Lögberg-Heimskringla - 01.08.1968, Page 1

Lögberg-Heimskringla - 01.08.1968, Page 1
765 BANNING ST•* WINNIPEG 3« MAN* Högbera - ^etmökrtngla - Stofnað 9. sept. 1886 82. ARGANGUR BIRGIR THORLACIUS: WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 1. ÁGÚST 1968 Monte Carlo i. Rigningardagar í M o n t e Carlo, borginni við hið síbláa Miðjarðarhaf, eru fáir. En þegar ég kom hér var þoka í hlíðum, stormsveipir á hafinu eins og hulin hönd varpaði um það sandgusum sitt á hvað, og innan skamms b y r j a ð i að rigna, ekki ofsalega, heldur íafnt og þétt og pálmablöðin sáldruðu glitrandi regndrop- unum í kringum sig. Miðjarð- arhafið var ekki blátt þann daginn, heldur grátt og kulda- legt. Leiðin með sjónum frá Nice í Frakklandi til Monte Carlo 1 i g g u r um ströndina bláu (Cöte d’Azure) er töfrandi fög- ur. Gróðurinn er pálmatré, stórvaxnir kaktusar, appel- sínutré og önnur suðræn á- Vaxtatré og litfögur blóm niðri við ströndina, en harð- gerðari tegundir á strjálingi þegar upp kemur í brattar hiíðarnar og efst eru víða grá °g gulbrún klettaþil. Fyrrum v°ru hér einkum ræktaðar ó iífur. Fjaran er þakin brim- núnum smásteinum, gulhvít- um, allt út í grænblátt djúpið. Milli fjalls og fjöru er svo úorgin sjálf, Monte Carlo, með úreiðum strætum með hlíð- intii, en steinstígum og þrep- um milli gatnanna upp hlíð- iua. Neðst eru margra hæða Stórhýsi, dýrindis gistihús hieð einkasundlaugum og skuggsælum görðum, verzlun- ar- og veitingahús, fundahöll, Sem að mestu er grafin niður í jörðina, en þegar ofar dreg- Ur mjókka göturnar og verða að krákustígum, bröttum stein þrepum, og út frá þeim liðast ^ftur smástígar og þrep að útidyrum íbúðarhúsanna, sem ^rörg bera ekki götunúmer úeldur nafn. Ég reikaði rnn hádegisbil eiun daginn upp þrepin, langt uPp í hlíðina, í brennandi sól skini, unz ég kom að einkenni legu mannvirki, sem reyndist vera kirkjugarður í mörgum stöllum og þrepum. Aðallega voru þarna á ferð konur á ýmsum aldri, sem dútluðu við blóm á leiðum og struku um steina til þess að fjarlægja Sýning a skákritum Fiskes í GÆR kom út hjá Lands- bókasafninu skrá yfir erlend skáldrit í eigu safnsins. Af þessu iilefni bauð Finnbogi Guðmundsson, landsbóka- vörður, blaðamönnum, a u k þátttakenda á Fiske-skákmót- inu til fundar og sýndi þeim skákritasafn Landsbókasafns- ins, sem er ágætt að gæðum, sérstaklega eldri ritin. Helgasons frá Hayland rusl. Einhverjum vinum hafa þær eitt sinn fylgt hér til graf- ar. Enn lengra uppi í hlíðinni liggur breiður akvegur milli Frakklands og ítalíu og straumur bifreiða þýtur þar um, sjálfsagt mestmegnis glaðir ferðamenn í sumarleyf- um að njóta þeirrar fegurðar, sem ströndin bláa býr yfir. En vegna ólgunnar í Frakklandi að undanförnu og vegna þeirr- ar hvatningar, sem Banda- ríkjamenn hafa fengið um að eyða sumarleyfum sínum í heimalandinu, er nú þessa stundina óvenjufátt um að- komumenn í Monte Carlo fyr- ir utan þátttakendur í Unesco- ráðstefnunni, sem ég kom hingað til þess að sitja. Stóru og fögru gistihúsin eru næst- um tóm og á baðströndinni er ekki það mannhaf, sem venju- legt er. Hingað koma ekki bara milljónamæringar, held- ur venjulegt fólk frá ótal Framhald á bls. 2 v»4****! 