Alþýðublaðið - 07.02.1961, Blaðsíða 7

ÉG FÆ EKKI betur séð, en
að Heilsuhæli Náttúrulækn-
íngafélagsins í Hveragerði sé
ekki frábrugðið öðrum sjúkra-
húsum að öðru leýti én því, að
allir sjúklingar hafa- fótavist
og að aiveg sérstakar reglur ■
eru ttm það hvers maður neyt-
ir við máltíðir.
Ég hef dvalið á Hælir.u und-
anfarið og segi þetta vegna
þess, að ég hafði ekki hug-
inyrud um hvernig það væri í
raun og veru rekið Hins vegar
hafði ég heyrt ýrnsar sögur um
það, og ekki allar góðar. Þær
snerust allar um fæðið — og
töldu flesíir það ekki gott,
heldur leiðigjarnt og menn allt
af svangir. Ég skal játa, að ég
er ekki miki-11 matmaður, yfir-
Ieitt hefur mér það allt'af fund-
íst tímaeyðsla að borða, enda
lokið því á eins skömmum
tima og ég hef getað. Mér hef-
ur þó alltaf fundist sá matur
beztur, sem ég ólst upp við og
ekki verið gefinn fyrir tilbreyt
ingar. Nú hef ég þó lent' í því,
og ekkert smakkað af því sem
helst tíðkaðist á borðum meðan
ég var ungur, og mestmegnis
fengið það sem ég bragðaði
aldrei Og svo furðulega hefur
þetta reynst, að mér þykir mat-
urinn ágætur cg ég er aldrei
svangur. Ég sakna einskis ög
ég sé ekki betur en ég myndi
vel geta lifað á þessu í fram-
tiðinni.
Ég mir.nist bess, að fyrir
fjöldamörgum árum hringdi
Jónas Kristjánsson læknir til
mín. Hann var þá nýkominn
frá útlöndum. Ég þekkti hann
ekki, en ég hafði viðtal við
hann Hann túlkaði hinar nýju
kenningar s'nar um mataræði
og ég skrifaði eitthvað um það.
Ég hafði sjálfur engar skoðan-
ir á málinu. Þá stóð læknirinn.
einn með kenningar sínar um
einfaldari lifnaðarhætti, jurta-
fæði og bannsöng sinn um kjöt-
meti og krydd. Síðan sá ég deilt
um þessar kenningar. Læknir-
inn var hugsjónamaður og bar-
áttumaður og brátt efndi hann
til samtaka og síðan fram-
kvæmda Hann og ágætir fé-
lagar hans, þar á meðal Björn
L. Jónsson læltnir, stofnuðu
matstofu við Skállioltsstíg og
verzlun að Týsgötu. Síðan var
hafist.-handa um stofnun Heilsu
hælis i Hveragerði, sem grund-
vailaði stefnu sína og starf á
kenningum náttúrulækning-
anna, ert, þær miðast allar við
heilbrgðari lifnaðarhætti, að
fyrirbyggja sjúkdóma, eins og
fo^stöðu'naður hælisins, Árni
Ásbjarnar.son, sagði við mig í
gær.
Ég ha m aldrei komið í þetta
Hæli, aðeins séð það rísa af
grunní og vaxa ár frá ári, en
ekki haft sagnir af þv.í frá þeim
sem dvalið höfðu hér um sinn,
en nokkrar frá fólki, sem af
einhverjum ástæðum hafði
ekki getað fellt sig við regl-
urnar — og farið eftir skamma
dvöl, eða þá aðeins neytt einn-
ar máltíðar eða svo. Vitanlega
er sldkt fólk ekki dómbært uni
..árangur af dvöl eða kynningu,
því að sumt fólk er svo bilað
á taugum, að það getur ekki
fellt sig við neinar reglur.
Ég segi þetta eingöngu
vegna þess, að mig grunar, að
almenningur viti í raun og
veru lítið um það, hvernig hér
er að vera og hvað hér fer
fram.
rannsóknir og útreikningar
hafa farið fram á hitaeining-
um fæðisins og er því hagað
samk\’æmt þeim niðurstöðum.
Fæðið er mjög vel búið til og
í raun .og veru undursamlegt
hvað hægt er að hafa það marg
breytilegt með þeim efnum,
sem í því eru. Ekki er það ó-
dýrara fyrir seljandann en það
fæði, sem almenningur á að
venjast með kjöti og fiski, því
að ávextir eru dýrir eins og
kunnugt er, en mikið er a£ epl-
um, appelsínum, rúsínum, fíkj-
um, sveskjum og döðlum með
fjöldi greina í riti félagsins
fjalla um slík efni: Ég' sagði
við þann manninn, sem næst-
ur þiér varieinn daginn, Árna
: Ásbjarnarson forstjóra:
—- Hver er’ ástaéðan til þess
að þú gérðist náttúrulækninga-
félagsmáður?
„Hún var sú“, svaraði hann,
' „að ég hafði oft' ýerið sjúkling-
ur frá seýtján ára aldri. Ég
þjáðist af illkynjáðri gigt urn
allan kroppinn. Ég hafði Ieitað
til margra lækna og ekki feng-
ið neina bót! Ég hafði oft verið
frá vinnu lengri og skemmri
taugaslappleika, eða á ég að
kalla það taugaspennu, fó
mikla bót. Hér er því einnig
hvíldar- og hressingarheimiii.
