Lögberg-Heimskringla - 24.09.1969, Blaðsíða 8

8
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, MIÐVIKUDAGINN 24. SEPTEMBER 1969
Or borg og byggð
Sumarsamkoma íslenzka
kvenfélagsins
í Vicíoria, B.C.
. íslenzka kvenfélagið í Vic-
toria, B.C. hélt hina árlegu
sumarsamkomu sína 17. ágúst
í ’ h i n u m fagra og fræga
skemmtigarði borgarinnar,
Beacon Hill Park.
Veður var ákjósanlegt, og
sótti flest af félagsfólki sam-
komuna. Góðir gestir í hópn-
um voru þau hjónin ',Ólafur og
Ólafía Johnson frá Eriksdale,
Man. Voru þau í heimsókn
hjá bróður Ólafs og tengda-
syStur, John H. og Sigríðar
Johnson, og systur hans, Ástu
Johnson, í Victoria.
Eftir að hádegisverður hafði
verið snæddur og fólk skemmt
sér við samræður yfir borðum,
kvaddi dr. Richard Beck sér
hljóðs, en hann og frú Marg-
rét Beck voru nýkomin heim
úr íslandsferð sinni.
Hóf hann mál sitt með því
að flytja kveðjur heiman um
haf, en rakti síðan ferðasogu
þeirra hjóna í aðaldráttum.
Kvað hann ferðalagið hafa
verið svo atburðarríkt’ og á-
nægjulegt í alla staði, að það
verði þeim ógleymanlegt.
íslenzka kvenfélagið í Vic-
toria hélt n ý 1 e g a aðalfund
sinn, og fóru þar, meðal ann-
ars, fram kosningar embættis-
manna. Miss Lilja Stephenson,
sem skipað hafði forseta-sess-
inn með prýði undanfarin ár,
baðst undan endurkosningu.
Var henni afhent falleg gjöf
frá félaginu í þakkar skyni
fyrir átörf hennar.
Frú Margrét Beck var kosin
forseti, en endurkosnar voru
þær frú Sigríður Johnson sem
ritari og frú Sadie Ormiston
sem gjaldkeri.
Eftir sumarmánuðina byrj-
ar félagið bráðlega aftur á ný
mánaðarlega fundi sína, sem
haldnir eru á heimilum félags-
fólks. íslenzka kvenfélagið í
Victoria á sér nú meir en 20
ára sögu að baki, og eiga kon-
umar þakkir skilið fyrir að
halda uppi þessum eina ís-
lenzka félagsskap þar í borg.
R. Beck.
MEÐLIMIR VINAFÉLAGS
LÖGBERGS-
HEIMSKRINGLU
Hon. Philip Petursson,
681 Banning Street,
Winnipeg 10, Man.
Baldur H. Sigurdson,
286 Amherst Street,
Winnipeg 12, Man.
Lovisa Bergman,
28 Purcell Avenue,
Winnipeg 10, Man.
Mr. og Mrs. Ágúst Eyjólfsson,
Clarkleigh, Man.
Gufðmundur Eyjólfsson,
548 Walton Road,
Richmond, B.C.
Mrs. Margaret De Boer,
1211-lst St. N.,
Bismarck, North Dakota,
U.S.A.
J. Eyford,
Mulvihill, Man.
Gimlibær virðist fara hrað-
vaxandi; mörg viðskiptafyrir-
tæki hafa verið stofnuð þar á
síðari árum og íbúafjöldinn
vex að sama skapi. Nýlega var
stofnað þar ný lyfjabúð, Tayl-
or Pharmacy en eigendur eru
Dr. Keith Sigmundson, Norm
Taylor og Lawrence ísfeld.
Þau hjónin Norm og Pat Tayl-
or, sem bæði eru lyfjafræðing-
ar munu reka þetta fyrirtæki.
í byggingunni verður nægilegt
pláss fyrir skrifstofur lækna
og stofur fyrir skoðun sjúkl-
inga.
Box 147, Lundar P.O., Man.,
Sept. 18th, 1969.
Dear Mr. K. W. Johannson:
I came across your letter of
March llth ’69, and see how
you appreciate the donation I
made then of $10.00 to the
L.-H. support Fund, so I de-
cided to donate again $10.00
to the fund. I do enjoy reading
L.-H. and would be very sorry
if it had to discontinue coming
out on account of shortage of
funds, and do hope it will live
for many more years.
Best Wishes, Sincerely,
(Mrs.) Jóna Björg Bjömsson.
