Alþýðublaðið - 19.02.1961, Blaðsíða 2

flWf&eð; GbU J. Astþðruan (to.j ua BieneolUn GrPnan. runcraar rl»
#f/é*nar: Slgvaldl HJilasirsson og IndrlBi G. Þorsteinsson - Fréttastjón
:SS*r*vlr> GuíJmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasin*
IMM. — ABsetur: AlþýBuhúsiB. — PrentsmiBJa AlþýBuWaBsins Hverfla-
iBta 8—10. — AskriftargJald: irr. 45,00 á ménuBi. í lausasöiu kr. 3,00 eln*
fee&aiMU: AlþýBuflokkurinn — Framkvœmdaatióri- Sverr«> 'ClartaiuMM'
Er Emil þjófur?
ÞJÓÐVILJINN á sér eitt úrvalshorn, 'þar sem
komið er fyrir sumu af því rætnasta og svívirði-
legasta, sem blaðið birtir. Þar heitír „Frá degi til
j dags“. í gær var dálkurinn helgaður Emil Jóns-
syni sjávarútvegsmálaráðherra, og er hann bor-
inn þungum sökum, honum líkt við þjófa, sem
brjótast inn í banka, og embættismenn, sem draga
í sér stórfé. Svo segir Þjóðviljinn: ,,En hvað á að
I segja um opinberan trúnaðarmann, sem með ó-
í stjórn sinni rýrir tekjur þjóðarinnar um 2—300
} milljónir króna á nokkrum mánuðum? Sá sýslu-
. maður er til og hefur embættisheitið sjávarútvegs
málaráðherra. Að vísu mun mörgum landsmönn-
um dyljast hvaða persóna ber þann virðulega tit-
il um þessa mundir; sá maður hefur ekki látið í
sér heyra síðan um áramót; enginn veit til þess,
! að hann 'hafi gert nokkra tilraun til þess að leysa
} nokkurt vandamál í sjávarútvegi eða að hann
hafi átt nokkra andvökunótt til þess að reyna að
tryggja það að fiskur væri dreginn úr sjó“.
Þessar svívirðingar skipta Emil Jónsson litlu
má'li. Þjóðin þekkir hann af opinberu starfi í yfir
30 ár. Hins vegar er ávallt fróðlegt að athuga,
ihvers vegna kommúnistar taka menn fyrir eins
og hér er igert til að reyna að spilla mannorði
■ þeirra. Ekki er það af áhyggjum yfir verkföllum
eða framleiðslutapi. Allt er það samkvæmt vilja
kommúnista sjálfra, enda eru ekki margir dagar
liðnir, síðan Þjóðviljinn ásakaði Emil um óviður-
kvæmilega MIKIL AFSKIPTI af kjarasamning-
um sjómanna í einni verstöð.
Ástæðan á bak við árás Þjóðviljans er sú, að
undanfarna daga hefur Lúðvík Jósefsson tvíveg
is hlotið hraklega iitreið í kappræðum við Emil
i
Jónsson á alþingi, Lúðvík hefur haldið fram, að
! fiskverð væri miklu hærra í Noregi en hér á landi.
Emil hefur látið Fiskifélagið og fleiri aðila rann
saka þetta nákvæmlega og niðurstaðan er allt önn
ur. Hann rak málið fyrst ofan í Karl Guðjónsson,
og síðan ofan í Lúðvík með rólegri framsetningu
á staðreyndum, sem áróðurshjal kommúnistanna
stóðst ekki. Nokkrum dögum síðar notaði Lúðvik
annað tækifæri til að koma að þessu máli, en það
! sýnir að menn finna hrakfarir sínar, ef þeir taka
sama mál upp aftur fil að reyna að rétta hlut sinn.
Enn tókst það ekki, rökfastar og ábyggilegar upp
lýsingar Emils báru af.
! Þannig eru svívirðingar Þjóðvlljans, er hann lík
ir Emil Jónssyni við þjófa og fjárdráttarmenn,
tilkomnar af reiði yfir óförum Lúðvíks. Þessi ó-
merkilegu skrif eru af enn ómerkilegri hvötum
runnin.
