Lögberg-Heimskringla - 17.11.1960, Blaðsíða 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 17. NÓVEMBER 1960
7
Frá Littleton, Colorado
Síðari hringferðin lá fyrst
norður um 60 mílur, síðan
austur í fjöll og þvert yfir
Rocky Mountain National
Park, sem talinn er vera sá
fegursti og mikilfenglegasti
náttúrugarður, í miðjum norð-
ur hluta Klettafjalla, sem til-
heyrir Colorado. Eftir að við
hann skilur, liggur brautin í
suðaustur, þar til hún sam-
einast aðalþjóðbraut, sem
liggur þvert yfir þennan mikla
fjallgarð, suður til Denver.
Hvað langt norður , þessi
braut rann á öldu, sem nefnd
er Hveitialda, veit ég ekki,
en á allri leiðinni til Love-
land mátti sjá þróttmikinn,
margvíslegan gróður, enda
var þar áveita; en grunur
minn er sá, að Rauðarárbænd-
um hefði þótt þeir akurblett-
ir smáir og sundur skornir.
Það litla, sem sást af þurr-
lendisbúskap, minnti mig á
þurrlendisbúskap í Montana,
land ilagt út í spildur.
Loveland er stór bær að mér
sýndist, að mestu leyti land-
búnaðarbær. í útjaðri hans
var tekin braut, sem lá aust-
ur í fjöllin og lá hún meðfram
lítilli á, sem Tomson nefnist,
og rennur hún eftir gjá, sem
hefir margbreytilegt landslag
að geyma. Sjást þar margar
einkennilegár náttúrumyndir.
Pyggð er hún að mestu leyti.
Eftir að beygt er frá henni,
kemur maður innan stundar
í lítinn en fallegan- náttúru-
garð, er nefnist Estes Park, og
þar stendur lítið þorp við
fallegt vatn, þó ekki sé það
ttijög stórt. Bygging er þar,
sem ber langt af öðrum að
stærð, og er það greiðasölu-
hús, því hér er mikill ferða-
mannastraumur og hér dvelja
þrjá mánuði á ári nokkrir þeir,
sem lífið leikur við, og eyða
fímanum við að skemmta sér,
onda er allt hugsanlegt gjört
til að veita þeim þá skemmt-
un, er þeir þrá, bæði á vatni
°g landi. Hér eru leiðsögu-
oienn, sem taka menn og hópa
á hestum og jafnvel múlum
til þeirra markverðu náttúru-
staða, sem ekki verða séðir á
annan hátt, nema úr lofti, en
sú aðferð getur aldrei orðið
fullnægjandi. Þar við vatnið
er fjöldi sumarbústaða. Þessi
iitli garður er dálítið vestar
en fyrir miðju hins mikla
garðs.
Þeir, sem byggðu braiítina
1 gegnum hinn stóra náttúru-
garð, hljóta að hafa haft ferða-
^ag slöngunnar sér til fyrir-
ðiyndar, en þó hún sé með
bugðum og snörpum beygjum,
hefir hún eitt til síns ágæt-
ls og það er, að meðal keyrslu-
hraði, sem leyfður er, fer ekki
fram úr 25 mílum og gefur því
ferðamanninum meiri tíma til
að fá (notið betur þeirra áhrifa,
Sem hinar stórfenglegu, marg-
^rotnu náttúrumyndir veita
úonum. Þar bar meira á fjöl-
ki’eytnari trjágróðri í fjöllum
en ég hef séð áður. l
í þeim hluta Klettafjalla,
sem heyra til Colorado, er tal-
ið vera heimkynni hinnar bláu
furu, og ber mikið á henni
hér. Þessi braut er nefnd
Ridge Road, sem við vorum á,
og ekki numið staðar fyrr en
á hæsta tindi hennar, sem ber
nafnið Fall River Pass og er
11,797 fet.
Þar opnaðist víðsýn og fög-
ur veraldar jsýn, og svo sterk
áhrif hafði hún á mig, að ég
gleymdi stund og stað. Þeim
margvíslegu náttúrumyndum,
sem þar birtust, gleyma fáir,
er sjá. Það, sem hreif þó hug-
ann mest, voru hinir háu
tindar Wþaktir skógi, því þar
myndaði hin bláa fura mildan,
töfrandi blæ, sem ég hef eigi
séð á skógi fyrr og sem breytt-
ist eftir því sem geislar sólar
féllu á hann, en það er ekki
fyrir lítt menntaðan mann að
lýsa þeirri sýn sem skyldi.