UPPLÝSINGAR ÖSKAST um
Ingibjörgu Böðvarsdótiur, sem
fædd var á Rangárvöllum (í
Koti eða Þorleifsstöðum) 7.
júlí 1885. Hún fluttist til Vest-
urheims 18 ára gömul, þá til
Jóhönnu Sigurðardóttur móð-
ursystur sinnar í Winnipeg.
Hún mun hafa gifzt ensku-
mælandi manni og er talið, að
hún hafi skömmu síðar flutzt
vestur á Kyrrahafsströnd.
Ef einhver kynni að geta
gefið einhverjar upplýsingar
um nefnda Ingibjörgu, vin-
samlegast gerið svo vel að gera
undirrituðum viðvart.
Bjarni Böðvarsson,
Þinghóli, Hvolhreppi, Rang.,
Iceland.
Martin fjölskyldan frá Hnaus-
um, sem nú á heima í Brandon,
er, sem kunnugt er, framúr-
skarandi músíkölsk. í hljóm-
listarsamkeppni, sem haldin
var í Brandon hlaut Sigmar
Martin, sem stundar fiðlunám
við Brandon háskólann, naest
hæztu mörk — 91%. Hann
hlaut $35 verðlaun. Á undam-
förnum árum hafa honum ver-
ið veittar alls fimm silfur
medalíur og mörg önnur verð-
laun.
Systir hans Pauline Martin
leikur á píanó og hlaut hún
hæstu mörk, 95%, auk þess
Senior Bach Scholarship og
Knowlton verðlaiunin — $50.
Melvin Martin hlaut líka há
mörk fyrir fiðluleik og vann
Thomas Ryles verðlaunin í tvö
ár samfleytt.
Foreldrar þessa umga músík-
alska fólks eru Halldór og
Lilja Martin, en Lilja er ágæt-
ur píanisti sem kunnugt er og
nemendur hennar í píanóleik
hafa hlotið há mörk frá Royal
Conservatorý of Music.
MESSUBOÐ
Fyrsla lúterska kirkja
Preslur:
Séra J. V. Arvidson, B.A.,
. Enskar guðþjónustur á
hverjum sunnudegi kl. 9:45
og kl. 11.00 árdegis.
Sunnudagaskóli kl. 9:45 f.h.
VÍSA
Ég vil ekki kveina og kvarta
þó komi stingur — og sé
þreytt:
meðan við vinnu lifa fingur,
og hreyfist hjarta.
Hvað er þá að? Bara ekki
neitt.
Sleinunn Inge.
The Icelandic
Association of Chicago
The Icelandic Association of
Chicago commemorates Leif
Eiriksson Day and holds its
Annual Business Meeting Sat-
urday October 4, 1969 at
Norske Club of Chicago, 2350
N Kedzie Ave., Chicago.
PROGRAM
Social Hour 6:30-7:30 p.m.
Dinner 7:30 p.m.
Annual Business Meeting
1. President’s report
2. Treasurer’s report
3. Election of officers
4. Election of committees
5. Hrefna Egilsdóttir: Progress
report on planned (1970)
trip to Washington Island,
Wisconsin
6. Other business
George Hanson: Travelog:
Tour of Iceland
Bridge, whist etc.
(Bring your playingcards.)
This is an important meet-
ing. Be sure to come and bring
your ideas for activities of the
Icelandic Association. Dinner
tickets are $7. — per person.
Magnús Einarsson, sem veit-
ir forustu Germans-Scandinav-
ian hluta National Museums
of Canada í Ottawa, hefir ver-
ið að ferðast um Árborg og
Riverton sl. tvær vikur til að
safna upplýsingum um sögu
Nýja Islands, ennfremur
minjagripum frá fornri tíð.
Eftir að hætt var að afgreiða
póst á laugardögum, urðum
við nauðbeygð að prenta Lög-
berg-Heimskringlu degi fyrr
en áður var gert, til þess að
reyna að koma blaðinu í hend-
ur áskrifenda áður en vikan
er liðin. Þessvegna biðjum við
þá. sem vilja birla greinar eða
auglýsingar í blaðinu að koma
þ e i m á skrifstofuna ekki
seinna en á fösludag og stutt-
um lilkynningum ekki seinna
en snemma á mánudag.
ICELANDIC SHIP
Framhald af bls. 7.
versatile. He supervises the
village airstrip, where ambu-
lance planes operate. Under
his leadership the villagers
built a road to the top of the
local mountain “for fun and
because of the view.” We visit
the spruce little church; a fish-
freezing plant; a repair shop
used by British trawlers.