8 ** * BS, ___ Wrim «» il •* Hluti af spilahöllinni í Monie Carlo og Hótel de Paris Finnbogi Guðmundsson sagði, að raunar hefði verið lengi um það rætt að gefa út þessa skrá, ekki sízt vegna hinnar ómetanlegu gjafir Will- ards Fiskes, prófessors, sem gaf safninu hið merka skáld- ritasafn sitt, sem er um 1400 bindi. „Þegar við fréttum, að Taflfélag Reykjavíkur ætlaði að halda sér skákmót til minn ingar um þennan merka mann, þótti okkur rétt að eiga sam- flot með þeim og réðumst í að gefa þessa skrá út, auk þess sem nú stendur yfir sýning á úrvali skákritagjafar Fiskes í anddyri safnsins“. „Þeir Pétur Sigurðsson, fyrr- um háskólaritari, og safnverð- irnir Haraldur Sigurðsson og Ólafur P á 1 m a s o n sömdu skrána og bjuggu ritið til prentunar. Ennfremur sá Ól- afur um val bóka á sýninguna hér í anddyrinu“. Bókaskráin skiptist í þ r j á hluta. Fremst er bókagjöf Fiskes, þá skrá yfir þau skák- listarit, sem Fiske lét prenta og gaf Taflfélagi Reykjavíkur og loks skrá yfir önnur rit erlend í eigu safnsins. Enn- fremur eru myndir af þeim W. Fiske og Pétri Zophanías- syni, sem var ráðunautur safnsins í vali á skákritum um árabil. Ritið er 47 bls.“ Það sem vekur strax athygli manna, er hve geysivel er bú- ið um skáldritasafnið frá hendi prófessors W. Fiskes. Bækurnar eru svo vel bundn- ar inn, að unun er á að horfa og til marks um það, hve mikla rækt hann lagði við bókbandið má nefna, að ef rit- ið var lítið, lét hann binda laus blöð með — til þess að ná gyllingunni. Margt merkra bóka er á sýn- ingunni 1 anddyri Landsbóka- safnsins, sézt þar glögglega hvílíkan dýrgrip íslendingar fengu með þessari bókagjöf Fiskes. Erlendu skákmennirnir, sem voru þarna viðstaddir, höfðu líka orð á því, hve safnið væri vandað að allri gerð, sérstak- lega þótti þeim til um, að ein bókin er árituð, gjöf Williard Lewis, sem var frægur skák- meistari á síðustu öld, til Paul Það hefur dregist lengur en skyldi fyrir mér að geta opin- berlega um burtför Helgasons fjölskyldunnar úr Haylands- byggðinni í Siglunessveit þar sem hún hafði búið samfleytt í sjötíu ár og allan þann tíma á sama stað þar sem Bjarni og synir hans skráðu sig fyrir heimilisréttarlöndum árið 1906. Þá var landamæÞ ingum lokið og stjórnin hafði opnað þetta svæði til heimilis- réttar árið sem járnbrautin var fullgerð til Oak Point frá Winnipeg svo ekki þurfti að fara nema 65 mílur á hestum áleiðis til Winnipeg í staðin fyrir 145 mílur eins og áður hafði verið. Bjarni Helgason og kona hans Halldóra ásamt börnum sínum sjö, sex sonum og einni dóttur, flutti út í þessa byggð árið 1897 frá Argyle, skammt frá Baldur, Manitoba, þar sem þau höfðu búið í nokkur ár á frekar megurðar landi og því vafasamt um framtíðarmögu- leika með svo stóra fjölskyldu. Af börnunum sjö voru fjórir af elztu sonunum orðnir stálp- aðir, þeir Helgi, Páll, Björn og Benedikt, en Jón, Sigurður og Solveig mjög á yngra aldri. Þau þrjú síðastnefndu eru þau einu, sem eftir eru á lífi af þessari stóru og merku fjöl- skyldu, sem átt hefir svo virk- an þátt í því að gera þessa byggð að hagsældar verustað fyrir flest alla, sem þar hafa búið. Hér safnaðist saman fólk, sem var samhent í því að komast áfram