Lögberg-Heimskringla - 10.11.1960, Blaðsíða 7

LöGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 10. NÓVEMBER 1960
7
Grimson Looks Ahead
By RUSS GREENLEE
Folks who spend their time
brooding over their personal
troubles might take a tip from
a former chief justice of the
North Dakota supreme court.
Judge G. Grimson, 82, a pa-
hent in Bismarck hospital
here since early August, could
be forgiven for worrying
about th? broken hip that
renders him bedfast; or about
ihe fact that he misses the
uiany people he met daily in
iO years as a member of the
supreme court and the 22
years before that during
'vhich he served on the dis-
trict court bench.
His main concern, however,
ls not about his own troubles
— including the knowledge
ihat when his broken hip is
strong enough, he’ll have to
iearn to walk all over — but
about the tribulations beset-
hng North Dakota’s youth.
^hildren Kept Busy
“Juvenile delinquenty was
“luiost unheard of in my day,”
be says, “and I think I know
why: the youngsters were kept
busy and their parents took
hme to supervise them.”
Back in 1943, Grimson and
i-he late judge A. M. Chris-
hanson, also a veteran mem-
ber of the North Dakota Su-
Preme Court, drafted permis-
sive legislation whereby cities
c°uld establish community
youth councils.
The legislation enacted it
lr>to law, but as far as Grim-
son knows, Rugby was about
ihe only city to take advan-
*age of it.
The idea was, a commu-
Pity’s youth council would
'ievelop a program of activi-
hes for the town’s youngsters,
Porhaps a combination of play
9ud work — work of some
community benefit — to keep
the young ones occupied. The
Pian called for co-operation
by civic and patriotic organi-
^ations.
“Whoever heard of a busy
b°y or girl getting into trou-
^ie” asks the judge.
^andatory Plan Proposed
Perhaps the plan depended
i°o much on the voluntary
eiement in getting community
youth council started.
To remedy that, Grimson
has evolved a proposal that
^Uayors of cities be required
to appoint community youth
c°uncils. Thus, he believes,
^ith an official required to
aet to get a council operating,
ihe pian would come into its
o\vn.
He has written State Rep.
'scar Solberg of Mylo, chair-
^an of the legislative re-
search subcommittee on edu-
cation, proposing amendment
the original law to provide
ihat each mayor spark forma-
hon of a youth council.
Moreover, Grimson has
written J. Edgar Hoover, di-
rector of the federal bureau
of investigation (FBI), to get
Hoover’s opinion of the youth
council law.
Juvenile delinquency has
been an unwelcome byprod-
uct of changing times, Judge
Grimson believes — times in
which youngsters have time
on their hands because there’s
not enough work or other
wholesome activity to keep
them busy.
Probably a still greater fac-
tor, he thinks, in the appear-
ance of big-scale juvenile
delinquency is that many
mothers have jobs outside
their homes, so that their chil-
dren have a minimum of su
pervision.
“Maybe some youngsters
can raise themselves,” says
the judge, “but the odds are
against it. And a youngster
with nothing to do and no one
to keep an eye on him is in
a dangerous situation.”
He can’t recall a juvenile
case in the 17 years he was
Cavalier County state’s at-
torney, and only a few in the
22 years he was on the bench
in the second judicial district.
“Of coure,” he muses,
“youngsters used to have to
hurry home from school to
split kindling, fetch the cows
and do other chores as a mat-
ter of course — and Mother
was around to see that they
did. Few of them had much of
a chance to get into trouble.”
Grand Forks Herald,
Oct. 20, 1960
Frá Vancouver
0:
Mikil vonbrigði urðu það
fyrir okkur hér á ströndinni,
að við skyldum ekki fá tæki-
færi til að heyra og sjá Karla-
kór Reykjavíkur eða „Ice-
landic Singers” eins og þeir
eru kallaðir. Ég les með at-
hygli hvert orð, sem um þá
er ritað í blöðin og gleðst að
heyra, hve vel þeim er fagnað.
Ég óska þeim til hamingju
með allt ferðalagið, og að því
lcknu góðrar heimkomu.
