Lögberg-Heimskringla - 31.10.1963, Qupperneq 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 31. OKTÓBER 1963
GUÐRÚN FRÁ LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Það eru nú kannske engin
vandræði að heimsækja hann
í þessa steinhöll, sem hann er
búinn að byggja. Það er dá-
lítill munur eða þetta bæjar-
kríli, sem þau hafa búið í“,
sagði Gunnvör.
„Býr hann í þessu húsi
öllu?“ spurði Vilborg og virti
nýja steinhúsið fyrir sér út
um gluggann. „Við sáum þar
enga hreyfingu og þorðum því
ekki að gera vart við okkur,
svo að við rangluðum hingað“.
„Það var svei mér gott, að
þú leizt hér inn til mín“, sagði
Gunnvör. „Ég vona að þú
þiggir hjá mér kaffi, þó að
heldur sé hér fátæklegt um-
horfs og lítið um að vera“.
„Við ætlum að drekka kaffi
þarna í steinhúsinu“, sagði
Elínborg. „Og höfum þess
vegna enga þörf fyrir kaffi
hjá þér núna“.
„Eigum við ekki samt sem
áður að slá í það að drekka
kaffi hérna hjá henni Gunn-
vöru. Ég væri vel ánægð með
þá ákvörðun. Það er víst hvort
sem er enginn heima í nýja
steinhúsinu þarna“, sagði Vil-
borg.
„En ég hef nú hugsað mér
að koma út allri fáþykkju og
úlfúð á milli þín og þessara
mæðgina“, sagði Elínborg.
„Mér þykir svo vænt um
h a n n, þennan hálfbróðir
minn, síðan hann þarna í
fyrravetur brauzt yfir fjallið í
stórhríðinni með meðölin
handa pabba, að ég hefði
hreint beðið hans, ef hann
hefði verið mér vandalaus".
„Svona glamrar þetta unga
fólk“, sagði Vilborg og brosti
ofurlítið þvinguðu brosi.
„Þetta hefði þótt heldur
frekjulegt í mínu ungdæmi“.
Gunnvör hló.
„Þarna var hún þó svipuð
Bensa í svörum“, sagði hún.
„Jæja“, sagði Vilborg.
„Hvernig fellur þér svo kaup-
staðarlífið Gunnvör mín?“
„Mér fellur það vel að flestu
leyti, nema ég þægi að hafa
meiri mjólk. Samt er ég ekki
allslaus. Ég fæ eina mörk á
dag hjá Signýju í Bjarnabæ.
Hún verður sjálfsagt alltaf
kennd við þann bæ, þó að hún
sé flutt þaðan. Fyrir það þvæ
ég utanyfirfötin af piltunum
hennar. Og svo ætla ég að
hjálpa þeim við mótökuna,
þegar þar að kemur. Svo verð
ég náttúrlega að taka sjálf
upp mó í félagi við einhvern.
Nú kemur það til sögunnar,
að hugsa sér fyrir eldsneyti“.
„Náttúrlega fylgir það
sjálfsmennskunni“, sagði Vil-
borg.
„Er hún ekki tengdamóðir
hans Bensa míns, þessi kona,
sem þú færð mjólkina hjá?“
spurði Elínborg.
„Jú, hún er móðir Siggu.
Dauðans rola. Alltaf stynj-
andi yfir öllu, konustráið. Ég
gæti vel ímyndað mér, að
dóttir hennar líktist henni
með aldrinum“, sagði Gunn-
vör.
„Byggði hann yfir þau líka,
tengdaforeldrana?“ spurði
Vilborg.
„Nei, þau byggðu neðri
hæðina. Þetta eru svo sem
engir vesalin^ar. Strákarnir
alltaf á sjónum og Jónas líka“,
sagði Gunnvör, og gaf olíu-
vélinni hlýlegt auga. „Má ég
nú ekki fara að skerpa á
katlinum, Vilborg mín, þó að
heldur verði það ómerkilegra
sem með því verður borið, hjá
því sem þú ert vön að bera
fyrir þína gesti“.
