Kvennablaðið - 30.04.1918, Blaðsíða 4

28
KVENNABLAÐIÐ
óvissar og þær nú eru. Kona sú, sem send
yrði, ætti heizt að veljast af bæjar- \
stjórninni, þvi líkindi væru til að hér kæmi
kunnátta hennar og þekking að mestu
gagni, einhum fyrst i stað. Hún ætti einn-
ig að athuga hvaða matur mundi heppi-
legastur og ódýrastur hér, um leið og hann ;
ætti þó að vera svo góður og tilbreytileg-
ur að menn kysu hann heldur, en að vera
að botloka með miðdagsmatargerð handa
2—4 persónum. Það er misskilningingur
að búa ætti lii fleiri tegundir matar, handa
ríkara fólki fínni mat, og einfaldan handa
fátæklingunum. Maturinn á að vera sams-
konar handa öllum, og svo góður að allir
megi vel við una, eftir kringumstæðunum,
en þó svo ódýr að hann yrði dýrari ef
búa ælti hann til á hverju heimili handa
hverri fjölskyldu út af fyrir sig. Þetta yrðu
þeir sem færu, að hafa hugfast, og finna
ráð við því að geta gert hann þannig úr
garði, ef til kæmi. Og í þeim efnum má
mikið læra af Dönum, en sjálfsagt er að
taka fult tillit til okkar sérstöku staðhátta
og kringumstæðna og rýma það saman,
sem bezt mætti fara að gæðum, hollustu
og ódýrleika. Það er aðalatriðið.
Sömuleiðis yrði sú kona sem færi, að
athuga áður, hvaða áhöld væri áhjákvæmi-
legt að kaupa, og yrði hún að hafa á
hendi alla útvegi í þeim efnum fyrir bæ-
inn, en bæjarstjórnin yrði að sjá um flutn-
ing á þeim heim hingað og fá útflutnings-
leyfi til þess ef þess þyrfti við. Einnig
ætti hún að athuga, hvort nokkrar mat-
vörur væru fáanlegar sem hagur væri i
kaupa til notkunar við þessa fyrirhuguðu
matreiðslu. Gæti þar helzl verið að tala
um ýmislegt grænmeti o. fl. i þá átt.
Jb'ötin okkar.
Eftirfylgjandi grein er að nokkru lcyti út-
dráttur úr sparnaðarfyrirlestri frú Elnu Fens-
mark, kenslukonu i kvenfatasaumi, iil heim-
ilisnotkunar og ^yöruþekkingu o. fl„ sem hún
hélt i Kaupmannahöfn í fyrra vetur. Geta mörg
atriði fyrirlestursins átt alstaðar við.
»Þar sem um fötin okkar er að ræða, má og
á að spara á tvennan hátt. Það verður að spara
þegar ekki er unt að útvega meira, og pað má
spara, einkutn geta konur sparað 50°/o af venju-
legum fataútgjöldum sínum, með pví að láta
sauma allan aðalfatnaðinn heima hjá sér.
Kaupið ekki tillniin föl og takið ekki föt lil
láns. Þegar menn eru komnir inn i búðirnar,
og sjá par allar vörur nýjar og fallegar, sem
eiga svo ágætlega við smekk hvers eins, eða ef
par eru einmitt pau föt sem okkur vanhagar
mest um, og ef við svo förum að »máta« þau,
og pau fara ágætlega — pá er freistingin oft
mikil til að ltaupa dýrara en við höfðum ætl-
að okkur, Ef við t. d. hefðum vegna dýrtiðar-
innar búist við að kaupa okkur kápu einfalda
og pokkalega, en alls ekki skrautlega, og hefð-
um búist við að gefa fyrir hana polanlegt verð,
segjum 40—50 krónur, pá gætum við notað
gamlan, pokkalegan hatt, og sömu fötin innan
undir og vant er. En förum við nú og kaup-
um fína kápu, hálfu dýrari, pá verða öll fötin
að verða í samræmí við pað, og það hleypir
öllum daglega fatnaðinum upp. Auðvitað er
freistingin mest fyrir pá, sem hal'a rikasta feg-
urðartilfinningu og beztan smekk, En standi
þeir með afmarkaða krónutölu i hendinni og
ekkert lánstraust, pá er freistingin minni. Láns-
traustið freistar mest og er hættulegast, par sem
lítil efni eru fyrir hendi.
Takið vissa upphœð frá mánaðarlega eða ár-
lega fyrir fölum. Búið ykkur til skrá yfir hvað
einföld, góð föt kosta og gerið ykkur svo töflu
yfii; hvernig verja skuli peningunum til nauð-
synlegra fatakaupa og viðhalds eldri fötum.
Skrifið upp hvað hver flik hefir kostað oghvað
hún hefir verið lengi notuð, og hvað hún muni
endast enn pá. Með því að deila upphaflega
verðinu með áratölunni sem fötin endast,
fæst út árlegur fatakostnaður.
Menn geta sjálfir séð petta fljótlega með pví
að setja upp töflu yfir öll sín föt og hafa sér-
staka dálka fyrir fyrsta flokks föt, sem keypt
eru tilbúin, og þau sem eru afsömugæðum en
saumuð heima að mfeira eða minna leyti, sömu-
leiðis tilbúín aðkeypt föt úr lakara efni, og
heimasaumuð föt úr sama efni. Leggja síðan
hverja talnaröðin’a saman út af fyrir sig, þá
kemur verðmunurinn út. Þegar svo er aðgætt
hvað 1. og 2. flokks föt hafa enst lengi, pá
sést með tölum hver fötin verða að Iokum dýr-
ari, pau úr góðu efni eða pau úr lélegra efni.
A pessa fatatöflu skal skrifa allan iatnað, inst
og yzt, og með pvi að leggja saman nokknra
ára eyðslu og deila með áratölunni, kemur út
árlegur kostnaður til fatanna.
Undirstaðan undir fatareikningum er góð-