Lögberg-Heimskringla - 04.07.1963, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 4. JÚLI 1963
GUÐRÚN FRA LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Mér finnst það sé nú ráð-
legast fyrir þig, að leggast
eins og vanalega á letibedd-
ann þinn, garmurinn, og láta
engan heyra þig eða sjá. Ekki
nema það þó, að ætla syni
þínum að taka að sér fertuga
kerlingu, sem þar til og með
er alin upp á sveitinni. Það
verður sjálfsagt ekki þetta
árið, sem sú trúlofun verður
borin sem frétt á milli bæja“.
„Hana! Þar tók sú gamla
af skarið“, flissaði Hrólfur.
„En það er nú. einu sinni
svona, þó að ég búist ekki við
að Gunnvör hefði neitt á móti
mér, þykir mér hún heldur
óblómleg. Ég held að ég reyni
heldur við hana Steinunni
mína Bjarnadóttur. Hann fað-
ir hennar hefur víst áreiðan-
lega ekkert á móti mér sem
tengdasyni, hvað sem kerl-
ingarálkunni hans líður“.
„Það skalt þú gera, sonur
sæll. Hún er geðug stúlka og
ég skal kenna henni að vinna
og búa. En slíkt kann það
ekki á Stóru-Grund“, sagði
Herdís.
„Ég segi þá alveg eins og
mér býr í brjósti“, sagði
Gunnvör, „að þó að ég hefði
tekið orð Helga í alvöru, hefði
ég áreiðanlega ekki skipt um
til hins betra, því að á þessu
heimili verður engin tengda-
dóttir annað en argasta am-
bátt. Ég sé það nú að það er
satt, sem nágrannarnir segja
um gamla bóndann hérna, að
hann sé skynsamastur af fjöl-
skyldu sinni“.
Svo greip hún yfirsjalið
undir handlegg sinn, kastaði
kveðju á fólkið og fór fram
úr baðstofudyrunum. Það
yrði varla næsta sunnudag,
sem hún yrði gestur á þessu
heimili. Þangað myndi hún
aldrei stíga fæti sínum fram-
ar.
„Það næsta sem fréttist af
Bensa var, að hann væri byrj-
aður á að byggja yfir sig
stærðar steinhús, rétt við hlið-
ina á Bjarnabæ. Sjálfsagt
væri tengdafaðir hans tilvon-
andi í félagi við hann, að
minnsta kosti vann hann og
synir hans að byggingunni
öllum stundum, sem þeir
voru ekki á sjónum. — Sá
færi víst laglega á hausinn,
þessi snáði, var algengasti
spádómurinn hjá víkurbúum
um framfarirnar hjá Bensa.
Margir álitu, að faðir hans
stæði á bak við allt þetta
brask. Hann hafði víst riðjlð
út að Stóru-Grund um vetur-
inn til þess að tala við Bensa
og boðið honum víst einhver
kostakjör, vegna þess að hann
náði í meðölin handa honum
í manndrápsveðri. Karlinn
hafði verið orðinn meðvitund-
arlaus, þegar meðölin komu,
en rétt við undir eins og búið
var að koma þeim ofan í hann.
Og svo hafði hann verið
svona þakklátur fyrir að fá að
tóra, að hann hafði riðið á
fund sonar síns, sem han hafði
aldrei litið réttu auga fyrr,
og boðið honum að ganga í
ábyrgð fyrir öllu þessu vit-
leysisbraski.
Jóna systir Signýjar í
Bjarnabæ hafði brugðið sér
vestur á land til þess að finna
Sigríði dóttur sína. Þegar
hún kom heim aftur, frétti
hún auðvitað strax um öll
þessi ósköp, sem á gengu. Hún
lét ekki dragast að heim-
sækja systur sína, heldur rölti
til hennar sama kvöldið og
hún kom í bæinn. En svo ó-
heppilega vildi til, að allt
fólkið á Bjarnabæ var við
mótöku, svo að Jóna frænka
séttist inn hjá Grétu í Móun-
um. Hún þurfti hvort sem var
að koma þangað, því að vin-
konan í Móunum vissi stund-
um eitt og annað, og réttast
var að fylgjast sem bezt með
öllu. Svo mundi vera gaman
að heyra álit hennar á brask-
inu í Bensa. Gréta tók henni
vel eins og vanalega.
„Sýriist þér vera nokkurt
veldi á því þarna í nágrenn-
inu?“ sagði Gréta að fyrra
bragði.
„Ég á nú bara engin orð
yfir þetta írafár“, sagði Jóna
frænka. „Strákurinn hlýtur
að vera orðinn vitlaus. Reynd-
ar hefur alltaf verið það.
