Lögberg-Heimskringla - 22.09.1960, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 22. SEPTEMBER 1960
GUÐRÚN FRA LUNDI:
Römm er
sú taug
Framhald skáldsögunnar
Þar sem brimaldan
brolnar
„Við skulum vera rólegar,“
sagði Maríanna. „Ég ætla að
tala við systur mína og vita
hvað hún segir. Mér sýnist
vera nóg húsrýmið hjá henni,
blessaðri."
Svo kjagaði hún niður stig-
ann til að finna hina kald-
lyndu systur sína, og hitti
hana í eldhúsinu.
„Jæja, góða mín,“ byrjaði
Maríanna ósköp blíðmálg.
„Hvar heldurðu að þú getir
lofað henni Helgu minni að
sofa. Hún er svo úttauguð eft-
ir ferðalagið og bílveikina,
aumingja stráið, og langar til
að fara að hvíla sig. Það eru
nú meiri ósköpin, að fá þessa
bílveiki. Heldurðu, að hún
Lovísa geti ekki tekið hana
inn til sín í nótt.“
„Hvernig getur þér dottið
í hug, að draga hana hingað
heim,“ sagði frúin. „Finnst
þér ég ekki gera vel að undir-
halda ykkur þrjár, þó að hún
bættist ekki í hópinn. Kemur
svo kannske vinnumaðurinn
þinn á morgun og eiginmað-
urinn hinn daginn, og öllu
þessu ætlarðu mér að taka á
móti. Ég á nú bara engin orð
til yfir þessa frekju."
„Hún Lovísa hlýtur að geta
lofað henni að sofa inni hjá
sér í nótt. Svo leggst kannske
eitthvað til á morgun,“ sagði
Maríanna. „Þetta er mann-
eskja, sem búin er að vera hjá
mér öll mín búskaparár. Þar
að auki er hún leiksystir okk-
ar. Dóttir hans Jóns gamla í
Miðhúsum. Þú hlýtur að muna
eftir þeim Miðhúsasystrum."
„Það er víst alveg sama
hvort ég man eftir þeim eða
ekki. Ég hef ekkert rúm til
handa henni. Svo er það mál
útrætt. Lovísa sefur í eins
manns rúmi og fer varla að
taka bráðókunnuga stúlku tii
sín, og veika þar til og með,
enda yrði það engin hægð fyr-
ir hana,“ sagði frúin og geyst-
ist inn í stofu og skellti hurð-
inni á eftir sér.
Þá birtist húsbóndinn fram
úr skrifstofunni sinni með
venjulegt gæðabros sitt á and-
litinu.
„Hvað er nú að, Maríanna
mín? Er einn fjölskyldumeð-
limurinn kominn enn? Hvað
áttu annars mörg börn í allt?“
sagði hann og hló dátt.
„Ó, það er ekki barn, mágur
góður,“ sagði Maríanna, og var
mikið niðri fyrir. „Það er bara
vinnukonan mín, sem búin er
að vinna hjá mér öll mín bú-
skaparár og þolað súrt og sælt
með mér þarna út á Nesinu
fyrir norðan. Nú er hún kom-
FYLLIÐ ÞAÐ UPP
FYLLIÐ HANN UPP
FYLLIÐ HANA UPP
in hingað sárlasin og þekkir
enga manneskju, og ég er al-
deilis ráðalaus með rúm handa
henni.“
„Já, já, ég skil, góða mín.
Ég heyrði til ykkar. En það
eru þessi andstyggðar
þrengsli, meðan við höfum
karlinn hérna. Jóhann læknir
er búinn að lofa mér spítala-
rúmi fyrir hann, en það er
ekki laust enn þá. Þegar hann
er farinn, getur Helga okkar
sofið í herberginu hans. Ég
fer alltaf þann veginn, sem
greiðfærastur er, og alltaf til-
búinn að semja um frið, ef
hægt er. Karlinn er að gera
konuna mína vitlausa og ég
hjálpa honum kannske eitt-
hvað til. En nú sé ég ráð eins
og vanalega. Bíllinn minn er
hérna fyrir utan dyrnar. Ég
Skal fara með stúlkuna á gisti-
hús og koma henni þar fyrir.
Það verða engin vandræði
með það. Þú sezt í bílinn líka.
