Alþýðublaðið - 06.11.1960, Qupperneq 8

TVEIR norskir læknar
og tvær hjúkrunarkonur
eru nýkomin frá Kongó,
eftir að hafa starfað þar í
þrjá mánuði. Það sem olli
þeim mestum erfiðleikum í
starfi þeirra voru sár eftir
eiturörvar, sem innfæddir
nota mikið ásamt hnífum í
innbyrðis deilum og ætt-
bálkastyrjöldum. Eitrið er
búið til úr blöndum úr
eitruðum jurtasafa og
venjulega hefur hver ætt-
bálkur sína blöndu, svo
næstum ógerningur er að
ákveða hver hún er og
finna móteitur gegn henni.
Annar læknanna og
hjúkrunarkonurnar tvær
lögðu af stað suður á bóg-
inn 25. júlí sl. og voru
daginn eftir komin til Leo-
poldville, en þaðan voru
þau strax send til Lulua-
bourg, sem er höfuðborgin
í Kasaihéraði. Við, segir
læknirinn, vorum fyrsti
hópurinn, sem kom til
Kongó á vegum Rauða
krossins eftir að óeirðirnar
brutust út og við hófum
starf okkar undir eins. í
Kasaihéraði geysaði þá
styrjöld milli Luula og Ba-
luba-kynstofnsins og al-
menn upplausn. Áður en
við lögðum af stað voru
send tvö símskeyti til Lu-
luaborgar til að boða komu
okkar og í öryggisskyni
sendum við enn eitt frá
flugvélinni um klukku-
stund áður en við lentum,
en allt kom fyrir ekki. —-
Þegar við lentum á flug-
vellinum var þar enginn
fyrir til að taka á móti okk
ur. Við höfðum upp á höf-
uðstöðvum herliða SÞ og
eftir nokkra klukkutíma
vorum við komin í sjúkra-
við urðum að vinna nær
öll þau störf sem gera
þurfti, ná í sjúklinginn, —
leita að börum og tækjum
í skurðstofuna o.s.frv. Við
höfum aldrei verið á öðru
eins sjúkrahúsi og þessu.
Þegar sjúklingur kom á
sjúkrahúsið, kom hann með
alla fjölskylduna með sér.
Einu sinni kom karl nokk-
ur með konu sína og þrjú
börn. Konan bar allt inn-
búið í poka á höfðinu. Fjöl
skyldan settist að í sjúkra-
herberginu, þar sem sjúkl-
ingurinn lá og breiddi úr
pjönkum sínum. Þegar ég
kom inn í herbergið heyrði
ég gagg og sá þá hóp af
hænuungum hlaupa um
gólfið. Hænsnin og eldhús
áhöldin voru fjarlægð, en
kona og börn fengu að búa
með heimilisföðurnum með
an hann þurfti að vera á
sjúkrahúsinu. Það var til-
gangslaust að reyna að
halda uppi ströngum aga.
Sjúklingarnir umgengust
hver annan og fengu sér
oft gönguferðir inn í bæ-
inn. Stundum kom það fyr
ir, þegar við þurftum að
IÞai
vél
b'ili
í mestu" ólátunr
sér og tóku við :
um. Þeir voru
en samsvarandi
Evrópu, einn \
sprautur, annar
um sár, o.s.frv
þetta til þess að
ið á sjúkrahúsir
iðara og flóknar;
an bættist skort
vörum, og við r
að taka upp
skömmtun sáral
En það er ein<
mælinu segir, þ
in er stærst,
næst. Bandaríst
boði kom okku:
ar og sendi okk
sinni heila tunr
bindum. Ástand
allalvarlegt, þeg
EITURÖRFAR C
HNÍFAR Á LOF
hús bæjarins, sem var stórt
nútíma sjúkrahús, en leit
út fyrir að vera autt og yf-
irgefið. Þar voru aðeins 2
læknar og nokkrar hjúkr-
unarkonur fyrir. Úti í borg
inni var allt í uppnámi og
ættbálkarnir börðust í ná-
grenni sjúkrahússins og
hinir særðu þörfnuðust
brýnnar hjálpar. Áður en
Kongó varð sjálfstætt ríki
bjuggu um 4000 hvítir
menn í borginni, en nú
voru aðeins um 60 eftir.
Nær öll opinber störf og
þjónusta hafði lagzt niður
og stríðið hafði sett mark
sitt á allt. Bardagarnir
náðu allt inn í sjúkrahúsið
þegar menn úr Balubakyn-
bálkinum tóku að leita
þangað, en hurfu út, þegar
þeir þorðu ekki að vera þar
lengur.
ÖIl fjölskyldan
lagðist inn.
Við urðum nærri því að
byrja á byrjuninni. Að-
stoðarmenn voru fáir og
sækja sjúkling á stofu, að
makinn var hjá honum í
rúminu.
Trúboði keraur til
hjálpar.
, . - ■ i ,i * ■ i,
Smám saman komst á
meiri regla. Kóngóskir
hjúkrunarmenn sem hurfu
tækin biluðu.
líka og sótthre
synleg tæki og
oft órólegir,
þurftum að í
uppskurði án þ
verið vissir um
sárabindi væri
sótthreinsuð.
Lyf galdrain
Hvernig vor
fæddu í ykkar
vingjarnlegir o
svo við vorui
neinni hættu. E
mættum við he
Hann hélt að
belgískir fallhl:
'Við reyndum
fyrir honum :
kæmum og til
tókum upp koi
um honum hv,
og Belgía liggj
virtist nú. lar
þeirra, næsturr
ættbálkur, sagð

rnmmmsmmmmmmm
g 6. nóv. 1960
Alþýðublaðið