Lögberg-Heimskringla - 06.06.1963, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 6. JÚNÍ 1963
Séra Guðmundur P. Johnson:
Frét+abréf yesfan frá hafi
Ég sem þessar línur skrifa,
flutti frá Blaine ásamt
Margareti konu minni, 31.
ágúst 1962 og fengum okkur
heimili hér í Bremerton,
Wash. þar sem dóttir okkar
Dóra býr ásamt manni sínum
Clarence Russell og fimm
börnum þeirra. Þeim líður
öllum bara vel, og öll eru
börn þeirra mjög myndarleg.
Ég sat hið mikla stofnþing
hins nýja kirkjufélags, (Pa-
cific Northwest Synod) sem
nú mun vera eitt með stærri
félögum innan vébanda lút-
ersku kirkjunnar í Vestur-
heimi, (ICA). Þingið var hald-
ið dagana 26.—27. sept. 1962,
í hinni stóru og glæsilegu,
Gethsemane Lutheran Church
Seattle, Wash. Þar hitti ég
að máli tvo íslenzka presta
þá séra Harald og séra Eric
Sigmars, einnig bróðir þeirra
George, þeir eru allir synir
þeirra góðu hjóna Dr. og Mrs.
H. Sigmar í Kelso, Wash.
Þingið hófst með afar fjöl-
mennri og hátíðlegri altaris-
göngu. Því næst byrjuðu
starfsfundir þingsins sem
stóðu yfir í tvo daga, og var
rætt um lög og fyrirkomulag
í þessu fyrirhugaða kirkjufé-
lagi. Að endingu var gengið
frá stofnunn þessa nýja
kirkjufélags sem hlaut nafnið,
„PACIFIC NORTHWEST
SYNOD“, (ICA) og lög þess
voru samþykkt með miklum
meirihluta atkvæða.
Sunnudaginn 14. október,
fór ég ásamt Margreti konu
minni norður til Blaine og
flutti messugjörð í Stafholti,
þar var margt fólk við messu
eins og oftastnær. Annar
sunnudagur í hverjum mán-
uði er kallaður, afmælis-
sunnudagur í Stafholti, því þá
er »okkur hluti messunnar
helgaður þeim sem eiga fæð-
ingardag í þeim mánuði. Síð-
an eru frambornar veitingar
eftir messu. Þá syngja allir
„HAPPY BIRTHDAY TO
YOU“. Oftastnær spilar fyrir
þessar messur Mrs. Marian
Irwin, hún er íslenzk að ætt
og skólakennari í bæ sem
heitir Marysville, Wash.
Næsta dag, 15. okt., héldum
við ferð okkar áfram til Van-
couver, B.C. til þess að sjá
minn elskulega og góða vin
séra Eirík Brynjólfsson sem
þá var mikið veikur en samt
vel málhress. Þetta var í síð-
asta sinn sem ég sá hann hér
á jörðu, eftir stutt samtal og
nokkur bænarorð tókumst
vér í hendur og séra Eiríkur
sagði, með blíðu brosi á vör-
um, vertu blessaður vinur,
þetta fer allt bara vel. Og
víst var það orði sannast því
eftir fáa daga var andi hans
farinn heim til föðursins góða
sem hann trúði á treysti svo
örugglega í gegnúm allt sitt
veikinda stríð og erfiðleika.
Guð blepsi minningu þessa
góða manns.
Eftir þessa heimsókn ókum
við út til Richmond, B.C. og
heimsóttum þar gamla og
elskulega vini Mr. og Mrs.
Egil Johnson, Mr. Johnson er
nú sem stendur heima á ís-
landi, en Mrs. Johnson var
heima og tók okkur með mik-
illi vinsemd og gestrisni,
þetta góða fólk höfum við
þekkt síðan árið 1926, að við
komum fyrst til Saskatoon,
Sask. þá bjuggu þau í War-
man, Sask. þar sem Mr.
