Lögberg-Heimskringla - 28.04.1960, Qupperneq 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 28. APRIL 1960
7
Jess
Frá bls. 3.
ekki langt að sækja að vera
nokkuð grálynd, þegar til
annarra hunda kom; en við
fólk var hún einkar gæf. Hún
var farin nokkuð að eldast og
því orðin heyrnardauf og lyst-
arlítil. Kvað svo mikið að lyst-
arleysinu með köflum, að hún
snerti ekki við því, sem henni
var gefið að morgni, fyrr en
undir kvöld, og þá oft treg-
lega. Var ég því, svona við og
við, að hygla Nell einu og
öðru, er ég hélt frá Jess, því
hún þjáðist aldrei af lystar-
leysi. Var Jess einkar lykt-
næm, en þefvísi Nell var aftur
á móti á svo sérlega lágu stigi,
að hún reyndist gagnslaus við
að leita upp veiðifugla. Þegar
einhvern bar að garði, var það
ávallt Jess, sem varð þess fyrst
vör, og við gelt hennar þaut
Nell allténd af stað eitthvað
út í skóg, geltandi í óðaönn,
því hún vissi venjulega ekki
úr hvaða átt persónan var að
koma; það leið ekki á löngu,
þar til Jess virtist vita um
þetta einkenni hennar, og í
viðlögum að færa sér það í
nyt.
Snemma sumars 1897 varð
Sigríður mín að fara til Vic-
toria og dvelja þar um hríð.
Annaðist ég þá algerlega um
báða hundana; gaf þeim
snemma morgna og svo aftur
á kvöldin, þegar ég kom heim
úr vinnu. Gat ég skilið bæði
Nell og Jess eftir heima
óbundnar með fullvissu um,
að báðar yrðu kyrrar heima.
Fær nú Nell eitt lystarleys-
iskastið enn. Þegar ég kom
heim úr vinnu eitt kvöldið, sá
ég að hún hafði ekki snert
það, sem ég gaf henni um
morguninn. Lá hún þennan
dintinn með hausinn á fótum
sér í dyrum húss síns, svo hún
gæti séð um, að Jess stæli ekki
því, sem henni var ætlað, en
Jess var svo sólgin í. Fyrir
fíkni sína var Jess oft óþyrmi-
lega bitin. Þetta kvöld kom ég
óvenjulega seint heim, sökum
þess að yfirmaðurinn var að
skýra mér frá verki, sem lá
fyrir höndum næsta dag. Var
Jess því orðin langeygð eftir
matnum; en Nell hafði enn
ekki snert við morgunskerfi
sínum. Bjó ég nú til ginnandi
matarskammt fyrir Nell, og af
því ég var seint fyrir, gaf ég
Jess sinn skerf af þeirri sömu
fæðu. Var Jess nú ekki lengi
að hvomsa í sig sínum skerfi.
Ég tyllti mér niður á dyra-
þrepið, svo ég gæti haft vak-
andi auga á því, sem við kynni
að bera. Þegar Jess er búin að
hvomsa í sig, lítur hún í átt-
ina til Nell, sem virtist vera
í fasta svefni; hleypur hún þá
umsvifalaust þangað sem skál-
in stendur og ætlar að gera
matnum, sem í henni var, góð
skil. En hún er ekki fyrr kom-
in þangað en Nell hleypur út
og bítur hana grimmilega og
fer svo inn í húsið aftur, án
þess að snerta matinn. Jess
brá sér lítið við þetta, því hún
var slíku vön, en sezt niður
skammt frá og horfir út í blá-
inn, auðsýnilega í djúpum
þönkum. Allt í einu þýtur hún
geltandi í áttina til skógarins,
og í sömu andránni hendist
Nell með ofsagelti á eftir.
Hún er ekki fyrr komin fram
hjá Jess en að Jess snýr aftur
og með það sama í matarskál-
ina og fer ósleitilega að gleypa
í sig matinn, því hún vissi, að
Nell yrði lengi geltandi úti
í skógi, eins og að vanda. Þeg-
ar svona langt var komið, gat
ég ekki fengið af mér að reka
Jess frá skálinni, því hún hafði
með vitsmunum einum unnið
fyrir þessum óvænta fengi.
