Kvennablaðið - 31.05.1915, Blaðsíða 2

34
KVENNABLAÐIB
1. Konurnar og stríðin.
M ó t m œ 1 i:
»Vér konur söfnumst hér saman á alþjóöa-
þingi til þess aö mótmæla stríðinu, ásamt allri
þess vitíirringu og viöurstj'gö, þess tillitslausu
mannfórnum og eyðileggingu þess af öllu því
mikla og margbrotna, sem mannkynið hefir
um margar aldir starfað að að byggja uþp«.
Sömul. mótmælti fundurinn þvi, að satt væri,
að konurnar væru verndaðar i stríðum nú á tím-
um. Mótmælti af öllum kröftum meðferð þeirri,
sem þær yrðu að sæta í ófriðarlöndunum,
einkum mótmæltu þær hinni svívirðilegu og
skelíilegu nauðgun kvenna, sem ætíð fylgdi
með stríðum.
2. Friðarumleitanir.
Með því að allar þjóðirnar álita, að þærheyi
einungis varnarstríð fyrir þjóðartilveru sinni,
þá getur enginn ríkjandi skoðanamismunur átt
sér stað milli þeirra og þeirra sameiginlegu
hugsjóna um undirstöðuatriðin, sem víðtækur
og varanlegur friður geti bygst á. Fundurinn
heilir því á stjórnir þessara landa, að enda
þessi blóðböð og byrja á friðarsamningum. —
En til þess að sá friður geti orðið varanlegur,
þá verður hann að byggjast á réttlátum grund-
vallarskilyrðum, sem felast í þessum fundar-
samþyktum:
Að engin lönd séu tekin eða látin af hendi,
nema með samþykki íbúanna.
Að sjálfsforræði og þjóðræði meinist engum
þjóðum.
Að stjórnir allra landa samþykki framvegis
að skjóta öllum misklíðarefnum undir gerðar-
dóma, og að þvinga þær þjóðir, sem hefja ó-
frið, til friðar með þjóðfélagslegum, siðferðis-
legum og fjárhagslegum meðulum.
Að utanríkisstjórnmálin séu háð stöðugu eftir-
liti löggjafarvaldsins.
Að konur fái sömu stjórnarfarsleg réttindi og
karlar.
3. Alþjóða sambandsfélag.
Kvcnnafundurinn skorar á stjórnir þjóðanna
að halda þriðja friðarfund í Haag þegar eftir
að stríðinu er lokið, og að þá verði stofnað
alþjóðasamband til eflingar og tryggingar var-
anlegum friði og að það samband komi á fót
ríkisréttarfræðilegum, stöðugum dómstóli, sem
skera úr öllum lögfræðilegum og rikisréttar-
legum deilum milli þjóðanna.
Til enn meiri tryggingar stöðugum friði skuli
haldast stöðugt regluleg alþjóðaþing með reglu-
legum fundum, þar sem konur eiga sæti jafnt
karlmönnum, til þess að gera hagfræðilegar til-
lögur um víðtækara samband milli þjóðanna, sem
tryggi með réttlátuin grundvallar-skilyrðum
réttindi og liagsmuni smærri þjóðfélaga. Petta
þing skal koma á fót stöðugri miðlunar- og rann-
sóknarnefnd, til að miðla og skera úr öllum
fjárhagslegum og verzlunardeilumálum.
4. Almennur yopnaburður lagður niður.
Fundurinn mælir með því, að lagður sé niður
allur vopnaburður alment, sem að eins verði
framkvæmanlegt á þann hátt, að stórveldin
komi sér saruan um, að öll lönd taki sjálf að
sér vopnatilbúning og alt sem þar að lýtur, og
haíi svo alt eftirlit með að alþjóðasamningar
verði haldnir. Með þessu, að vopnaburður sé
aftekinn alment, lítur fundurinn svo á, sem stórt
skilyrði sé fengið fyrir útrýmingu striðanna.
5. Atkvæði kvenna við friðarsamningana.
Alþjóðaþing kvenna ákveður, að haldið skuli
Alþjóðakvennaþing á sama stað og tíma, sem
stórveldin koma saman til að ræða friðarskil-
málana eftir stríðið, til þess að reyna að hafa
áhrif á þá og gefa praktiskar bendingar.
6. Sendinefndir til landsstjórna.
Til þess að koma landsstjórnunum til að
hætta þessum blóðsúthellingum, ákveður kvenna-
fundurinn, að sendinefnd alþjóðakvenna verði
send til allra landsstjórna, og skulu þessar
konur vera bæði frá ófriðarlöndunum og hlut-
lausum löndum. Þær skulu svo gefa skýrslu
um árangurinn af ferð sinni, til friðarnefndar
kvennafundarins.
Fyrstu greininni í tilögunum að fundar-
samþyktunum var breytt á þá leið, sem
hér sést. Áður var einmitt í henni tekið
fram, að landsstjórnirnar skyldu þegar gera
vopnahlé, fara að semja frið og auglýsa
alla friðarskilmálana. í stað þessa er þetta
atriði svo margendurtekið hingað og þang-
að innan um allar samþyktirnar. Yfir höfuð
sýnast fundarsamþyktirnar of endurteknar
og fremur vel meintar en viturlegar ȇ
þessu stigi málsins«, enda hafa bæði fransk-
ar og þýzkar konur sent opinber, skýr en
stillileg og eðlileg mótmæli. Viðurkenna
góðan tilgang, sem enn þá hljóti að vera
ótímabær og gagnslaus. Fær hljóti að líta
sömu augum á stríðið sem feður þeirra,
bræður og eiginmenn, sem fórni lifi sínu
íyrir frelsi ættjarðarinnar. Frakkland hafi
áður verið kallað sundurleitt, nú sé það