Johnson var section formaður
fyrir C.P.R. járnbrautarfélag-
ið og eftir að hann var leyst-
ur frá því starfi, vegna aldurs,
þá fluttist öll fjölskyldan
vestur að hafi, börn þeirra
hjóna eru 6, tvær dætur og
4 synir mesta myndar fólk.
Laugardaginn 12. janúar
1963, hélt Þjóðræknisdeildin
Aldan í Blaine sinn vanalega
ársfund. Ársskýrslur em-
bættismanna sýndu að allvel
hafði verið haldið í horfi hið
liðna starfsár. Allir embættis-
menn voru endurkosnir.
Fundurinn var bærilega ve
sóttur, eining og gleði ríkti
þar, og fólk skemmti sér með
söng og glaðværu samtali.
íslendingadagsnefndin kom
saman eftir messu, sunnudag-
inn 10. marz á Stafholti,
Blaine. Skýrslur embættis-
manna sýndu að bæði f jármál
og allt starf nefndarinnar var
í góðu lagi. Rædd var sam-
þykkt að halda skyldi Is-
lendingadag þetta ár eins og
að undanförnu, í framkvæmd-
arnefnd voru þessir kosnir,
Einar Simonarson, forseti,
Sigurbjörn Sigurdsson, vara-
forseti, Bjarni Kolbeins,
gjaldkeri, Edward Johnson,
vara-gjaldkeri, Olgeir Gunn-
laugsson, skrifari, Guðmund-
ur P. Johnson, vara-skrifari,
og Th. Ásmundson varamað-
ur. Dagurinn var ákveðinn
sunnudaginn 28. júlí 1963, í
skemmtigarðinum við Friðar-
bogan á landamærum Kanada
og Bandaríkjanna. Skemmti-
skráin hefst kl. 1 e.h. Gleymið
ekki þeim mikla degi góðu
landar.
Víða eru blessaðir landarn-
ir. Fyrir nokkru síðan var
mér símað frá dvalarheimili
fyrir aldrað fólk, í smábæ
sem Paulsbo heitir, hann er
um 25 mílur suður frá Brem-
erton. Var spurt um hvort ég
talaði íslenzku og hvað ég
svo vera, var ég þá beðinn að
koma og tala við aldraða konu
sem héti Jónína Jónasson,
hún er nú 83 ára gömul, og
var um tíma mikið veik eftir
að hún kom á þetta dvalar-
heimili, og talaði þá bara ís-
lenzku svo fáir skyldu hana,
en nú er hún orðin hressari og
talar aftur ensku. Miss Jónas-
son, eins og hún er kölluð,
jví hún hefur aldrei verið
gift, hefur dvalið yfir 60 ár í
Vesturheimi, en hefur ekki
gefið sig mikið að Islending-
um, samt búið í Seattle um
eða yfir 50 ár, en hin síðustu
12 árin í Paulsbo, en á þessu
dvalarheimili bara nokkra
mánuði, Miss Jónasson er
mjög fálát við fyrstu við-
kynningu en hressist brátt við
að tala íslenzku, en hana tal-
ar hún vel.
Fyrir nokkru síðan heim-
sótti ég mína góðu vini Dr.
og Mrs. Sigmar og son þeirra
George, í Kelso, Wash. Dr.
Sigmar hafði verið all lengi
mikið veikur og lá á sjúkra-
húsi og dvalarheimili um eða
yfir tveggja mánaða tímabil,
hann er nú heima hjá sér í
Kelso, og er heldur að styrkj-
ast.
Sumarmálasamkoma Öld-
unnar í Blaine, var haldin
laugardaginn 27. apríl 1963,
kl. 7.30 að kvöldinu. Mjög vel
var vandað til skemmtikrafta,
þar má fyrst telja Karlakór-
inn frá Vancouver, B.C., söng-
stjóri Sigurbjörn Sigurdsson,
hann er ágætur söngstjóri og
allir í flokknum hans ágæt-
lega æfðir og hver einstakur
söngmaður í flokknum annast
vel sitt hlutverk, og í stuttu
máli ágætir söngmenn enda
hrífa þeir sína tilheyrendur.