Hvaða fé skyldi hann hafa til
þess að byggja aðra eins höll
og þessa? Ég trúi því ekki, að
þau ætli að verða í því með
honum, Jónas og Signý. Þau
hafa víst aldrei haft afgang
af sínu, þær manneskjur“:
„Það hjálpast víst margir
að þar. Hallfríður hefur sjálf-
sagt verið búin að safna tals-
verðu saman, einhleyp konan.
Strákurinn fór líka snemma
að vinna. Og ekki er hægt að
segja annað um hann en að
hann sé duglegur", sagði
Gréta. „Og það get ég sagt
þér, Jóna mín, að Signý systir
þín er alveg hætt að stynja,
síðan Sigga setti upp hring-
inn“.
„Þá er hún áreiðanlega
ánægð?“ sagði Jóna.
Svo drukku þær kaffi, og
tóku á meðan nágrannana til
nánari umræðu.
Jóna frænka heimsótti
systur sína næsta dag. Feðg-
arnir, Jónas og Mundi sonur
hans, voru við steypuna á
nýja húsinu, þegar hún kom.
Jóna gaf þeim hornauga og
bauð góðan dag, því að það
voru þar einhverjir fleiri að
vinna. Signý va£ inni í eld-
húsi.
„Sæl og blessuð, systir góð“,
sagði Jóna og marg kyssti
systur síha, og skilaði hún
kveðju frá dóttur sinni til
hennar.
Signý bauð hana velkomna
og spurði, hvernig Sigga
hennar hefði það núna.
„Ojæja, skinnið. Það er
svona upp og ofan fyrir henni
eins og fyrri. Hún er nú tekin
saman við , þann þriðja,
hvernig sem það endar. Hún
vill helzt frá drengangann,
sem hjá mér hefur verið, til
þess að fá meðgjöfina. En mér
finnst líka gott að fá hana.
En auðvitað er ég ekki orðin
nein manneskja til þess að
hugsa um hann, litla skinnið.
En tómlegt verður að vera ein
eftir í kofanum, þegar hann
er farinn“.
„Það er meiri áhuginn, sem
hún hefur á karlmönnunum.
Ég er hrædd um, að ég væri
ekki eins framtakssöm í því
efni“, sagði Signý.
,^Ójá, það gengur nú svona.
Það hefur bæði einn og annar
búizt við, að betra lægi fyrir
Sigríði minni, þessari mynd-
arstúlku11, sagði Jóna.
„Það held ég geti verið“,
sagði Signý áhugalaust.
„En hvernig heldur þú, að
trúlofun dóttur þinnar endi?
Það spá margir hálf leiðinlega
fyrir henni. Strákurinn hefur
aldrei verið í miklu áliti hjá
okkur víkurbúum“, sagði Jóna
frænka, og var nú komið að
málefninu.
„Það læt ég vera. Það er
víst ekki hægt að segja annað
en gott um hann, og ólíkt þyk-
ir mér, að sú trúlofun endi
öðruvísi en vel“, sagði Signý
og brosti ánægjulega.
„Svo er hann bara farinn
að byggja, drengurinn, þetta
þá líka litla hús. Sá er þó ekki
aldeilis blankur, nýbúinn að
kaupa vélbát. Það er sagt að
faðir hans hafi hlaupið undir
bagga með honum, og Þor-
björg í Nausti. Það er svei
mér hjálplegt við hann. Og
svo þrælar Jónas greyið við
húsbygginguna með drenginn
með sér, þegar þeir eru ekki
á sjónum. Fær svo ^náttúrlega
ekkert fyrir stritið. Sízt að
furða, þó að hann geti komið
því upp“, rausaði Jóna.
Signý brosti að ákafanum
í Jónu.
„Eitthvað er nú talað um
bygginguna“, sagði hún,
„fyrst þú ert búinn að frétta
þetta allt um leið og þú kem-
ur heim. En ég skal nú segja
þér sannleikann, og hann er
sá, að húsið á að verða tvílyft
og við Jónas ætlum að eiga
aðra hæðina. Það er orðið
illmögulegt að búa í bæjar-
greyinu lengur“.
Jóna sló í borðið af undrun.
„Já, það er svona. Þetta átti
fyrir þér að liggja, að eignast
stórt hús og búa í því. Ég
vona að þú skjótir skjólshúsi
yfir mig, aumingjann, því að
ekki er kofinn minn hlýlegri
en Bjarnabær“.
„Það verður víst ekki nema
handa okkur“, sagði Signý og
brá fyrir sig að stynja ofur-
lítið af gömlum vana. „Svo er
það nú ekki komið upp ennþá.
Hver veit nema það kafni í
fæðingunni“.
„Það er ólíklegt. Neðri hæð-
in er þegar búin“, sagði Jóna.
„Við fáum hana“, sagði
Signý.
„Flytur ekki Hallfríður í
þetta hús með syni sínum?“
„Jú, auðvitað gerir hún
það“.
„Hver flytur þá í Bakka-
búð. Það hefur nú alltaf verið
hlýtt þar og hreinlega um-
gengið“, sagði Jóna.