Next day wake up to a
dead Sunday moming calm in
Isafjörður, a considerable fish-
ing centre. A narrow spit of
land shelters the deep inner
harbor where we have berth-
ed. Stroll round the town be-
fore breakfast. Snow on the
mountain ridges here and,
although it is mid-June, gar-
dens are full of daffodils and
rhubarb. Only the wheeling
seabirds disturb the silence,
and a gloomy raven quothing
“Nevermore!” from a rooftop.
At the harbor mouth are the
rusting remains of a Norwe-
gian t r a w 1 e r which ran
aground in the savage winter.
Suddenly there is brilliant
sunshine and the grey cliffs
glow with subtle color — iri-
descent greens, blues, and
reds.
North of Isafjörður, a rag-
ged peninsulá stretches to-
wards the Arctic Circle cul-
minating in a series of tremen-
dous headlands and the knife-
edge crags or Hom. Here innu-
merable seabirds breed. The
air is filled with them, circling,
flying in precise V formation,
skimming like torpedoes, dead
level above the waves. A fel-
low-passenger produces a bird
book and we all become pas-
sionate ornithologists.
A thin white line. appears
on the horizon — first view
of the pack ice. A closer view
shows a loose chain of ice
blocks edging a vast, frag-
mented field. We nose cau-
tiously into a bizarre display
of floating sculpture. Flower
shapes, bird shapes, mush-
rooms, pillars, caves, pinnacles
glow and sparkle, translucent
blue under a white powder-
ing. A seal flops into the wa-
ter ahead. In our wake Henry
Moore s h a p e s disintegrate
gracefully in the ship’s wash.
A passenger claims that our
tortuous course is taking us
past one ice block for the
second time.
The spectacle is hypnotic,
keeping one riveted to the
saloon window indifferent to
frozen limbs or a mingling of
full-blast radio m u s i c and
amateur competition on the
saloon piano. At twenty hori-
zontal ráys of a golden sun
set the pack ice on fire. It is
five hours before we can
weave our way clear, reaching
Siglufjörður in the small houi's
and sailing on next morning
up the wide and lovely Eyja-
fjörður to Akureyri.
At Akureyri, largest and
liveliest of the fishing towns,
passengers can disembark and
take a coack trip to the moun*
tain region of Lake Mývatn
— one of the scenic show-
pieces of Iceland — rejoining
the ship at the port of Húsa-
vik.
The ride may be bumpy,
but this is a rewarding di-
version. Lake Mývatn is a na-
tural bird sanctuary in a pea-
ceful and weird setting. In
and around the lake are pil-
lars of tortured volcanic rock.
Hard by are deserts of lava
dust and h i d d e n grottoes
where you are encowraged to
bathe in underground pools
fed by warm springs. There
is a fine, bare sweep of lands-
cape with snow-capped heights
gleaming above tussocky
fields. Two modest hotels
stand on the lakeside plateau
— sole concession to the pam-
pered tourist.
Beyond Húsavik lies Ice-
land’s northermost point
where the ship crossed the
Arctic Circle (and the captain
may provide you with a cer-
tificate to this effect). The re-
turn voyage down the east
coast affords stunning glimp-
ses of the greatest glacier of
Vatnajökull and of Iceland’s
highest peak, öræfajökull. A
multiplicity of glacial rivulets
flow seaward in intricate, sil-
very lacework across tracts of
black volcanic sand.
Last call before arriving
back at Reykjavik is the fish-
ing port of the Westmann Is-
lands grouped off the south
coast. Last marvel of the voy-
age — the volcanic1 island,
Surtsey, which erupted from
the sea in 1963 and was joined
by a sister island in 1966.
Around Iceland, the mists of
creation seem scarcely to have
cleared.
Outside Reykjavik, where
half the population now lives,
Icelandic life clings to the sea-
board. Esja’s seven-day round
trip is regarded by foreign
embassies in Iceland as the
fastest way to familiarize new
staff with the life of the land
and the life of the people.
Equally, it is an enthralling
shortuct for the tourist with
a taste for the sea. Esja is a
sturdy, amiable craft with few
thrills. There are fairly basic
two and four berth cabins;
p 1 e n t y of living space in
saloons and on deck, and
a remarkably high standard
of catering, though the meal
tim«s — lunch at eleven thirty,
and dinner at six — seem a
shade eccentric. Spirit drink-
ers are wamed to stock up be-
fore sailing; the ship’s bar ser-
ves nothing more potent than
weak beer.
The Guardian,
W. F. P. July 26.