Þá skemmti líka, The
Breidfords Quartet, undir
stjórn Elíasar Breidford, John
og Mrs. Breidford og dóttir
þeirra hjóna Mrs. Kruse,
þetta ágæta söngfólk er fyrir
löngu síðan orðið viðurkennt
fyrir sinn inndæla fjórradd-
aða söng sem altaf er stór
hjálp við allar íslenzkar sam-
komur, sérstaklega í Blaine.
Þá var upplestur sem Mrs.
Dagbjört Vopnfjörð flutti,
mjög yndislega, því næst
söng sonur hennar, Mr.
Walter Vopnfjörð, skólakenn-
ari, Walter er ágætur söng-
maður, mjög sterkraddaður
og söngur hans áheyrilegur.
Dr. Sveinn E. Björnson, las
upp kvæði, öllum til mikillar
skemmtunar. Séra Albert
Kristjánsson, flutti ræðu um
„Merki Vorgróðurs", sagðist
honum vel og kom víða við.
Síðan var almennur söngur,
svo að endingu framúrskar-
andi veitingar sem konur
Öldunnar stóðu fyrir.
Þjóðræknisdeildin „Aldan“,
er mjög þakklát öllu þessu
ágæta fólki sem vann svo ve
að því að þessi sumarmála-
samkoma hepnaðist ágætlega
í allastaði, þó sérstaklega
þakkar Aldan söngflokknum
frá Vancouver og fleirum sem
komu langt að og skemmtu á
þessari samkomu. Séra Guð-
mundur P. Johnson, annaðist
samkomust j órn.
Athugs.
Nokkrum fréttum, sem áður
hafa birzt í blaðinu höfum
við sleppt. — Ritst.
Hver var William Shake-
speare? Óefanlega var til
maður með því nafni á árun-
um 1564—1616 (A.D.), fæddur
í Stratford-on-Avon (norður
af London) árið 1564 og dó í
sama föðurhúsi árið 1616.
Þetta mikið er skráð í kirkju-
bókum þar, og það með, að
hann var þriðja barn foreldra
sinna, en tvær systur hans
höfðu áður dáið. Faðir hans
var bæjarfógeti í Stratford og
allvel fjáður, svo að þessi son-
ur hans öðlaðist grammar-
skóla menntun þar (hvað svo
sem það þýddi í þá daga), en
fór svo ungur, en innan við
tvítugt, til London til að lefta
fjárs og frama.
Fyrst um sinn hafði hann
ofan af fyrir sér með því að
halda í tauma hesta þeirra
ríku (ihe carriage trade), en
þar kom, að hann fékk að
leika smá-parta í ýmsum
leikum, og þá um leið að
kynnast ýmsum leikurum.
En aldrei komst han á þá skör,
að verða fremsti leikandi
(,,Star“). Þetta mikið er vitað
með vissu um feril hans, frá
þátíðar dagbókum.
En svo tóku að koma fram,
hvert leikritið á fætur öðru,
sem öll báru nafnið William
Shakespeare, og voru leikin í
helztu leikhúsum London, og
tók hann þátt í sumum þeirra,
en þó ekki svo, að hann skar-
aði fram úr öðrum sem leik-
andi. Þessi leikrit voru prent-
uð og veitt almenningi, og
þarmeð margir kvæðabálkar
sem báru nafnið William
Shakespeare, og voru kallaðir
bara Sonneis. Nokkrir merk-
ismenn þeirrar tíðar tóku eft-
ir þessari framleiðslu, en þeir
voru margir á þeim dögum
(þar með Ben Jónson, nokkr-
um árum yngri en Shake-
speare, sem mér er sagt að
ha,fi verið íslendingur í húð
og hár), Francis Bacon,
Raleigh, Essex, Christopher
Morley og margir aðrir, en
enginn þeirra veitti William
Shakespeare þá hefð og þann
heiður sem hann og verk
hans verðskuldaði.
