Kvennablaðið - 31.07.1916, Qupperneq 4

KVENNABLAÐIÐ
52
um vér komið hugsunum vorum og skoð-
unum hver til annarar og haft með því
áhrif hver á aðra. Þau eiga að skýra mál-
in fyrir oss, og kynna oss persónulega
hverja fyrir annari, og ástand vort og að-
stöðu í þjóðfélaginu. En — til þessa þarf
áhuga — lifandi áhuga fyrir öllu þvi, sem
sjálfum oss og öllu þjóðfélaginu má að
gagni verða. Með því að öðlast ný rétt-
indi, höfum vér líka fengið nýjar skyldur.
Vér eigum að fara að taka fullan þátt i
þjóðfélagsstarfseminni. ' Ef vér sneiðum
oss hjá því, þá vanrækjum vér skyldur
vorar. Ef oss þykir löggjöf, landsstjórn
og sveitastjórn fara í handaskolum, þá
eigum vér ekki að sitja hjá og setja út á
alt, sem gert er, heldur leitast við að bæta
það, með því að hjálpa til að koma betra
skipulagi á í þeim efnum. Pað getum vér
með tvennu móti: Með atkvæðum vorum,
og með persónulegri hluttöku vorri i öllu
því, sem fram fer í þjóðfélaginu. En þá
verðum vér að hafa bæði áhuga, vilja og
þekkingu til brunns að bera. Og það er
þetta þrent, sem við verðum að keppa
eftir að efla og þroska hjá sjálfum oss.
Samband
norrænna kvenréttindafélaga.
Lesendur Kvennablaðsins muna eflaust
eftir, að norrænn kvennafundur var hald-
inn í Kaupm.höfn vorið 1814, sem Kven-
réttindafélagi íslands var boðið að taka
þátt í og senda fulltrúa til.
Félagið tók boðinu, og fékk frú Björgu
Blöndal til að mæta sem fulltrúa fyrir sig
á fundinum. Aðaltilgangur þessa fundar
var, að ræða um breytingar á hjónabands-
löggjöfinni norrænu og barnalöggjöfinni,
sem allar norrænu þjóðirnar, að íslandi
einu undanteknu, eru nú að leitast við að
laga hjá sér.
Á þessum fundi kom sú tillaga fram, að
æskilegt væri, að myndað væri samband
milli hinna ýmsu kvenréttindafélaga, sem
tekið höfðu þátt i fundinum. Niðurstaðan
varð sú, að þau félög, sem höfðu tekið
þátt í þessum fundi, skyldu mætast þá
um haustið, til að koma á fót þessu um-
talaða sambandi. — En um haustið var
sú breyting á orðin, að striðið var hafið,
sem nú geysar, og þótti því fundarbjóð-
endunum bezt að bíða með fundinn, þang-
að til að stríðinu afstöðnu. Menn vonuðu,
að það mundi ekki standa yfir nema fáa
mánuði. En þegar nú sýnilegt virðist, að
ekki muni fullur friður fást fyrst um sinn,
þá hafa konur þær, sem áður stóðu fyrir
þessum sambandstilraunum, álitið það of-
langa bið, að biða með fundinn þangað
til. Svíþjóð hafði haldið fram, að fund-
urinn væri haldinn í Stockhólmi, . sem
samþykt hafði verið. í trausti þess, að
konum þætti oflangt að bíða lengur, þá
hefir nú orðið ofan á, að fundurinn skyldi
haldinn í Stockhólmi í haust, og að kven-
réttinda-sambandsfélög norrænu landanna
skyldu senda einn fulltrúa hvert fyrir sig,
til að mæta á fundinum, sem ætti að
stofna sambandið formlega og semja lög
og reglur fyrir það.
Nú hefir bæði Kvenréttindafélag íslands
og Hið islenzka kvenfélag fengið bréf frá
móttökunefndinni í Stockhólmi, þar sem
þeim er boðið að taka þátt í fundinum,
til að mynda fyrsta formlega sambandið
milli norrænna kvenna. Skyldi hvort af
þessum félögum senda 1 fulltrúa, sem
mættu á fundinum, sem fulltrúar félag-
anna fyrir hönd íslenzkra kvenna og tækju
sameiginlegan þátt, með hinum fulltrúun-
um frá hinum norrænu löndum, í því,
að ræða ura form fyrir þennan félagsskap,
semja lögin og ræða um ýms önnur mál,
sem þar yrðu tekin til meðferðar. Skyldu
allir fulltrúarnir vera gestir sænskra kvenna
meðan á fundinum stæði, sem ráðgert er,
að verði 10.—11. nóv. næstkomandi.
Bæði Kvenréttindafélag íslands og Kven-
félagið íslenzka hafa ákveðið að ganga i
sambandið og senda fulltrúa fyrir sína
hönd á fundinn. Mætir frú Björg Blöndal