Alþýðublaðið - 07.02.1961, Síða 2

Gl*U J. AstÞoriUBi. \&a., utt BeaeaiEi Grf'naa. truiitruai n»
dððniar: Slgvaldl HjálBianison og IndriSl G. Þorsteinason — Fréttastjón
BfflsKvtn GuHmundsson Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903 Auglýslngaslm
HM. — ABsatur: AlþýSuhúsiB. — PrentsraiBja AlþýðublEÓsins Hverfia
gata l—10. — Askriftargjald: kr 45.00 A mánuði. t lausasólu kr 3,00 eizu
h*nTf»rft! • AlþýBuflokkurlnn - Vrainkvcamdiistjóri Rv*rr!» klartsaxwv
Sparnaður
ÍNÁLEGA ALLAR rikisstjórnir heita því, er
, þær taka við vöMum, að þær muni spara í ríkis-
rekstrinum. Almennt er viðurkennt, að svo lítil
þjóð sem íslendingar verði að gæta sín mjög kvað
Ikostnaði ríkisbáknsins viðkemur. Samt hefur
þessi kostnaður farið vaxandi ár eftir ár, olg hver
sparnaðamefnd hef ur rekið aðra án þess að veru-
legur árangur sæist af störfum þeirra.
Núverandi ríkisstjórn er engin undantekning
hvað fögur fyriríheit um spamað snertir. Hitt er
óvenjulegra, að hún er þegar byrjuð að spara á
nokkrum liðum, svo að ha'gnaður ríkisins nemur
nokkrum milljónum króna.
Fyrsti stórfeödi sparnáðurinn gerðist í viðskipta
! málum, þegar innflutningsskrifstofan var lögð -nið
ur með öllu, sem henni fylgdi. Er það mái manna,
' sem til þekkja, að öll meðferð gjaldeyrismála sé
! ekki aðeins ódýrari. heldur greiðari og betri, síð
an þeim málum var breytt.
! Fyrir nokkru hefur utanríkisráðuneytiö látið
fram fara athugun á hugsanlegum spamaði í
: rekstri Keflavíkurflugvallar, þar sem umferð um
völlinn er minni, en búizt hafði verið við. Hefur
þessi viðleitni þegar leitt til skipulagsbreytin'ga,
er sparað hafa á aðra milljóh króna.
Nú hefur fjármálaráðherra lagt fram á alþingi
írumvarp um sameiningu Áfengisverzílunar og Tó
bakseinkasölu ríkisins. Málið hefur fengið skjóta
! afgreiðslu í nefnd og fulltrúar allra flokka styðja
1 það, svo ekki virðist það aetla að verða deilumál.
' Þegar sú sameining kemur til framkvæmda, eiga
! að sparast nokkrar miHjónir króna.
Vonandi heldur ríklsstjórnin áfram á þessari
; braut. Þegar hún gerir kröfur til vinnustétta þjóð
; félagsins um herðingu mittisólarinnar, vecður hún
I sjálf að ganga á undan.
Veðrið
VEÐURFAR hefur verið milt og gott hér á landi
: síðustu daga, en utan úr heimi berast fregnir um
; miklar vetrarhörkur. Stórborgir hafa lamazt af
I fannkomu á austurströnd Bandaríkjanna, ag frost
' eru þar mikil. Þó er New York á svipaðri breildd-
! cirgráðu og Madrid.
Fyrir nokkru spáði Jón Eyþórsson því í góðu út
! varpserindi, að við værum að komast inn í hlýrra
tímabil, en hér hefur verið síðustu áratugi. Bjóst
j hann við, að hlýindin mundu geta staðið a. m. k.
I nokkra mannsaldra. Þetta eru góð tíðindi fyrir
þjóð, sem býr í óblíðu loftslagi, og er vonandi, að
spádómurinn rætist.
2 7- febr. 1961 —• Alþyöublaðið
Sjötíu ár
VALDIMAR
VALDIMAR HANISfESSON
Linnetstíg 8, Hafnarfirði er
fæddur 7. febrúar 1891.