Það er annars mjög skammar-
legt, að þú skulir aldrei hafa
komið í bíl með mér þessa
daga, en það verða kannske
einhvern tíma betri ástæður
hjá mér en þær eru núna, og
þá get ég boðið í ökuferð.“
Hann klappaði mágkonu
sinni blíðlega á öxlina og
strauk svö hendinni þægilega
niður bakið á henni.'
„Svona ert þú alltaf hlýleg-
ur og dásamlega hjálpsamur,“
sagði Maríanna. „Ég skal svei
mér tala við Helgu.“
„Þú þarft ekki að ómaka þig
upp,“ sagði Helga, sem stóð
uppi á loftskörinni og hafði
heyrt allt, sem talað var niðri.
Hún kom ofan og rétti hús-
bóndanum höndina.
„Komdu sæll, Sigtryggur.
Þakka þér fyrir að þú skyldir
muna, hvað ég heiti,“ sagði
hún.
„Þó nú væri, að ég myndi
eftir þér og ykkur systrunum,
sem voruð svo anzi duglegar
í lóðinni hjá okkur á Fagra-
nesi. Þú mátt vera viss um,
að ég gleymi ekki gömlum
vini,“ sagði Sigtryggur og
hristi hönd hennar.
„Og svo ætlar hann að flytja
þig í bílnum sínum á gistihús
og útvega þér rúm þar,“ sagði
Maríanna. „Það er nú meiri
ágætismaðurinn, sem hann er
þessi mágur minn.“
„Ég er víst ekki þannig út-
lítandi, að ég fari að gista á
fínu gistihúsi,“ sagði Helga.
„En fyrst hann er svona greið-
vikinn, er honum sjálfsagt
sama, þó að hann fari með
mig heim til hennar Guð-
bjargar systur minnar. Þang-
að hefði ég reynt að komast,
hefðu ekki litlu systurnar
endilega viljað láta mig koma
hingað.“
„Auðvitað ek ég þér hvert
sem þú vilt, nema út í hafs-
auga,“ sagði Sigtryggur. „Og
svo kemur þú vitanlega hing-
að og færð þér kaffisopa með
okkur, svona upp á gamlan
kunningsskap, og gleymir
vonandi þessum óþægindum,
að ekki var hægt að hýsa þig.
Sjáðu þennan fína bíl þarna,
sem ég ætla að flytja þig í,“
bætti hann við um leið og
hann opnaði útidyrnar, og
benti henni á rauðbrúna
glansandi bifreið.
Helga bað Málfríði litlu að
sækja skýluna sína upp. Hún
var fljót að því. Svo s-veipaði
Helga skýlunni um höfuðið
og flýtti sér út í bílinn, án
þess svo mikið sem kasta
kveðju á húsmóður sína. Mál-
fríður klæddi sig í kápu, með-
an Sigtryggur bar farangur
Helgu inn í bílinn. Svo flýtti
hún sér út og settist inn í bíl-
inn við hliðina á Helgu. Svo
rann bíllinn af stað og var
horfinn á augnabliki.
„Hvað er Málfríður að troða
sér inn í bílinn,“ sagði Dadda.
„Ætli hann rati, þegar hann
er svona mikið drukkinn, og
kannske keyrir hann á. Þetta
er meiri garmurinn, alltaf
svínfullur á hverjum degi og
með sveittan skallann.“
Maríanna aðvaraði hana
með augunum. Hún vissi að
systir sín var svo nærri að
hún gat heyrt til hennar.
Dadda sletti bara í góm og
kærði sig kollótta.
„Henni er víst sama hvað
sagt er um hann,“ sagði hún
lágt. „Hún er víst ekki betri
við hann en þú varst við
pabba.“
„Hamingjan góða, hvað þú
getur látið út úr þér, barn. Að
ég hafi verið vond við hann
pabba þinn. En þú tókst það
ekki með í reikninginn, hvern-
ig hann var við mig. Láttu
svona lagað aldrei út fyrir
varir þínar aftur,“ sagði Marí-
anna við dóttur sína.
Svo gekk hún upp í her-
bergið sitt og Dadda kom á
hæla henni. Dadda reyndi að
bæta fyrir óvarkárnislegar
umræður sínar um hjóna-
bandssambúð foreldra sinna,
sagði glaðlega við móður sína:
One in a series presented in the public interest by tha
MANITOBA COMMITTEE
on ALCOHOL EDUCATION
Department of Education, Boom 42,
Legislative Building, Winnipeg L