Vilborg leit til dóttur sinn-
ar.
„Hvað segir þú um það,
Elínborg mín?“ spurði hún.
„Ég ætla mér að drekka
kaffi hjá þessum ungu hjóna-
efnum, ef þau eru heima.
Annars þigg ég auðvitað kaffi
hjá Gunnvöru“, sagði Elín-
borg.
Gunnvör færði sig út að
gluggganum.
„Þarna er Hallfríður farin
að hengja út þvottinn sinn, og
þarna er Sigga að þurrka úr
gluggunum. Hún ætlar nú víst
ekki að láta óhreinkuna verða
í kringum sig, sú stúlka. Hún
er alveg sérstaklega þrifin“,
sagði Gunnvör.
Vilborg færði sig þá líka
út að glugganum.
„Er þetta Hallfríður. Sú er
þó grönn og spengileg ennþá“,
sagði hún, meira við sjálfa
sig en Gunnvöru.
„Já, þetta er nú hún Hall-
fríður, sú gæðakona“, sagði
Gunnvör. „Ég heyri enga
manneskju hnjóða í hana, og
er þó margt skrafað hér á
reitunum stundum“, sagði
Gunnvör og leit út undan sér
á Vilborgu.
„Þá skulum við fara,
mamma“, sagði Elínborg.
Þær sveipluðu sjölunum
um sig og gengu út.
„Ég lít inn til þín, þegar ég
fer“, sagði Vilborg.
Gunnvöru langaði til þess
að fylgjast með þeim, en
kunni ekki við það.
Elínborg stakk hendinni
undir handlegg móður sinnar
eins og hún byggist við, að
hún þyrfti á stuðningi að
halda. Ef til vill hefur dótt-
urina grunað, að þessi fáu
spor mundu vera móður henn-
ar þung, kannske þau allra
þyngstu, sem þessi stórlynda
og stolta kona hafði stigið á
lífsleiðinni.
Hallfríður sneri baki við
þeim og vissi ekkert um ná-
vist þeirra fyrr en þær buðu
henni góðan daginn. Hún
sneri sér að gestunum og
þekkti strax, að þar var kom-
in gamla húsmóðir hennar frá
Fjalli. Hina konuna bar hún
engin kennsl á. Lakið, sem
hún hafði ætlað að fara að
hengja á snúruna, datt úr
höndum hennar ofan á bal-
ann.
Elínborg rétti henni hend-
ina, heilsaði henni og sagði til
nafns síns. Hallfríður tautaði
nafn sitt í hálfum hljóðum, og
bætti við:
„Ég er nú meira en hissa“.
Þá rétti Vilborg henni hend-
ina.
„Ég þarf víst ekki að segja
þér, hver ég er, Hallfríður
mín, þó að langt sé liðið síðan
við höfum sést“. Svo kyssti
hún Hallfríði lauslega á kinn-
ina. „Komdu nú blessuð og
sæl. Það er nú svoleiðis“, hélt
hún áfram og sleppti ekki hálf
kaldri hendi Hallfríðar úr
lófa sínum, „að henni dóttur
minni leizt svo vel á hann son
þinn í fyrra vetur, að hún get-
ur ekki hugsað til þess, að
nokkur óvild eigi sér stað á
milli okkar hér eftir. Við er-
um komnar til þess að sækja
heimboð til ungu hjónaefn-
anna. Vonandi eru þau
heima?“
Vilborgu létt'i um andar-
dráttinn, þegar hún var búin
að koma þessu út fyrir var-
irnar. Hallfríður stóð þögul og
hálf ringluð og horfði ofan í
þvottabalann.
„Hún er heima, kærastan
hans sonar míns“ sagði hún
eftir nokkra þögn.
