Lögberg-Heimskringla - 07.11.1963, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 7. NÓVEMBER 1963
GUÐRÚN FRA LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
Svö klappaði Elínborg ofan
á handaband þeirra.
„Þakka þér fyrir, Ella mín“,
sagði Hallfríður hálf kjökr-
andi. „Þú varst alltaf svo in-
dæl stúlka“.
Sigga kom ofan tröppurnar
og heilsaði mæðgunum, og
bauð þær velkomnar. Því
næst bauð hún þeim inn í
húsið.
„Það er erfitt fyrir ykkur
að ganga upp þessar háu
tröppur", sagði Vilborg, sem
var holdug kona. „En þið eruð
nú svo grannar og léttar á
ykkur, að ykkur munar ekkert
um að hlaupa þær í einum
spretti“.
Vilborg stanzaði við austur-
gluggann á stofunni og horfði
yfir fjörðinn.
„Það er fallegt hérna hjá
þér, Sigríður mín. Þú sérð
langt út á haf úr glugganum
þínum“, sagði hún.
„Já, ég sé til kærastans
löngu áður en hann kemur að
landi, enda stend ég oft við
þennan glugga“, sagði Sigga
brosandi.
Hún tók við fötunum af
gestunum og buað þeim sæti.
„Hann er náttúrlega á sjó
núna, hann Benedikt?“, sagði
Elínborg. „Ertu ekki hrædd
um hann, þegar sjórinn er
svona úfinn og göróttur?“
„Þetta er ósköp gott sjóveð-
ur í dag“, sagði Sigga. „En
ég er náttúrlega hálf óróleg
stundum, ef vont er í sjóinn.
En hann rær sjaldan í tvísýnu
útliti“.
Hallfríður var frammi og
lét Siggu skrafa við gestina.
Hún var tæplega búin að ná
sér eftir geðshræringuna, sem
hún hafði komizt í, þegar hún
sá hina gömlu og harðlyndu
húsmóður sína birtast svona
allt í einu með framrétta sátt-
arhendi. Hún hafði ekki búizt
við því, að eiga eftir að sjá þá
konu framar á lífsleiðinni.
Sigga dúkaði borðið og bar
fram fínt kaffibrauð. Hall-
fríður varð að koma inn og
drekka kaff'i með gestunum.
Hún var nú búin að klæða sig
í laglega dagtreyju og reyndi
að sýnast róleg.
„Mér finnst þú bara halda
þér framúrskarandi vel, Fríða
mín“, sagði Vilborg í sínum
hlýjasta húsmóðurmálróm.
„Ég hef þó heyrt, að þú hafir
verið heldur heilsuveil“.
„Ég hresstist strax og ég
kom hingað út í víkina, þó að
ólíklegt megi virðast“, sagði
Hallfríður. „Það hefur víst átt
vel við mig sjávarloftið og
sjómaturinn“.
„Þau hafa sennilega átt ver
við þig verkin í sveitinni, og
færri hvíldarstundirnar þar,
heldur en eftir að þú varst
sjálfs þín húsbóndi. Það þekk-
ir maður“, sagði Vilborg. „Það
er erfiðast fyrir ykkur að hafa
ekki næga mjólk. Hefur þú
nokkurn tíma átt kú?“
„Nei, ég hef ekki lagt í það.
Ég hef alltaf keypt mjólk hjá
þeim, sem eru svo duglegir
að eiga kú, og þeir eru þó
nokkuð margir hérna“, sagði
Hallfríður. „En gaman væri
samt að eiga kú“.
Sigga kom inn með fallega
súkkulaðiskönnu setti hana á
borðið, rétt hjá Vilborgu.
„Þú hefur allt of mikið fyrir
okkur, Sigríður mín“, sagði
hún.
„Mér finnst þú ættir að
veifa til Gunnvarar. Hún er
þarna úti við“, sagði Hall-
fríður við tengdadótturina til-
vonandi. „Hún mundi áreið-
anlega þiggja að fá sér sopa
með okkur. Hún er nýflutt
hingað í nágrennið og þekkir
fáa enn. Og þær Fjallsmæðg-
ur þekkir hún að góðu“.
Það leið ekki á löngu, þar
til Gunnvör var sezt við borð-
ið, og þá urðu samræðurnar
líka talsvert fjörugri. Það
hafði Hallfríði líka dottið í
hug, að Gunnvör yrði léttara
um mál við gestina, en henni
sjálfrí. Það var alltaf dásam-
legt að hafa hreinan skjöld.
„Þetta eru nú meiri trakt-
eringarnar hjá henni Sigríði
litlu“, sagði Gunnvör, þegar
kaffið kom á eftir súkkulað-
inu. „Hún ætlar svo sem að
verða myndarfrú hérna í
Höfðavík, það vantar ekki.
Ég var talsvert lánsöm að
lenda hérna við hliðina á
henni. En náttúrlega get ég
ekkert af henni lært, því að
ég hef hvorki efni eða skyn-
semi til þess“.
Þá hlógu allar konurnar.
„Gunnvör er nú eins og
fyrr. Getur komið öllum til
þess að hlægja“, sagði Vil-
borg.
Eftir kaffidrykkjuna fóru
þær mæðgur að hugsa til
heimferðar.
„Það er talsvert langt fram
að Fjalli, þó að vordagurinn
sé langur líka“, sagði Vilborg,
þegar Elínborgu fannst þeim
ekkert liggja á.