Foreldrar hans voru Hannes
Steindórsson og Valgerður
Vernharðsdóttir búendur að
Stórusandvík í Sandvíkur-
hreppi.
Ungur að árum missti hanr.
föður sinn og þar sem að börn
in voru mörg munu ýmsir örð
ugleikar hafa valdið því að
ekkjan gat ekki haldið búskap
áfram, brá hún búi og heim-
ilið tvístraðist eins og alsiða
var í þá tíð. Þegar Valdimar
fór frá móður sinni réðist
hann til Guðmundar Þorvarð-
arsonar hreppstjóra að Litlu-
Sandvík í sama hreppi og var
þar vinnumaður til ársins 1920
en það ár fluttist hann niður
að Stokkseyri og stofnaði þar
sitt eigið heimili. Meðan Valdi
mar dvaldi að Litlu-Sandvík
stundaði ’ hann alla algenga
vinnu til sjós og lands.
Snemma mun það hafa kom
ið í ljós að hvert það verk,
sem hann tók sér fyrir hendur
hvort sem það var vandasamt
eða ekki, lék í höndum hans,
a í dag:
HANNESSON
enda fór hann snemma að
fást við smíðar og þótt ólærð-
ur væri náði hann fljótt ótrú-
lega mikilli leikni í þeirri
grein.
Þegar bifreiðar fóru að flytj
ast eitthvað að ráði út um
byggðir landsins en það mun
hafa verið snemma á öðrum |
tug þessarar aldar, var keypt j
vörubifreið í Litlu-Sandvík, er \
flytja skyldi mjólk og mjólkur
afurðir til Reykjavíkur, dag-
lega, þegar fært var, að
minnsta kosti að sumrinu.
Þegar sú ákvörðun hafði
verið tekin að kaupa bifreið-
ina, var farið að leitast fyrir
um mann, til að stjórna henni
og varð Valdimar fyrir val-
inu, fór hann suður og lærði á
bifreiðina og ók henni svo í
ofangreindum ferðum þar til
hann fluttist frá Sandvík. í
því starfi sem öðru reyndist
hann hinn prýðilegasti, gæt-
inn og öruggur og lagin við
allar viðgerðir, því í þá tíð
várð hver bifreiðarstjóri að
búa að sínu brjóstviti, þvi
lítið var um bifreiðaverkstæði
þá.

Á þessum frumbýlisárum
bifreiðaaldarinnar voru flest
skilyrði slæm, bifreiðir ófull-
komnar og kraftlitlar, en oft-
ast yfirhlaðnar af flutnhigi og
var því nauðsynlegt að dug-
miklir menn stjórnuðu þess-
um farartækjum og sem jafn-
framt gætu gert við bifreiðar
sínar, hvar sem var á veguna
úti.
Með kaupum á Sandvíkur-
bílnum, en svo var hann venju
lega nefndur, mun fyrsta vöru
flutningabifreiðin hafa komið
í hreppinn og er því Valdimat
einn af allra fyrstu bifreiðar-
stjórum í Árnessýslu.
Framh. á 12. síðu.
fH a n n es
á h o r n i n u
Eru fréttamerm út-
varpsins þeihvítir?
•fe Nokkrar spurningar
frá grömum hlust-
anda.
■fe Barátta fyrir að eign-
ast þak yfir höfuðið.
F. V. S. SKRIFAR þetta til
fréttamanna útvarpsins: „Hinar
hröðu framfarir í samgöngum og
aukin kynni þjóða í milli, dvöl
erlends herliðs í landj voru og
margt fleira, sem ekki verður
umflúið, vekur að vonum vax-
andi ótta um framtíð islenzkrar
tungu, sem íslendingar unna
framar öðru. — Hvað verður þá
til bjargar að ógleymdum skól-
unum. — Ríkisútvarpið er örugg
lega sú stofnun, sem vegna
hæfni og getu er sjálfkjörið vígi
íslenzkrar tungu um ókomin ár.