Óefanlega var Shakespeare
það mesta skáld sem fram
hefur komið í sögunni (og þar
með telst Salomon, eða hver
sem var höfundur Ordskvið-
anna og Lofsöngsins, Hómer,
Jóhannes postuli, Dante,
Milton, Stephan G. eða hver
annar). Shakespeare var ekki
aðeins mesta skáld sinnar tíð-
ar, heldur allrar tíðar til þessa
dags. Sumar sonnetur hans
eru þeir gimsteinar að ekkert
verður jafnað við þeim í
prentuðu máli.
Shakespeare lifði á óeirðar-
dögum (dögum hinna fyrri
Elizabetu drottningar og
James fyrsta, en þá var margt
í óreiðu á Englandi, þótt
Biblían (Authorized Version
væri í undirbúningi til al-
mennra nota). En margt var
um manninn af þeim fram-
við hirð Elza-
betu, en á þeim dögum var
ekki hættulaust að segja til
syndanna, og því ekki ólíklegt
að einhver af hirðmönnum
hennar hafi tekið sér annað
nafn, svo sem Bacon.
Hver var þá þessi William
Shakespeare, höfundur Sonn-
ettanna, Hamlets, Lear, Ot-
hello, Macbeth og umfram
þrjátíu annara leikrita (Tem-
pest hans síðasta)? Ungur fer
hann til London, lítt menntað-
ur og hefst við upp á eigin
spítur við hvað sem er næst
hendi, og svo semur hann á
fáum árum þessar ódauðlegu
sonnettur og leikrit, hvert
öðru fegurra.
Svo flytur hann sig til baka
til Stratford árið 1611, þá lítið
umfram fimmtugt, og setzt í
helgan stein, að því leyti að
eftir það semur hann ekki svo
mikið sem vísu, ef undan-
skilið er grafskrift sem er
bæði vitlaus og klunnaleg, og
erfðaskrá, þar sem hann á-
nafnar ekkju sinni annað
bezta rúmið sitt. Annars er
ekki stafur að finna eftir
penna hans, ekkert frumrit
þótt öll leikritin og sonnett-
urnar væru prentaðar. Hvers-
vegna? Og því lagði hann ár-
ar í bát frá 1611 til 1616 án
þess að setja svo mikið sem
eina sonnettu á blað á þeim
fimm árum sem hann sat þar
iðjulaus? Skrítið.
Eðlilega skýringin er sú, að
hann var ekki, gat ekki verið
höfundur leikritanna og sonn-
ettanna, sem að öllum líkind-
um voru verk annaðhvort
Bacons eða Christopher Mor-
leys. Ýmislegt bendir til þess,
að maðurinn William Shake-
speare frá Stratford gat alls
ekki verið höfundur þeirra.
—L.F.
Húsnæðisskoriur sívaxandi
vandamál
Á næstu 40 árum verður að
reisa jafnmargar íbúðir í
heiminum eins og reistar hafa
verið á síðastliðnum 6000 ár-
um, ef leysa á hin gífurlegu
húsnæðisvandamál, sem nú
steðja að, segir í skýrslu sem
Félagsmálanefnd Sameinuðu
þjóðanna lagði fram í lok ráð-
stefnu sinnar 10. maí. Á „þró-
unaráratugnum", þ.e. milli
1960 og 1970, er í þróunar-
löndunum einum þörf fyrir
20 milljón nýjar íbúðir.
Nefndin samþykkti ályktun,
þar sem þess er krafizt, að
nefnd Sameinuðu þjóðanna
um bygginga- og áætlunarmál
semji m.a. ýtarlega áætlun
um hlutverk samtakanna á
þessum vettvangi og verði sú
áætlun látin ganga fyrir öll-
um öðrum verkefnum nefnd-
arinnar.
Líkur sækir líkan heim.
* * *
Lengi man þar lamb geng-
ur.
Hver var Shakespeare?
úrskarandi