Hér í borg er félag, sem
nefnir sig “Canadian Folk So-
ciety“ og tilheyra því hinir
ýmsu þjóðflokkar, sem hing-
að eru komnir frá öðrum
löndum. Um miðjan október
hélt þetta félag samkomur :
fjögur kvöld í Queen Eliza-
beth Theatre, sem er hinn nýi
og fagri samkomusalur Van-
couver borgar. Þarna komu
fram flokkar af fólki, bæði
börn og fullorðnir, klætt sín-
um þjóðbúning, og ýmist dans-
aði eða söng á eigin tungu-
máli. Islendingar komu fram
á fimmtudagskvöldið, 20. okt.,
og var þá húsfylþr og marg-
ir íslendingar þar á meðal.
Karlakór Strandarintiar söng
þrjú lög (ísl.) undir stjórn Mr.
Sigurbjörns Sigurdssonar. —
Mér fannst þeir syngja vel.
Mrs. Margrét Davidson (Sig-
mar) söng okkar uppáhalds-
lag, „Draumalandið". Hún var
klædd þjóðbúningi íslenzkra
kvenna, upphlut, sem fór
henni sérlega vel. Hún syng-
ur líka yndislega vel, og ís-
lendingar í Vancouver mega
vera stoltir af að eiga hana
í okkar hópi. Fimm litlar
stúlkur, einnig í íslenzkum
búningum, sungu tvö stutt
ljóð. Þær voru fallegar og
prúðar í framkomu. Ég er
ekki prófdómari, en ég var
bara ánægð með þátttöku
landa minna í þessu hátíða-
haldi og þakka þeim fyrir.
Hinn 2. okt. minntist elli-
heimilisnefnd „Hafnar" af-
mælis síns, eins og gjört er á
hverju ári, með samkomu á
heimilinu. Sólskins konur
stóðu fyrir veitingum sem
fyrr, en það er aðaláhugamál
þeirra að hlúa að og gleðja
gamla fólkið, sem býr á Höfn.
Samkoman var vel sótt og
peningagjafir til heimilisins
voru margar og ríflegar, og
mun það koma sér vel, þar
sem nú er gjört ráð fyrir aí
byggt verði nýtt elliheimili
hér í Vaneouver á næsta ári.
Hinn 30. okt. efndi kven-
félag ísl. lút. kirkjunnar, W.A.,
til skemmtunar á Höfn og
nefndu það „Halloween Par-
ty“. Það var gaman að sjá
gamla fólkið með hatta á höfði
og epli í barmi, hvort tveggja
úr gulum og svörtum pappír,
rétt eins og börn. Mrs. Ny-
gaard, forseti W.A., ávarpaði
fólkið með stuttri ræðu og las
síðan skemmtiskrána. Mrs.
Anna McLeod söng nokkur
ísl. lög með þýðri og fallegri
söngrödd. Mr. Nói Bergman
las upp tvö kvæði eftir Davíð
Stefánsson, „Helga Jarlsdótt-
ir“ og Litla Gunna og litli
Jón“, og gjörði það ágætlega.
Svo voru sungnir uppáhalds
sálmar og ættjarðarsöngvar,
og allir tóku undir af krafti.
Þá kom Gunnþór Henrikson
fram með nauðsynlegan út-
búnað og *sýndi fallegar lit-
myndir (slides), sem hann hef-
ir sjálfur tekið af fögru út-
sýni, blómagörðum o. s. frv.
bæði hér í Vancouver og víðar
í B.C. og einnig í Kaliforníu.
Var honum þakkað með dynj-
andi lófakla^pi. Að því loknu
voru fram bornar veitingar.
Gamla fólkið var sett við
skreytt veizluborð, en að-
komumenn hjálpuðu sér sjálf-
ir, og fór allt sérlega vel fram,
og fólk skemmti sér vel.
Vissulega eru svona heim-
sóknir á Höfn mjög göfugur
og nauðsynlegur þáttur í vel-
líðan vistmanna þar. Einn
gamall maður þarna sagði við
mig á sunnudaginn: „Þú mátt
til að skrifa í Lögb.-Heimskr.
fyrir okkur, svo að allir fái að
vita hvað við erum þakklát
fyrir þessar heimsóknir og
fyrir allar gjafirnar og góð-
semina, sem okkur er í té lát-
in. Það má ekki minna vera
en að við þökkum af einlæg-
um hjörtum fyrir alla þá sól-
argeisla, sem þessar góðu
konur færa okkur.“ Ég vil
ekki nefna nein nöfn, en ég
veit það, að hver sá, sem af
einlægni sýnir samúð með
þeim, sem eru aldraðir og
einmana, hjúkrar þeim og
hughreystir, fær það marg-
sinnis endurgoldið í hreinni
samvizku og sálarfrið.
f septemberlok fór ég til
Seattle, Wash. og var þar í
tvær vikur hjá vmkonu
minni, frú Jakobínu Johnson.