Ríkar stéttir hafa gripiö
vopn fátæks fólks og notaö
til glæpsamlegra athafna
ÉG HEF aldrei gert neinar
kröfnr til kommúnista. En nú
geri ég það. Ég krefst þess af
þeim, að þeir geri ekki verkfalls
vopnið bitlaust í höndum verka-
fólksins. — Ég hef oft gert kröf-
ur til Alþýðuflokksins. Og nú
geri ég erui eina. Ég krefst þess
að hann gleymi þvi ekki, að
verkfallið er hið eina vojm, sem
eignalaus alþýða á sér til varnar
og til sóknar. — Ég geri hvorki
kröfu í þessu efni til Sjálfstæð-
isflokksins né Framsóknarilokks
ins af skiljanlegum ástæðum,
MENN SPYRJA kannski hvað
ég eigi við. Ég á við það, að kom
múnistar taka ákveðna afstöðu
með öllum verkföllum. Ég á við
það, að Alþýðuflokkurinn virð-
ist óttast það svo mjög, að launa
kröfur og verkföll sprengi lífs-
nauðsynlegar efnahagsráðstafan
ir í loft upp, að hann tekur jafn-
vel skilyrðislausa afstöðu gegn
öllum launakröfum og öllum
verkföllum.
MEÐ ÞVÍ að lalca afstöðu meo
öllum verkföllum skilyrðislaust
— og raunar öllum kröfum um j
launahækkanir — eru kommún-
istar að sljóvga skilning almenn
- ings á þvi, livað verkfall er í
raun og veru, eða réttara sagt, á
að vera — og þar með gera lífs-
tojargarviðleitni verkafólks, sem
hvorkj hefur til hnífs eða skeið-
ar, margfalt erfiðari. Og með
því að taka afstöðu á móti öll-
um verkföllum, er Alþýðuflokk
urinn að gefa í skyn, að hann
sé á móti launabaráttu hinna fá-
tækustu.
ÉG ÞYKIST þess fullviss, að
hvorugur ætlist til að þannig
sé litið á málin. Ég veit líka bet-
ur um Alþýðuflokkinn þó að
svona hafi tiltekist. Hann er í
raun og veru með því að lægst
launuðu verkamennirnir fái
kjarabætur — og það þrátt fyr-
ir allar efnahagsráðstafanir, en
hann er jafn mikið á móti því,
að hálaunaðir launþegar fái
hækkuð laun. En með því að
taka skilyrðislausa afstöðu með
öllum launakröfum og öllum
verkföllum, eru kommúnistar að
svifta bágstatt verkafólk í bar-
áttu samúð, sem það á að hafa
■eftir öllum réttarhugmyndum
okkar frjálslynda og mannúð-
lega þjóðfélags.
ÉG EES DAGLEGA greinar
um verkföllin, sem staðið hafa
undanfarið, sern standa enn og
sem eru í vændum. Ég hnýt á
hverjum degi um þessa rangtúlk
un á verkfallsvopninu. Lág-
launað verkafólk með 8—9
klukkustunda vinnu á dag, sem
ekki getur fengið laun sín bætt
án verkfalls, hlýtur að grípa til
verkfallsvopnsins þegar allt ann
að þrýtur. Barátta þessa fólks á
skilið að njóta fyllsta stuðnings.
Hins vegar myndi ég hiklaust
banna verkföll og vinnustöðvan
ir hálaunaðra „vinnuþega11 eins
og til dæmis flugmanna og yfir-
manna á vélbátaflotanum.
KRÖFUR HINNA síðasttöldu
eru nærtækastar. Það er kald-
ranalegt þegar verkföll slíkra
manna eru lögð að jöínu við
verkföll blásnauðs verkafólks,
Allir yfirmenn á öllum vélbát-
um fara knékrjúpandi til reiðara
síns fyrir hver áraimót til þesa
að fá hann til þess að hjálpa sér
við framtölin. Og launin eru fyr-
ir hluta af árinu, jafnvel aðeina
eina vertíð 100—200 þúsund
krónur. En hver eru laun verka-
mannsins og verkakonunnar,
eða togarahásetans fyrir allt ár-
ið? Ætli þau nái 60 þúsunð
krónum?
ER ÞÁ RÉTT fyrir verkalýðs-
flokka að leggja launakröfur
þessara aðila og verkföll ac3
jöfnu? Lofsyngja hvoru tveggja
eða bannsyngja? Nei og aftuij
Framhald á 11. síðu.
imaaátei.
ÞAÐ ÞARF að gera glöggan greinarniun á þyí hvaða fólls
beitir verkfallsvopninu, segir Hanncs á horninu. j
2 19- febr. 1951 — AlþýAiblaðið