Við frásögu þessa gæti ég
mörgu bætt, en læt hér nú
samt staðar numið.
Point Roberts, Washington,
13. marz 1960.
Árni S. Mýrdal
Kvenfélagið Björk
Frá bls. 1.
andi. En þó það fari stundum
hrollur um mig, þegar ég
hugsa um þá erfiðu vinnu,
sem foreldrar mínir og eldri
systkini bjuggu við, án þeirra
tækja, sem við á þessum tím-
um njótum, þó sýnist mér, að
fólkið hafi verið alveg eins
farsælt og fjörugt og við erum
nú — ef ekki meira svo. Fólk-
ið á þeim tímum varð lítið
vart við stríð, jafnvel þó að
Búastríðið hafi verið nýlega
afstaðið. Kreppa var annað,
sem snerti ekki fólkið mikið.
Og það sem kalda stríðið
snertir, — maður hafði aldrei
heyrt svoleiðis nefnt. Fólk á
þeim tímum mundi hafa
hugsað sér, að kalt stríð væri
einhvers konar stríð við snjó
og kalt veður og ís — og það
kannaðist fólkið vel við. í
stuttu máli, þó vísindin hafi
þroskast vel á síðustu 50 ár-
um, þá hefir verið, ekki þrosk-
un, heldur döpur afturför í
heiminum, frá siðferðislegu,
andlegu og stjórnarfarslegu
sjónarmiði. Og hvað frelsi
einstaklingsins snertir, þá er
það nærri algjörlega afnumið
meðal að minnsta kosti þriðj-
ungs af íbúum heimsins. En
þetta er ekki skemmtilegt mál
að ræða hér, svo við skulum
snúa til baka og sjá hvað með-
limir kvenfélagsins B j ö r k
gera næst.
Eftirtaldar konur voru
kosnar til að draga upp stjórn-
arskrá fyrir félagði: Mrs. J.
Westman, Mrs. G. Breckman,
Miss Maria Halldorson, Mrs.
D. Backman, Mrs. S. Sigfús-
son. í skrá þessari stendur:
„Markmið félagsins er að
styðja kirkjuna og önnur góð
fyrirtæki, hjálpa sjúkum, bág-
stöddum og öldruðum, og að
auka af mætti vellíðan fólks
í byggðinni.“
Á einum af fyrstu fundun-
um voru konurnar allar beðn-
ar að stinga upp á nafni fyrir
félagið. Mrs. D. Backman
stakk upp á nafninu Björk.
Björk er íslenzka nafnið yfir
„birch tree“. Presturinn ykk-
ar sagði mér í gær, að það sé
eina laufberandi tréð á Is-
landi. Hugmyndin var sú, að
eins og lauf og greinar trésins
veita skjól frá of miklum sól-
arhita, svo mundi einnig fé-
lagið veita hjálp þeim, sem
bágt eiga.
Það fyrsta, sem félagið tók
að sér að gera var að hafa
matsölu á skógargildi, sem
Forrestersorðan hélt á Oak
Point í júlí 1910. (Getur mað-
ur ímyndað sér erfiðleikana
að undirbúa matsölu á stað að
minnsta kosti í þrettán mílna
fjarlægð.) Einnig var mat-
sala höfð á skólagildi að Lund-
ar á sama ári. Að haustinu
1910 höfðu þær þakklætishá-
tíðarmáltíð, sem haldizt hefir
við í öll þessi ár. Svo héldu
þær danssamkomur með góð-
um skemmtiskrám á undan,
tombólur og kökuskurði. Mat-
ur var alltaf borinn fram á
þessum samkomum. Svo héldu
þær bazara og spilasamkom-
ur, og matreiddu fyrir gift-
ingar. Á mörgum síðastliðn-
um árum hafa þær boðið öldr-
uðu fólki og þeim, sem ein-
mana eru, í „Turkey supper“
rétt fyrir jólin. Máltíðinni var
skilað heim til þeirra ,sem
ekki gátu sótt samkomuna.