„Já, Hallfríður er þrifin
kona og ágæt manneskja",
stundi Signý.
„Það er víst ástæðulaust
fyrir þig að vera að stynja og
andvarpa, þar sem þú átt aðra
eins máttarstólpa undir fram-
tíð þinni og tvo duglega syni
og karlinn. Hann er víst alveg
fullvinnandi ennþá, sýnist
mér. Og svo þennan duglega
og stórefnaða tengdason. Dá-
lítill munur eða ég, vesaling-
urinn“, sagði Jóna.
„Stórefnaður er hann ekki,
enda engin ástæða til þess“,
sagði Signý. „En hann er dug-
legur og hann verður aldrei
öðruvísi en góður við Siggu
mína, þó að hann þyki nokkuð
orðhvatur“.
„Ekki vantar það, að nóg sé
um hann talað, strákgreyið.
Hann hafði nú bara verið
nærri búinn að hengja mann
þarna fram í sveitinni í vetur.
Aðeins vegna þess, að hann
hélt að þessum náunga litist
vel á Siggu“.
„Blessuð vertu ekki með
þennan leiðinda þvætting,
sem lítill fótur er fyrir.
Komdu heldur inn í baðstofu
og drekktu kaffi með feðgun-
um. Það er orðið nokkuð
langt síðan þú hefur fengið
þér sopa með okkur“.
Þær fóru inn, önnur með
kaffikönnuna, en hin með
bollapörin. Feðgarnir komu
inn rétt á hæla þeim, gráir af
sementsryki. Jóna heilsaði
þeim báðum með kossi.
„Þú ert orðin sjaldséður
gestur hér, Jóna“, sagði hús-
bóndinn kíminn, þegar hann
var búinn að hella í bollana.
Það var svo sem auðséð, að
það lá vel á karlinum.
„Ég kom heim í gær úr
þessu langa ferðalagi þarna
vestan að, og er ennþá hálf
lasin eftir sjóferðina“, sagði
Jóna dálítið þreytulega. „Það
leikur nú ekki eins við mig
lífið eins og þig, sem ert að
byggja yfir Þig stórhýsi“.
„Það er svo sem ekki orðið
mjög hátt í loftinu ennþá. En
það er vonandi, að það fari að
líta betur út. Þeir- fara nú
líklega að byggja yfir þig
bráðum allir tengdasynirnir
þínir. Ég heyri sagt, að Sigga
þín sé búin að ná sér í þann
þriðja. Það væri svo sem ekki
mikið, fyrst þessi eini tengda-
sonur minn getur haft mig
til þess arna“, sagði hann
stríðnislega.
„Það lítur alls ekki út fyrir,
að Sigríður mín ætli nokkurn
tíma að eignast þak yfir höf-
uðið, þessi efnilega stúlka sem
flestum fannst. Hún var þó
heldur líklegri til þess að
komast áfram í heiminum en
dóttir þín, sem var algerlega
heilsulaus vesálingur. En það
er eins og prófastsfrúin sagði
við mig einu sinni, að það
væri eins og ógæfan legði
efnilegustu stúlkurnar í ein-
elti stundum. Við vorum að
tala um hana Siggu mína.
Prófastsfrúin bjóst við svo
miklu af lífinu henni til handa
eftir að hún var búin að vera
hjá henni og kynnast henni
nánar“, sagði Jóna rauna-
mædd.
„Mig minnir að þú værir
ekkert sérlega ánægð yfir til-
verunni hennar þar og svo
gekk hún víst í burtu þaðan
að lokum“, sagði Jónas.
„Ojæja, mig minnir að dótt-
ir þín gerði það sama. Hlypi
burtu úr ágætis vist, sem ég
réði hana í“, sagði Jóna sár-
gröm. Það var nú eins og það
var vant að vera með fjandans
ógerðarháttinn og stríðnina í
Jónasi, enda var Signý farin
að sjúga þykkjulega upp í
nefið og ámálga það, að þau
gerðu ekki kaffið kalt í boll-
unum.
Why not visii ICELAND
now?
ALL-WAYS Travel Bureau
Ltd., 315 Hargrave Street,
Winnipeg 2, Man., WHitehall
2-2535, is the recognized Agent
of all steamship- and airlines,
including Icelandic Airlines,
and has assisted more Iceland-
ers in Maniloba with their
travel arrangements than any
other travel agent.
Mr. P. E. Salomonsen and Mr.
A. A. Anderson, both Scandi-
navians, will render you every
assistance in connection with
your travel, in an endeavour
to have your trip as comfort-
able and pleasant, yet in-
expensive, as possible.
Consult
ALL-WAYS Travel
Bureau Ltd.
315 Hargrave Street,
Winnipeg 2, Man.
WHilehall 2-2535
NÆRFÖT - SOKKAR - T-SKYRTUR