Það þarf menn eins og Jónas
til að gera það Yneð áhrifa-
orðum. Er kallið kom til brott-
farar, var sem ég hrykki upp
af værum blundi.
Ferðastraumur var þar mik-
ill, og því var það, að skömmu
eftir að lagt var af stað kom-
um við að hóp ferðamanna,
sem voru í snjókasti. Lítill
snjódíll var þar rétt við veg-
inn og þaðan sáust pmádílar
í hæstu tindum. Niður tindinn
var ferðin hæg, því margar
voru bugður og sumar hættu-
legar, en við rætur hans varð
brautin greiðfær nokkrar míl-
ur, því þar lá hún meðfram
tveimur eða þremur stórum
vötnum. Þar fórum við fram-
hjá litlu þorpi og fjölda sum-
arbústaða. Þessi vötn hljóta
að vera mikil veiðivötn, því
ég minnist ekki að hafa fyrr
séð svo hátt í fjöllum jafn
marga báta, bæði við veiðar
og til skemmtunar.
Eftir jað beygt var frá vötn-
unum, nálgaðist stöðugt him-
inn og jörð, þar til komið var
á flöt milli hárra tinda. Á
fyrstu mílunum sást talsvert
af beitilandi pg hjörðum og
mönnum við heyvimíu, og var
þar vel sprottið, eftir það
margbrotin, stórskorin fjalla-
sýn. Flötur þessi, sem er
fremur lítill að þvermáli, er
nefndur Berthout Pass og er
11,312 feta hár. Þar er stórt
greiðasöluhús með þremur á-
föstum búðum eða einni í
þremur deildum. Þetta hús
er opið allt árið, því þar er
skíðalist iðkuð, sagðar góðar
skíðabrekkur af t i n d u m
beggja megin, og eru lyftur
upp í þær. önnur er starfrækt
allt árið, því ferðamenn sækja
mikið eftir því að sjá þá víð-
sýnu sjónar sýn, sem þar birt-
ist, en þar sem kvöldsett var
orðio, misstum við af því. Eft-
ir það ríkti heiðbjört nótt þar
til heim kom.
Fyrir norðan þá ^hásléttu,
sem ég dvel á, eru fjöllin dá-
lítið bogamynduð, og er hún
í suður frá byggðinni. Þar
myndast daladrög við rætur
fjalla, sem renna að mestu til
suðausturs og norðausturs.
Ekki hafa fallið nema fáir
dropar hér í rúma þrjá mán-
uði, en hitinn verið flesta daga
frá 90 til 95, en stundum læðzt
upp í 98, og því er það, að
sá maður, sem flytur veður-
fregnir í útvarpinu, sem heyra
má að er spaugsamur, er að
grínast með það, er honum
finnst hitinn keyra úr hófi, að
regnið sé þornað áðui^en það
nái að falla á jörð. En það er
svipað með þetta og það, sem
menn eru að spauga með hér,
er þeir þykjast geta talið þá
regndropa, sem fallið hafa.
Þó þeir hafi ekki verið til-
tölulega margir, þá gætl ég
trúað því, að það hafi getað
reynzt þeim erfitt að leysa þá
þraut. Stórskúrir hafa fallið
hér í kring, en þeim hefir oft-
ar en hitt fylgt vágestir, vind-
ur og hagl.
Hér er fagurt og hressandi
kvöld og morgna og nætur
ávallt svalar.
H. Ólafsson
Jötnarnir í Himalaja
Frá bls. 3.
segir Dr. Karapetian, „en
hann var kafloðinn á brjósti
og baki. Háraliturinn var
brúnn, en annars eru allir
svarthærðir á þessum slóðum.
Þess má og geta, að loðnan
var líkust bjarnhéðni og hár-
in 2 til 3 sentimetrar á lengd.“
Þessi maður var um 6 fet á
hæð. Hann var hörundsdökk-
ur og skegglaus, en þó loðinn
í framan. Hann var með stórt
nef, og í engu líkur apa. Ekki
virtist hann geta talað. Hann
leit ekki við brauði og vatni,
sem var borið fyrir hann.