Konurnar, sem voru í söfn-
uði Lundar kirkjunnar, höfðu
safnað einhverjum peningum
áður en félagið var stofnað,
og þá peninga gáfu þær kven-
félaginu á öðrum fundi þess.
Þrjátíu dollarar af þessu var
látið í sjóð, sem kallaðist
byggingarsjóður kirkjunnar,
fimmtán dollarar voru gefnir
söfnuðinum, og það sem eftir
var, var látið í sjóð félagsins.
Á sama fundi gáfu þær söfn-
uðinum orgel. Seinna til-
kynntu þær söfnuðinum, að
ef kirkja yrði byggð, skyldu
þær leggja til allan útbúnað,
og hafa þær haldið loforð sitt.
Þær keyptu bekkina í kirkj-
una, fyrstu ljósin, sem voru
gasljós, tvö af þremur orgel-
um, sem kirkjan hefir átt, —
og lögðu til það þriðja, gáfu
fyrsta ræðustólinn og alla
stóla, gólfábreiðuna, sem var
í kirkjunni, skírnarskálina,
ljósastikur á altarinu, lögðu
peninga í hitunarvél í kjall-
ara og létu mála kirkjuna að
innan. Einnig gáfu þær ýms-
ar peningaupphæðir á ýms-
um tímum til stuðnings kirkj-
unni.
Þegar Thordur Backman,
sonur eins stofanda félagsins,
dó, var blómasjóður stofnað-
ur í hans nafni. I þennan sjóð
gefur fólk peninga í minn-
ingu um ástvini, í stað blóma-
sveiga, og þeir peningar eru
notaðir til að hjálpa sjúkum.
Fyrir mörgum árum stofn-
aði félagið barnakór og fékk
Miss Dóru Guttormsson til að
æfa hann. Miss Halldórson
gat aðeins unnið að þessu í
skólafríinu, og þá tók Miss
Guttormsson við. Þetta er tek-
ið orðrétt úr fundargjörning-
unum, þar sem er bætt við,
góðfúslega, „og það var
ánægjulegt að heyra börnin
syngja“.
Þegar á kreppunni stóð,
sameinaðist f é 1 a g i ð Björk
öðrum kvenfélögum byggðar-
innar og héldu stóra samkomu
til að afla sér fjár til að senda
á jólhátíðinni gjafir til þeirra,
sem bágstaddir voru í byggð-
inni.
Þegar á stríðunum stóð,
sendu þær matarböggla til
hermanna úr byggðinni, og í
samvinnu með öðrum kven-
félögum byggðarinnar, fögn-
uðu þeim með samkomu, þeg-
ar þeir komu aftur heim.
Allt að þessum tíma hafði
félagið verið byggðarfélag,
þótt eitt markmiðið hefði ver-
ið að styðja kirkjuna. En 14.
apríl 1922 varð það kirkju-
kvenfélag, og 7. ágúst 1925
varð það meðlimur Bandalags
lúterskra kvenfélaga (Wom-
ens’ Luther League). í dag
hefir félagið 42 starfandi með-
limi. Embættiskonur eru sem
hér segir:
Forseti —
Mrs. Anna Byron
Varaforseti —
Mrs. Ibbie Rafnkelson
Vararitari —
Elinor Byron
Féhirðir —
Björg Howardson
Varaféhirðir —
Sigga Guttormson.
Það gleður oss að hafa hér
við háborðið í dag Mrs. Guð-
rúnu Sigfússon, sem er eina
konan eftirlifandi af þeim
göfugu konum, sem stofnuðu
félagið. Einnig við háborðið er
Ólöf Hallson, sem hefir verið
starfandi meðlimur félagsins
í 49 ár.
Gamalmannaheimilis sjóður
var stofnaður með því, að fé-
lagið gaf $50.00 í minningu
um Daniel Backman og Jón
Eyjólfsson 7. desember 1947.
Björk Club Rooms voru
byggð árið 1933. Þessi bygg-
ing stendur á eign kirkjunn-
ar, og er þess vegna til nota
fyrir söfnuðinn á hvaða tíma
sem er. Nú er verið að hugsa
um að endurbæta þessa bygg-
ingu.