Sigga brá sér í kápu og
fylgdi þeim inn í víkina. Hún
benti þeim brosandi út á
fjörðinn. Þar sást stór vél-
bátur ösla úfnar öldurnar og
kljúfa þær í sundur hverja af
annarri.
„Þetta er báturinn hans
Bensa míns“, sagði hún.
„Við verðum að heilsa upp
á hann“, sagði Elínborg.
„Hann verður varla lengi að
ná landi. Þvílíkur flýtir á
honum“.
„Ætlar þú að fara að slóra
fram á bryggju, Elínborg?“
sagði móðir hennar. „Við ná-
um ekki heim fyrir mjalta-
tíma, ef þú gerir það“.
„Jú, jú. Við náum þá he'im
fyrir háttatímann, að minnsta
kosti“, sagði Elínborg.
Svo gengu þær fram á
bryggjuna.
■ „Hvaða svo sem þyrping er
þarna á bryggjunni?“ sagði
Bensi við háseta sína, þegar
báturinn nálgaðist. „Sigga og
tvær prúðbúnar peysuf ata-
frúr“.
Hásetar Bensa voru þeir
Tryggvi bróðir Siggu og
Kjartan í Móunum.
„Þetta er tengdafólk Siggu,
þykist ég sjá“, sagði Tryggvi.
„Heimasætan á Fjalli og lík-
lega móðir hennar“.
„Jæja, sjáum til“, sagði
Bensi. „Er þá ekki sú góða
stjúpmóðir allt í einu komin
á kreik. Hvað skyldi maður
sjá og heyra næst?“
Hann veifaði til kvennanna
um leið og báturinn rann fyrir
bryggjusporðinn og lagðist
sunnan við hana. Þá klifraði
hann upp á bryggjuna og
heilsaði mæðgunum brosleit-
ur og þakkaði þeim fyrir síð-
ast. Þær þökkuðu honum fyrir
góðgjörðirnar heima hjá hon-
um.
„Svo þið eruð þá búnar að
sjá nýbýlið mitt“, sagði hann.
„Já, ég er nú hrædd um þáð,
og okkur leizt ágætlega á
það“, sagði Elínborg. „Og lík-
lega eigum við eftir að verða
gestir þínir í hvert skipti, sem
við komum í heimsókn í vík-
ina“. Hún færði sig nær hon-
um og bætti við í hálfum
hljóðum: „Nú eru þær sáttar
heilum sáttum, mæður okkar.
Allt er það mér að þakka“.
„Fyrir það áttu margfaldar
þakkir skilið. Svo náttúrlega
komið þið, þegar ég gifti mig.
En ekki veit ég enn hvenær
það verður. Líklega ekki fyrr
en í haust. En ég ætla að halda
veizlu, eins og hver annar
heldri maður, og þá komið þið
auðvitað“, sagði hann.
„Bara við tvær?“ spurði
Elínborg.
„Helzt ætti gamla konan,
sem gaf mér hlýju og mjúku
vettlingana að vera með ykk-
ur. Heldur þú, að hún geti
setið á hesti svo langa leið?“
„Já, það getur hún áreið-
anlega“, sagði Elínborg og
brosti glettnislega. „En eigum
við þá aðeins að koma þrjár.
Engir fleiri af heimilinu?“
„Auðvitað er húsbóndinn
sjálfsagður að fylgjast með
konunni, þar sem þau eru eitt,
maðurinn og konan. En ég
býst ekki við, að hann sé vel
ánægður við mig síðan í fyrra
vetur, karlinn. Ég var víst
ekki sem kurteisastur við
hann þá. Það fann ég, þegar
mér var runnin réiðin. Jæja,
við sjáum nú til. Það er lang-
ur tími til brúðkaupsins".
Prófið sjón yðar — SPARIÐ $15.
Sendið nafn yðar, addressu og
aldur, og við sendum þér Home
Eye Tester,
I nýustu vörubik,
rril og fullkomnar
uppdýsingar.
VICTORIA OPTICAL CO., Dept. N-659
276*A Yonge St. Toronto 2, Ont.
ROSE THEATRE
SARGENT ot ARLINGTON
AIRCONDITIONED
CHANGE OF PROGRAM
EVERY FOUR DAYS
Foto-Nite Every
Tuesday and Wednesday
SPECIAL
CHILDREN'S MATINEE
Every Saturday
EATON'S
O■lueeAt o-qÍ&a
lotítíc GAuJoí
I 2
i 4 5 6 7 O g
\IT H ^ /6
r
Wortderful idea for yourself or for gifts, o sub-
scription to Eaton's "Cheese of the Month Club."
Each month (with the exception of July and
___ August) the member receives two world renowned
varieties of cheese! Yearly subscription, 20.00. Here are the selections for November . . .
DANISH TILSIT—A semi-solid cheese with a strong flavour thot's favoured by cheese lovers for snacks
and tid-bits! In brick form. Per lb., 90c.
FRENCH ROQUEFORT—A blue veined cheese that will sotisfy the palate of the most fastidious gourmet.
"A distinctive taste treot." Per lb., 2.25.
Fancy Food Shop, Eaton's Third Floor.
.........
' •
EATON'S of CANADA
■
L.
Póstið jólabréf og
böggla snemma

Ekki seinna en 17. des.
til útbýtingar í borginni