Lögberg-Heimskringla - 19.02.1970, Síða 2
2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 19. FEBRÚAR 1970
Árni Sigurðsson
Nokkur minningarorð
efiir
Davíð Björnsson
Hann leysti segl og sigldi út í bláinn
og sævar aldan lék um kinnunginn. —
Hann skildi eftir efnið, — nakinn náinn. —
Nú ertu horfinn góði vinurinn. —
Það var þriðjudaginn þann
27. janúar, árið 1970, að vinur
okkar Árni Sigurðsson tré-
smiður, listmálari, leikari’, rit-
höfundur og margt meira, lét
úr höfn og flutti frá okkur
út, yfir á landið handan lands-
ins, hinumegin við móðuna
miklu og mun bíða þar vina
sinna með alúðar brosið sitt
og opinn faðminn, ef sönn er
sú kenning, að dauðinn, sem
svo er kallaður, er á okkar
margra vísu aðeins flutning-
ur til annars og fegri staðar,
til framhalds við endalaust
starf og ferðalag til meiri
þroskunar, vizku og víðsýnis
inn í eilífðina. Ég hefi enga
ástæðu til þess að rengja það,
og vona að svo sé fyrir margra
hluta sakir til ávinnings. En
hvort sem heldur er, þá er
Árni Sigurðsson látinn, að
við segjum, og við sjáum
hann hvorki né heyrum fram-
ar á okkar fagra hnetti, móð-
ur jörð.
Ef til vill kann mörgum að
finnast óþarfi af mér, að
^eggJa út í að skrifa um Árna
Sigurðsson, eftir að margir
gáfumenn, austan hafs og
vestan hafa ritað um hann í
bókum, tímaritum, skemmti-
skrá íslendingadagsins, í blöð-
um á íslandi og Canada, og
auk þess sagt margt fallegt og
stórbrotið og skemmtilegt um
hann í ávarpi og ræðum á
ýmissum mannamótum, og
ekkert of sagt. Þetta er skilj-
anlegt, sérstaklega þeim sem
þekktu Árna, unnu mikið með
honum og skildu hann, því
Árni var að ýmissu leyti alveg
sérstakur maður. Þegar ég
held slíku fram, verð ég auð-
vitað að lofa lesendum mín-
um að vita, sjá og heyra,
hvernig ég útskýri það. Ekki
geri ég það af því, að mér
komi til hugar, að það sé ekki
vitað, heldur er það kannské
meira mér sjálfum ,í vil, að
mig langi til að kveðja hann
Áma vin minn með nokkrum
vinar orðum og þakka honum
fyrir margar yndælar saim-
verustundir, sem við áttum
saman á ferðum milli vina og
með þeim. En það var oftast
á heimili þeirra hjóna, Jakobs
F. Kristjánssonar og frú
Steinunnar, sem fundum okk-
ar bar saman. Og þar var
Árni sem heima hjá sér í húsi
þeirra eftir að hann missti
konu sína 1937, til 1940 er
hann flutti til Seven Sister
Falls, og ávalt eftir það til
síðustu stundar var hann tíð-
ur gestur þar með hinum
góðu vinum sínum og börn-
um þeirra hjóna sem hann
hélt mikið af og þeim þótti
vænt um hann. Og þar var
hann sem borinn á höndum
vina sinna og þar leið honum
bezt.
t
Árni Sigurðsson
Hvar sem Árni var að verki,
og þó hann væri ekki að
verki, þótti það ávalt ánægju-
legt að heyra hann og sjá og
ræða- við hann. Ekki var það
síður skemmtilegt á stundum,
að heyra Árna í hróka sam-
ræðum við sjálfan sig, þar
sem hann var einn með verk
í hendi eða bók. Þá var hann
að ræða við vin sinn sem hon-
um var ávalt nálægur. Var
hann þá annað hvort að
spyrja hann ráða um eitthvað
sem Ámi hafði með höndum,
eða þá að ásaka hann laus-
lega fyrir að vilja ekki sam-
þykkja sumt af því sem hann
var að skapa, mála, byggja
eða skrifa. Það var þeim Ijóst,
sem þekktu Árna, að hann var
allur í því sem hann var að
vinna, skapa og klæða í ýmis-
konar búning sem fór því
bezt. Og það var ekki af
hendingu að honum vannst
allt vel. Fyrst og fremst var
allt undirbúið í samræðum
við vin hans áður en starfið
var h a f i ð , og ýmiskonar
breytingar voru gerðar áður
en þeim kom alveg saman um
hvað væri bezt. Og þó hann
væri oft einn eftir almennum
mælikvarða, þá var hann
aldrei einn. Svo eftir fjörug-
ar samræður með og móti, fór
oftast svo, að vinur hans hafði
á réttara að standa, og þá
nans ráðum fram fylgt. Má
vel vera, að listauðgi þessa
góða fagmanns, hafi notið sín
bezt í samræðunum sem fóru
fram á meðan verið var að
leysa verkið af hendi. Það
oótti skrítið að hlusta á þá,
og stundum dálítið fróðlegt
og skemmtilegt, og þess vegna
og annars, varð allt, sem Árni
lagði að hug og hönd, sem lif-
andi í höndum hans. hvort
leldur sem hann var að
smíða, mála, skrifa, lesa eða
leika. Alls staðar líf og fagrir
litir og meistaraleg fágun sem
gaman var að líta og verða
aðnjótandi. Já, þeir unnu vel
saman hann Árni og vinur
hans. Það var andinn hans,
vinur og velunnari sem var í
verki með honum í hvívetna.
