið konur, sem fyrstar hefðu með-
tekið það og flutt boðslcapinn út. Benti á
fjöldamargar konur í biblíunni, einkum
nýja teslamentinu, sem það hefðu gert.
Kristur hefði hvergi gert mun á körlum
og konum; það hefði kirkjan gert, en hann
ekki. — —
Á mánudagsmorguninn var Stórþingið
opnað kl. 10 í stóra salnum í veglegasta
hótelli borgarinnar, Grand Hotel. Alt leik-
sviðið var skreytt með pálmum og blóm-
um. þar uppi sat stjórn Alþj. Samb., Mrs.
Catt í miðju, og hinar stjórnarkonurnar
beggja vegna við hana. Á bak við þær
var heiðursgesturinn, skáldkonan Selma
Lagerlöf; fulltrúi norsku stjórnarinnar, frk.
Kristin Bonnevie, frk. Helena Westermark
frá Finnlandi, fyrverandi þingmaður, og
form. Kvenréttindalandsfélagsins sænska.
Niðri í salnum sátú svo fulltrúar þessara
22 landa sem í Sambandinu eru, og aðrir
þátttakendur fundarins, hvert land út af
fyrir sig og einkendi flaggið fyrir framan
stólaröðina frá hvaða landi hverar voru.
í instu röð voru: Ungverjaland, Austur-
ríki, ísland og Rússland. Framan við ís-
land var að eins tvílitt merki: blátt og hvítt.
Þegar fundurinn var settur, ritarar
komnir og ýmsir aðrir starfsmenn, afhenti
Amerísk kona, ein af fulltrúunum, Mrs.
Catt formannskylfuna frá Washington-
ríkinu, sem nú í vetur veitti konura