— Margt fleira er mjög til fyr-
irmyndar í útvarpinu, og til
stuðnings íslenzkri tungu, en
stundum verður vart, að mál-
smekkur fréttamanna mætti
vera betur vakandi. — Hér fer
á eftir dæmi:
EFTIR AÐ HAFA hlustað á
síðari kvöldfréttir útvarpsins þ.
11. jan. sl., þar sem endurtekið
rangnefni nokkurl vakti athygli
mína og raunar stundum áður,
sem eftir mínum málsmekk ættj
að vera jafnóvelkomið í frétlir
útvarpsins eins og fjallaskúr í
skraufþurran heyflekk, þá hrip-
aði ég eftirfarandi niður.
TIL HINNA ÞELHVÍTU og
fjölfróðu fréttamanna rikisút-
varpsins. Ég á þess ekki von, að
þér móðgist mikið, þó að ég í
línum þessum kalli yður þel-
hvíta, jafnörlátir og þér frétta-
menn eruð á slikt rangnefni, er
t. d. dökkir stúdentar og aðrir
dökkir menn eiga í hlut. — En
að kalla yður þelhvíta er í raun-
innj svo fávíslegt, óþarft og
alrangt að engu tali tekur, því
að ég ætla, að ekkert livítt þel
þekji húð yðar, sem réttlæti að
þér séuð kallaðir þelhvítir menn.
— Þá er hitt líka jafn fávíslegt,
óþarft og alrangt að kalla svarta
menn þeldökka, því að þeir eru
örugglega ekkert loðnari um
kroppinn en þér, og þá heldur
ekkert dökkt þel, sem þekur
húð þeirra, er réttlætir, að þeir
séu kallaðir þeldökkir menn
frekar en þér þelhvitir.
OG I>Á MÁ það teljast með
nokkrum ólíkindum að sjá í
blöðum og heyra í útvarpi frétt
ir af þeldökkum mönnum, sem
hvergi eru til í heiminum eftir
merkingu orðsins. — Aftur á
móti eru til milljónir af húð-
dökkum mönnum, sem ýmis4
blökkumenn og dökkir menn. —■
eru nefndir svertingjar, negrar
Af þessu og öðru, sem hér hefur
verið minnst á, er augljóst að
rangnefnið og orðskrípið þel-
dökkur í umræddu sambandi á
að vera svo óvelkomið og út-
lægt úr blöðum og útvarpi að
ekki þyrfti um að ræða.
i
AÐ LOKUM er það einlæg 30
ára afmælis- og nýársósk mín til
íslenzka ríkisútvarpsins, að þvj
megi ávallt auðnast meðan ís-
lenzk túnga er töluð í lan'di vora
að reynast öruggt vígi og verðug-
ur hásalur íslenzkrar tungu“.
S. S. SKRIFAR: „Ég sendi þér
nokkrar línur sem ég vona a3
þú komir á framfæri, ég treystl
þér bezt til að taka svari hina
vinnandi lýðs. Húsin okkar era
of dýr, segir Robert L, Davisou
sérfræðingur í byggingamálum,
og það er hverju orði sannara.
Ég, sem línur þessar rita, er eimi
af þeim mörgu sem eru ac5
braska við að koma þaki yfir
fjölskyldu mína.
VIÐ HJÓNIN höfum lagt mik-
ið erfiði á okkur við þessa bvgg-
ingu og lagt nótt við dag, og
þar sem fé hefir verið af skorn-
um skammti, hefir verið gætí
ýtrustu sparsemi og hagsýni fl
hvívetna. En hvað skeður? Á
gamlársdag fáum við nýársgjöf
frá ríki og bæ, þar sem okkur
er tilkynnt að tekjuskattur og
út'svarj skuli hækka um sín 1Q
Framh,, á 14. síðu.