Og þá var aldrei þögn. Hvort
heldur hann var að verki úti
eða inni, var alls staðar líf og
fagrir litir sameinaðir í lista-
verkið.
í því skini, sem ávalt hefur
ríkt frá öróvi alda, skapaði
Árni sín listaverk. Það gerði
engan mun hverja árstíð Ámi
málaði. Hann fann all staðar
eitthvað fallegt. Ég held næst-
um því það sé óhætt að segja
að hann hafi aldrei séð neitt
reglulega Ijótt, heldur mis-
munandi fallegt, eitthvað ó-
vanalegt til að móta og færa
til lífs. Og því var það, að í
helgi þess máttar sem með
honum ríkti á meðan hann
var að mála, þá gaf hann
hinni svokölluðu dauðu nátt-
úru líf með pensildráttum
sínum. Það var sem væri
hann í efni og anda að nota
allt það bezta og fegursta sem
hann sá í frummyndinni, sem
væri það meistaraverk al-
heims andans sem hver pens-
ildráttur hafði sína ákveðnu
þ ý ð i n g u til fullkomnunar
verkinu. Því sú fagra hugsun
var líka í verki með Árna í
öllu hans starfi sem gerði
honum auðveldara að nálgast
fullkomleikann, én það er, að
ef eitthvað er þess virði að
það sé gert, þá er það þess
virði að það sé gert vel. Og
samtímis er hjá hverjum sem
þannig hugsar og starfar, að
hann flettir blaði í mannlífs
bókinni miklu. Verkið víkk-
ar, litirnir skýrast svo lista-
verkið líkist uppruna sínum.
Það var því ekki að undra
hvað vel honum vannst allt
sem hann lagði að hug sinn
og hönd. Hann var þar óskift-
ur og allur á meðan listaverk-
ið var í smíðum. Þessi laus-
lega lýsing mín á lista starf-
semi í öllu sem Árni vann,
var einskonar undiralda í öll-
um athöfnum hans, sem
aldrei lét sér neitt til skamm-
ar verða, sökum þess, að hann
unni öllu sem hann lagði sig
niður við að skapa, fegra og
fullkomna eftir sinni beztu
vitund.
Það má segja að Árni hafi
komið við, að meira eða
minna leyti í öllum félagsmál-
um íslenzka þjóðarbrotsins
vestan hafs. Hann var ávalt
fús og fljótur til aðstoðar
þegar til hans var leitað á
einhverjum sviðum. Hann
skrifaði í blöðin um listir,
mennt og ýmis áhugamál
þjóðarbrotsins, gaf leiðbein-
ingar og ráð, eftir því sem
honum blasti verkefnið fyrir
augum. Og leiklistinni helg-
aði hann starf sitt yfir langt
áratímabil og fórst það svo
vel, að ekki varð á betra kos-
ið. Enda var leiklistin í borg
og byggðum íslendinga fagur
og merkilegur liður í sögu
þjóðarbrotsins og kemur víða
við, með Árna aðstoð, sem og
margra annara. Og mörg voru
leiktjöldin sem Árni málaði í
sambandi við leikina sem
sýndir voru í byggðum og
borg.
Þannig mætti lengi halda
áfram, því margs fleira er að
minnast, og hefur verið víða
minnst af merkum mönnum
og konum. En allt sem hér
hefur verið sagt og áður hef-
ur verið um hann ritað, næst-
um því hverfur þó fyrir
einnri sannri setningu, eða
jafnvel aðeins einu orði sem
felur í sér svo margt sem ekki
er mögulegt að túlka, og
það er, — a ð h a n n v a r
góður maður.
Welcome Delegates to the Icelandic National League
Convention, February 26, 27, 28, 1970.
With Compliments of . . .
DR. S. MALKIN, PHYS, & SURG.
DR. CHAS. MALKIN, DENTIST
Greetings to the 51st convention of the
ICELANDIC NATIONAL LEAGUE
With Compliments of . . .
PETER D. CURRY
Wben this goes in
hot water worries go out
You’ll have all the hot water you want with a Cascade 40
automatic electric water heater. The big 40-gallon tank holds
ample reserves, reheats fast when extra hot water is needed.
Costs only pennies a day to run, too—yet it can kcep the
whole family in hot water. And plenty of it. ■
mamúi
YDRO
WELCOME!
Dclegates to the lcelandic
National Convention
Feb. 26, 27, 28