Svitinn streymdi af honum
og var það au'gljóst merki
þess, að hann þoldi illa hús-
hita. Var því farið með hann
út til skoðunar. Að lokum má
þess geta, að hann var mor-
andi í lús frá hvirfli til ilja,
og það var alveg óþekkt teg-
und lúsa. Því miður hafði Dr.
Karapetian ekki rænu á því
að hirða nokkrar af þessum
lúsum.
Hin sagan er komin frá Kína
og er frá prófessor Koo Wai
Loo sagnfræðingi við háskól-
ann. Hann segir að til sé frum-
stæður maður í Himalaja-
fjöllum, en hann sé öðruvísi
en „villimaðurinn“ í fjöllun-
um suður af Shensi. Sá villi-
maður sé líkari nútímamanni,
nema hvað hann sé kafloðinn.
Hann hefst við í ískulda á há-
fiöllum, en gengur þó nakinn
og menn vita ekki til þess áð
hann hafi nein verkfæri. Og
eftir því sem prófessor Loo
segir, hefir hann ekki lært að
fara með eld, og kann ekki að
tala. Prófessorinn segir að til
hafi verið fjöldi af þessum
villimönnum, og áður en bylt-
ingin hófst hafi bændur veitt
þá eins og skepnur, eða fang-
að þá og notað þá sem þræla,
því hægt hafi verið að kenna
þeim e i n f ö 1 d vinnubrögð.
Hann segist hafa séð einn af
þessum villimönnum 1954. Þó
hann væri ótalandi, hafði
hann lært nokkur orð í kín-
versku og gat leyst ýmis kon-
ar erfiði af höndum.
Út af þessu vakna nokkrar
spurningar. Hvernig stendur
á því, að vísindin kannast ekki
við þessa villimenn, ef mikið
hefir verið af þeim og þeir
hafa verið notaðir sem þrælar
til skamms tíma? Hverjir eru
þessir menn, sem ekki eru
loðnari en Aino (sem mann-
fræðingar þekkja vel), en
kunna ekki að tala?--------
Eftir öllum þessum upplýs-
ingum að dæma, er snjómað-
urinn víða til, allt frá Mon-
gólíu, yfir Tíbet og vestur í
Kákasusfjöll.
Margt í þessum frásögnum
er eflaust þjóðsögur. En ýmsu
í þessum frásögnum ber þó
saman. í Mongólíu er snjó-
maðurinn t. d. kallaður ",,al-
mass“, en vestur í Kákasus er
hann nefndur „almassty“ eða
Frh. bls. 8-
VINNU SOKKAR
MEÐ MARGSTYRKTUM TÁM OG HÆLUM
NYLON
Beztu kjorkaup vegna
endingar- og auka-
þæginda og auka-
sparnaðar. Endingar-
góðir P E N M A N S
vinnusokkar. af stærð
og þykkt, sem tilheyra
hvaða vinnu sem er.
EINNIG NÆRFÖT OG YTRI SKJÓLFÖT
Frægt lirma síðan 1868
No. WS-11-4
Lægsti kostnaður á mann
í vesturfylkjunum
Samanburður er sagður ógeðfelldur, en
þessi stutta skýring er gefin í þeim til-
gangi að hrekja áróður um að spítala-
iðgjöld í Manitoba séu há í samanburði
við spítalagreiðslur í öðrum fylkjum.
Það er erfitt að gera samanburð í þess-
um efnum • vegna þess að fjárgreiðslu-
fyrirkomulag spítala er ekki það sama
í öllum fylkjunum: Sum fylkin afla
rekstursfjár fyrir spítala með sölu-
skatti; og önnur, bæði með iðgjöldum
og söluskatti og önnur aftur á móti notá
fé úr fjárhirzlu fylkisins.
Það, sem aðallega skiptir máli, er að
spítalakostnaður Manitoba á hvern íbúa
er ltegstur hinna fjögurra vesturfylkja.
íbúar Manitoba ættu einnig að fá að
vita, að rekstursfé M.H.S.P. er aðeins
4c af hverjum dollar.
HON. ®. JOHNSON, M.D.
Mlnlítér of Hoalth
& Public Wolfaro
G. I. PICKERING
Commisjíonor of
Hotpitalization
MANITOBA
HOSPITAL
SERVICES
P L A N
60-9