Það var unaðslegt að búa með
henni í stóra og fallega hús-
inu hennar, sem líkist lista-
safni og umkringt er af fögr-
um trjám og blómagörðum.
Við skemmtum okkur ágæt-
lega, heimsóttum kunningja
og fengum heimsóknir. Hjá
Jakobínu hitti ég ungt
menntafólk frá íslandi, sem
stundar framhaldsnám við|
University of Washington. Mr.
og Mrs. Þór Guðjónsson eru
bæði við nám (post graduate)
í háskólanum og börn þeirra
þrjú í barnaskóla. Miss Elín
(Eggerz) Stefánsson, dóttir
Péturs Stefánssonar frá Völl-
um í Svarfaðardal er á sama
háskóla (U. of W.) við undir-
búning fyrir Bachelors degree
ir, Nursing (major public
health nurse). Hún útskrifað-
ist 1952 frá Royal Surrey
County Hospital á Englandi
og 6 mán. ljósmæðranám við
Hockrey Hospital, London.
Kennara „diploma" fékk hún
1955 í Gautaborg. Það var
virkilega gaman að hitta
þetta myndarlega unga fólk.
Dáinn: Gales johnson, 77
ára. Andaðist í Vancouver
General Hospital nýlega. —
Hanri lætur eftir sig eigin-
konu sína, Láru (dóttur Árna
heit. Friðriksson kaupmanns
í Winnipeg og Vancouver), og
tvær dætur og þrjú barna-
börn. Hann var vinsæll mað-
ur, elskaður og virtur af öll-
um, sem þekktu hann.
G. J.
Grandma Moses tíræð
Fyrir rúmlega tuttugu ár-
um var Anna Mary Robertson
Moses óþekkt bóndakona í
Bandaríkjunum. Bjó hún þá
i þorpinu Eagles Bridge, þar
sem hún býr enn. Hún hafði
mlkið stritað um ævina, og
þegar hún var orðin 76 ára
varð hún að hætta búkonu-
störfum sínum. En eitthvað
varð að gera til að drepa tím-
ann, svo hún tók að mála
myndir.
Tveim árum síðar var hún
fræg um öll Bandaríkin, og í
dag er hún þekkt um allan
heim. Myndir hennar hanga
í öllum helztu listasöfnum
Bandaríkjanna, þar sem menn
eru sammála um að hún sé
ein iaf fremstu málurum lands-
ins.
Grandmama (amma) Moses,
eins og hún nefnist í Banda-
ríkjunum, er ákaflega vinsæll
málari þar í landi. Ekki aðeins
hjá gagnrýnendum og stjórn-
um listasafnanna, heldur hjá
öllum almenningi. Sést það
bezt á því, að um 80 milljónir
póstkorta hafa selzt af mál-
verkum hennar.
Frh. bls. 8-
AÐALÁSTÆÐURNAR
fyrir hækkun M.H.S.P. kostnaðar:
Þetta eru ástæðurnar fyrir hækkun
M.H.S.P. kostnaðar:
(a) Reksturskostnaður nýrra lækn-
ingatækja 42.8%
(b) Stöðugar endurbætur á starfi
spítalanna, þar með gert ráð
fyrir aukaþjónustu ,og meiri
sérfræðilegri þjónustu 13.6%
(c) Hækkun kostpaðar núverandi
spítalaþjónustu 43.6%
Hinar mánaðarlegu afborganir iðgjalda,
$3.00 og $6.00, ættu að nægja fyrir þriggja
ára tímabil.
Þrátt fyrir hækkun iðgjalda fá íbúar
Manitoba kjörkaup fyrir sína peninga. í
flestum tilfellum myndi einn dagur á
spítala (ef einhleypur), tveir dagar (ef
kvæntur) kosta sjúklinginn meira en ið-
gjald hans fyrir sex mánuði, og, eins og
kunnugt er, þarfnaat flestir sjúklingar
lengri en eins dags eða tveggja daga
spítalaþjónustu.
HON. O. JOHNSON, M.D.
Minister of Heolth
t PubliC Welfare
G. L. PICKERING
Commitsloner of
Hospitalization
MANITOBA
HOSPITAL
SERVICES
P L A N
60-8