og voru Helga- sons ekki á eftir í því. Þeir brugðust fljótt til að koma sér upp heimili og búa um sig á allan hátt. Þeir byggðu sér stórt bjálkahús með lofti í, sem á sínum tíma var með stærstu húsum í byggðinni og frá öllu var vel gengið enda voru þeir allir vandvirkir á allt, sem þeir lögðu hönd á. Hér má geta þess í sam- bandi við stærð hússins, að ég og systkini mín ásamt frænda okkar Kjartani Goodman fór- um þess á leit við Bjarna og heimilisfólkið að lána okkur húsið til að halda þar skemmti- samkomu með dansi því fátt var um húspláss, sem til þess Morpy, eins frægasta skák- meistara allra tíma. Þeg- ar bandaríski skákmeistarinn Addison, sem sjálfur er bóka- vörður, sá þessa merku bók varð honum að orði: „Þetta hefur verið meiri maðurinn þessi Fiske, hann virðist hafa haft fingurna alls staðar“. Mgbl. 20. júní væi’i hæft. Þetta mál vai' auð- sótt við húsbændur og veitt með glöðu geði eins og vant var ef leitað var til þeirra. Það komu um hundrað manns á þessa samkomu og var dansað niðri en upp á lofti var spilað á spil og hlustað á grammifón með stóru horni og þótti þetta hin b e z t a skemmtun enda var þetta f y r s t i grammifónninn sem komið hafði í þessa byggð. Þar var dansað og skemmt sér til morguns og allir fóru heim á- nægðir og þakklátir Helga- sons fyrir ljúfar móttökur og viðmót um nóttina. Ekki var nóg að geta tekið á móti fólk- inu heldur varð einnig að sjá um fjóspláss fyrir 20 hestapör og var enginn skortur á því. Þetta gerðist veturinn 1904. Búskapurinn dafnaði fljótt og vel hjá þessari fjölskyldu því hún var samheldin í öllu og fór svo vel með skepnur og ræktaði jörðina svo vel að allt gaf af sér meiri arð en tíðkaðist almennt hjá okkur hinum. Þeir bræður eignuðust öll tæki til þess að breyta skóglendinu í akra og þreski- vél áttu þeir sem þreskti korn bænda í byggðinni í 20 til 30 ár. Sumir af elztu sonum Bjarna fóru snemma að vinna hjá öðrum við smíðar, akuryrkju og fiskveiðar. Björn vann við byggingar á járnbrautarstöðv- um í Ontario, Jón við húsbygg ingar í Winnipeg í tvö sumur svo að aukatekjur komu víða að inn 1 heimilið því búið var félagsbú m e ð fyrirmyndar samkomulagi. Efnalegt sjálf- stæði öðlaðist fjölskyldan snemma og gat því veitt sér allt, sem það vanhagaði um. Var því ráðist í nýjar umbæt- ur, svo sem að koma upp stór- hýsi fyrir búpening því þeir bræður létu ekki skepnur sín- ar standa úti í vetrarkuldan- um heldur hýstu allt jafnt ungt sem gamalt. Næst var ráðist í að koma sér upp stærðar íveruhúsi með lofti og kjallara. Þetta var fimm svefnhei'bergja hús, 40 fet á lengd, hitað með gufu- hita og raflýst. Rafstöðin var svo stór að öll útihús, fjós og kornhlöður voru lýst. Allt bar vott um sérstaka vandvirkni og allt var á traustum grunni byggt. Þetta gerðist árið 1921, löngu áður en Hydro kom til sögunnar. Ég efast um að handbragðið á verkum þeirra Helgasons muni dyljast þeim, sem þá hafa þekkt, þótt árin líði og verkin sjálf munu standa um ókomin ár sem þögull vottur Framhald á bls. 4.

x

Lögberg-Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögberg-Heimskringla
https://timarit.is/publication/160

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.