„Hvað segir þú, Hallfríður
mín“, sagði Elínborg. „Ert þú
ekki fús á að fyrirgefa og
sættast?“
„Guð komi til“, sagði Hall-
fríður óstyrkri röddu. „Hvað
á ég að fyrirgefa. Ég sem er
hin seka, það veiztu þó. En ef
mamma þín getur fyrirgefið,
tek ég fúslega sáttum og hefði
gert það fyrir löngu“.
Vilborg þrýsti hönd hennar
og kyssti hana í annað sinn.
„Það hefðum við átt að gera
fyrir langa löngu“, hvíslaði
hún lágt.

I j H
Púlí

HIN NÝJA (f==
SÍMASKRÁ
MANITOBA-
FYLKIS
verður tilbúin snemmo í nóvem-
ber. Simooskrifendum á eftir-
fylgjondi stöðum verSo send sín
eintok snemmo i nóvember.
SELKIRK
BRANDON
PORTAGE LA PRAIRIE
dauphin
the PAS
flin FLON

ímm
TELEPHONE SUBSCfí/BEfíS: At the following points your Provincia/
Directory has been mai/edto you through your local Post Office:
Alexander
Alonsa
Altona
Amaranth
Anola
Arden
Arborg
Ashern
Austin
Baldur
Basswood
Beausejour
Belmont
Benito
Beulah
Binscarth
Birch River
Birtle
Bissett
Boissevain
Bowsman
Brookdale
Brokenhead
Camperville
Carberry
Carman
Cartwright
Chatfield
Churchill
Clanwilliam
Clear Lake
Clearwater Lake
Cowan
Cranberry Portage
Crandall
Crane River
Crawford Park
Cromer
Crystal City
Cypress River
Darlingford
Deloraine Inwood Oak River Sifton
Dominion City Kelwood Oakbank Sinclair
Douglas Kenton Oakburn Snowflake
Duck Bay Killarney Oákville Snow Lake
Dugald Kleefeld Ochre River Somerset
Eddystone La Broquerie Petersfield Souris
Eden Lac du Bonnet Pierson South Junction
Elgin Langruth Pilot Mound Southport
Elie Letellier Pinawa Sperling
Elkhorn Liþau Pine Falls Sprague
Elm Creek Lockport Pine River Starbuck
Emerson Lorette Piney Pipestone Pleasant Valley Steep Rock
Erickson Lundar Steinbach
Eriksdale Lyleton Stephenfield
Ethelbert Lynn Lake Plum Coulee Stonewall
Falcon Lake Fisher Branch MacGregor Mafeking Plumas Stony Mountain Strathclair
Fork River Manigotogan Rapid City Sundown
Foxwarren Manitou Rathwell Swan Lake
Fraserwood Marquette Rennie Swan River
Gilbert Plains McAuley Reston Teulon
Gimli McCreary Rivers Thompson
Gladstone Meadow Portage Riverton Tilston
Glenboro Medora Roblin Tolstoi
Goodlands Grahamdale Melita Miami Roland Rorketon Treherne
Grand Beach Middleboro Rossburn Vassar
Grand Rapids Miniota Russell Vidir
Grandview Minitonas Ste. Agathe Virden
Greenland Minnedosa Ste. Anne Vita
Gretna Minto St. Claude Vogar
Grunthal Morden St. Jean Waldersee
Gull Lake Morris St. Laurent Wanless
Gypsumville Neepawa St. Lazare Warren
Hadashville New Poplarfield St. Pierre Waskada
Hamiota New Sarum Ste. Rose du Lac Wawanesa
Hartney Newdale San Clara Whitemouth
Hazelridge Ninette Sandilands Winkler
Headingley Niverville Sanford Winnipeg Beach
Hecla Norway House Shilo Winnipegosis
Holland Notre Dame Shoal Lake Woodlands
Inglis Oak Lake Sidney Woodridge
MAVSIITOBA TELEPHOIME 5VSTEM