Nú er þetta mál nærri á
enda. Það hefir verið eins kon-
ar skýrsla yfir verk þessa fé-
lags, og allir hljóta að vera
sammála um að reikningarnir
sýna mikinn ágóða í góðverk-
um. Konurnar hafa sennilega
fullnægt markmiðum félags-
ins, áðurgreindum, „að styðja
kirkjuna og önnur góð fyrir-
tæki, hjálpa sjúkum, nauð-
stöddum og öldruðum, og að
auka af mætti vellíðan fólks
í byggðinni“. Þetta var göfug
hugsjón, og hefir henni ver-
ið fylgt göfuglega. Að endingu
vil ég óska meðlimum þessa
ágæta félags til allrar lukku
og hamingju, og vona, að fé-
lagið eigi eins glæsilega
framtíð fyrir höndum eins og
við má búast af félagi, sem
hefir afkastað eins miklu og
kvenfélagið Björk.
íslenzka tillagan ...
Frá bls. 1.
ur og Svíþjóð voru í hópi
þeirra, sem greiddu atkvæði
gegn henni. Aftur á móti var
Finnland meðal þeirra, er hjá
sátu. Tillöguna er hægt að
taka upp aftur á allsherjar-
fundi.
Breylingartillögur íelldar
Bandarísk-kanadíska tillag-
an var samþykkt án breyt-
inga. ísland greiddi atkvæði
gegn henni, Danmörk var í
flokki fylgjenda, en t. d. Finn-
land og Svíþjóð sátu hjá. —
Breytingartilaga Argentínu
um, að „sögulegi rétturinn“
skyldi aðeins gilda fyrir þau
lönd, sem veitt hefðu um 30
ára skeið á miðum strandrík-
is (ekki 5 ár, eins og miðlun-
artillagan gerir ráð fyrir), var
felld með 33 atkv. gegn 27.
ísland greiddi tillögunni at-
kvæði — Breytingartillaga
Guatemala var einnig felld
með 44:3 atkv. Island sat hjá.
— Þessi tillaga fjallaði um
það, að „fjarlæg" ríki yrðu að
hafa aflað sér söguréttarins
með „löglegum hætti“ og án
andmæla viðkomandi strand-
ríkis til þess að fá notið hans.
Á fundinum í morgun, áð-
ur en gengið var til atkvæða,
dró Tunkin frá Rússlandi til-
lögu sína til baka og lýsti
stuðningi við 18 þjóða tillög-
una — en rússneska tillagan
var mjög í sama dúr.
Bjarni Benediklsson
svarar John Hare
Að lokinni atkvæðagreiðslu
gerðu ýmsir grein fyrir at-
kvæði sínu, m. a. fulltrúi
Breta, John Hare. Kvaðst
hann engu hafa að bæta við
fyrri ummæli sín um íslenzku
tillöguna, en vilja benda á,
hve margir hefðu setið hjá
við atkvæðagreiðslu um hana.
Það sýndi, að ráðstefnan teldi
sig ekki geta tekið afstöðu til
málsins, að því er varðaði
slíka sérstöðu, og væri því
réttast að vísa því til Sam-
einuðu þjóðanna.
Stóð þá upp Bjarni Bene-
diktsson og kvaðst hafa talið,
að við þetta tækifæri skyldu
menn gera grein fyrir atkvæði
sínu, en ekki, eins og brezki
fulltrúinn hefði gert, að skýra
atkvæði annarra fulltrúa. —
Vegna u m m æ 1 a Bretans
kvaðst Bjami vilja lýsa því
yfir sem sinni skoðun, að
hann skildi afstöðu þeirra,
sem sátu hjá, svo, að þeir
teldu að íslenzka tillagan ætti
að fá nánari athugun á þess-
ari ráðstefnu — annars hefðu
þeir greitt atkv. gegn henni.
Mbl., 14. apríl
— Ég ætla að fá gert við
skemmda tönn, sagði drengur-
inn.
— Tannlæknirinn er því
miður ekki við í svipinn, sagði
stúlkan.
— Það var leiðinlegt. Getið
þér ekki sagt mér, hvenær
hann verður ekki við næst?