Ekki veit ég hvað það er, sem
á mestan og áhrifaríkastam.
þátt í batanum, fæðið, böðin,
nuddið, leikfimin, eða sjálf
hvíldin, en fólk fær bata. Það
er staðreynd, sem ekki er hregt
að ganga framhjá.
IIE.
Ég hafði heyxt sagt’, að regl-
urnar væru svo strangar, að
18.
Náttúrulækningafélag í's-
lands er sambandsfélag og
deildir þess á stærstu stöðum
á landinu og jafnvel víðar. Það
rekur Heilsuhælið, matvöru-
verzlun og brauðgerðarhús í
Reykjavík. Heilsuhælið er við
urkennt! sem sjúkrahús, og
greiða sjiikrasamlögin dag-
gjöld fyrir gigtarsjúklinga eft-
ir ákveðnum reglum. Karl Jóns
son er trúnaðarlæknir sjúkra-
trygginganna og innskrifar
hann sjúklinga, ennfremur
læknar í Landsspítalanum. Hér
eru vatnsböð, leirböð, útisund-
laug, ljósböð og nudd- og
sjúkraleikfími. Fastur starfar
við Hælið nú Högni Bjömsson
fyrrverandi læknir í Dan-
mörku, sem fhitti heim í haust
eftir tuttugu og fjögurra ára
ávöl ytra. Hann hefur eftlrlit
Heilsuhæli Náttórulækningafélagsihs í HveragerSi.
með sjúklingium og sjúklingar
geta leitað til hans, en Karl
Jónsson, sem er sérfræðingur
í gigtarsjúkdómum kemur einu
sinni £ viku og ræðir við sjúkl-
inga. Sjúklingamjr nota allir
eina eða fleiri læknisaðferðir
og flestir margar. Tvær stúlkur
og einn karlmaður stunda
nudd og sjúkraleikfimj: og virð
ist þetta fólk vera mjög vel
hæf-t í sínum störfum.
Þetta snýr að beinum lækn-
ingum, en megináherzla er
lögð á breytt mataræði frá þvi
sem fólk á yfirleitt að venjast
heima hjá sér. Aðeins græn-
meti, ávextir, mjólkurvörur og
brauð eru á borðum, en ekkert
kjöt éða fiskur. Nákvæmar
því og í því — og allir þekkja
verðlagið á þessum ávöxtum.
Þá er og vitað, að grænmeti er
dýrt, en alls konar grænmeti
er í fæðinu og er það framleitt
hér í gróðurhúsum. Ég get ekki
vorkennt neinum að neyta
þessa fæðis, það er gott. og ég
get ekki fundið að það sé leiði-
gjarnt. Það er heilbrigt fyrir
fólk að hvílast, að minnsta
kosti um stund, frá kjöti, fiski,
kaffi og öðru því, sem mestan
svip, setur á matborð heimil-
anna.
Ég hef hvorki reynslu né
þekkingu á því, hvort slíkt
fæði og hér er, geti fyrirbyggt
eða læknað sjúkdóma. Nátt-
úrulæknar fullyrða það bg
tíma. Mér þótti framtíðin ekki
björt. En svo kyhntist’ ég kenn-
ingum Jónasar ICristjánssonar
og reyndi að afla mér allra
þeirra rita sem Náttúrulækn-
ingafélagið gaf út. Eftir að ég
hafði gert það, breytfi ég al-
gerlega um mataræði og fylgdi
nákvæmlega kenningunni um
jurtafæði og hreinsun h'kam-
ans; Og ég félck fulla bót Ég
byggi því fyrst og fremst á
minni eigin reynslu, hún er ög
ólýgnust. S.'ðan þetta var hef
ég svo fengið staðfestingu aí
annarra reyris!u“.
Böð, nudd, sjúkraleikfimi
og sund bæta mörgum sjúk-
leika —: Og- þeir, sem af ein-
hVerjum ástd-ðum éru haldnir
varla væri hægt að sætta sig
við þær. Ég sneri mér því strax.
að því að lesa þessar reglur,
sem hanga hér á veggnum —
og satt bezt að segja bjóst ég
við hinu versta. Hér eru regl-
urnar:
1. Neyzla áfengis og tóbaks-
reykingareru skilyrðislaust
bannaðar hér.
2. Gestir eru góðfúslega beðn-
ir að ganga hljóðlega um
kl. 13 til 14 og eftir kl.
22.30, svo þeir, sem þess
óska, geti óhindrað notið
næðis og hvíldar.
3. Húsinu lokað alla daga kl.
22.30 nema laugardaga kl.
23.30.
4. Máltíðir eru framreiddar á
þessum tímum:
Kl. 8.30 til 10 árbítur.
Kl. 12—.13 hádegisverður.
Kl. 15,30 siðdegisdrykkur.
Kl. 19—19.30 kvöldverður.
5. Nauðsynlegt er að gestir
tilkynni brottför sína með
íveggja daga fyrirvara.
6. Gestir eru vinsamlega beðn
ir að greíða dvöl sina fyrir-
fram, nema sérstaklega sé
um samíð'.
Þetta er allt og sumt. Ég get
ekki vorkennt neinum að þurfa
Pramh. á 14. síðu.
Alþýðublaðið — 7. febr. 1961