Alþýðublaðið - 19.02.1961, Blaðsíða 8

LJÖSMYNDARINN
Frank Beatty hjá UPI-
fréttastofunni segist lítil
kynni hafa haft af fang-
elsum, en að sér sé samt
komu og færðu sex þeirra
á burt með sér skildi hann
hvað fólk átti við er það
nefndi ótta og talaði um að
öllu væri lokið.
Það var ekk fyrr en hann
var tekinn til yfirheyrslu
að hann fékk að vita fyrir
hvað Kúbustjórn hefði á-
kært hann. 'Var honum
sagt, að hann væri amer-
ískur njósnari og að fund
izt hefðu hernaðarmyndir
í herbergi hans. Þetta segir
Beatty að hafi verið upp-
spuni frá rótum. Hann
hefði engar slíkar myndir
tekið auk þess sem hann
hefði verið búinn að senda
allar óframkallaðar film-
var Beatty vongóður um að
vera látinn laus. Honum
var meira að segja færðar
baunir og hrísgrjón til að
gæða sér á.
En þegar seinna var far-
ið með hann til bækistöðva
herlögreglunnar fór að
harðna á dalnum. Þar var
hann spurður um allt milli
himins og jarðar — hve
lengi hann hefði unnið hjá
UPI, hverjum hann hefði
unnið hjá áður, hvernig
herþjónustu hans hefði
verið háttað, hvort hann
væri njósnari Ameríku-
manna, hvort hann hefði
verið sendur til Kúbu til
þess að taka myndir af
settur hafði verið þarna
inn tveimur dögum áður,
sagðist hafa verið ákærður
fyxir gagnbyltingastarf-
semi þar eð hann tók burt
mynd af Fidel Castro úr
búðarglugga sínum.
Mat fengu þeir tvisvar
á dag, kl. 11.30 á morgn-
ana og 4.30 síðdegis. Var
það nær eingöngu hrís-
grjónafæða.
Að þrem dögum liðnum
fóru fangaverðimir með
alla fangana út, skiptu
þeim í þrjá hópa og fóru
með þá í enn minni klefa
í einni álmu hússins. Þar
sem verðimir skildu lítið
sem ekkert í ensku og
hvatti Beatty til að reyna
að múta einhverjum varð
manninum og reyna að
komast þannig undan. —
Aður en Beatty fór lét
hann annan klefanaut sinn
fá þessa peninga.
Þegar honum var tilkynnt
að hann yrði látinn laus
ætlaði hann fyrst ekki að
trúa sínum eigin eyrum.
Það var starfsmaður úr
svissneska sendiráðinu í
Havanna, sem tilkynnti
honum þetta. Fór hann
með hann út á flugvöll og
þar með lauk kynnum
Beattys af kúbönskum
fangelsum.
í flugvélinni sagði flug-
Það bar til tíðrn
1904 að falleg uo;
bókstaflega drukl
eyðimörkinni. Þót
hennar bæri að m
arlegum hætti, 1
hennar jafnvel en:
legri. Á ernu mes
svæði heims er ei
um liana eins og þ;
persónu. Ef hún vs
í dag, gæti hún
Frökkum að góði
um.
Amerískur Ijósmyndari segir sínar farir ekki sléftar:
Sex daga fangelsi á Kúbu
Þessi stúlka I
belle Eberhardt,
fáir utan ey t
Norður-Afríku hej
ar getið. Samt v
leikrit í París, j
stuðzt var við hi3
iegu ævintýri
Þessi stúlka sagc
við siðmenningu
en þar fæddist
,þet,tist í þess sti
sóðalegum mol
þorpum Alsíra.
næst að halda, að víðast
hvar í heiminum séu fang-
elsi betri en fangelsi það
sem hann hafi nýlega
sloppið úr í Havana, höf-
uðborg Kúbu. Þar varð
hann að dúsa í sex daga og
fimm nætur fyrir að hafa
tekið mynd af þinghúsi
Kúbumanna, en það taldi
stjórn Castros heyra und
ir njósnir fy.rir ameríska
heimsvaldasinna.
Hann segir að þessir sex
dagar hafi verið slæmir,
en þó hafi næturnar fimm
verið enn verri. Fyrstu
þrjár næturnar svaf hann
á hörðu steingólfi ásamt
20 öðrum. Fór þama um
þá eins og síldum troðið í
tunnu, því að klefinn var
örlítill og ekki hægt að
hreyfa sig án þess að
stjaka óþyrmilega við ná-
unganum.
Síðustu tvær næturnar
var ,hann í öðrum klefa
sem einnig var lítill. Þar
voru þrjár kojur með dýn-
um, sem voru svo lúsugar,
að hann henti þeim burtu
og svaf á gormunum. Þetta
var hreinasti munaður
samanborið við kalt stein-
gólfið.
Tíminn virtist aldrei
ætla að líða og oft var
Beatty að því komin að
missa stjórn á skapi sínu,
enda hafði hann ekki
minnstu hugmynd um fyr-
ir hvað hann var handtek-
inn. Hann kynntist klefa
félögum sínum, 10 Kúbu-
mönnum allnáið og leit á
þá að lokum sem ævagamla
vini. Þegar fangaverðirnir
ur til Miami. Þar að au
hefði hann ekki tekið eina
einustu mynd á Kúbu án
fengins leyfis.
Þegar hann tók myndina
af þingbyggingunni spurði
hann herlögreglumann,
sem þar var á vakt, um
leyfi, og veitti hann það
fúslega. Kallaði hann
meira að segja í þrjá aðra
lögregluþjóna til þess að
vera með á myndinni. Þeg
ar hann var búinn að taka
nokkrar myndir gekk
hann burt, en var ekki kom
inn meira en um 50 m þeg
ar annar herlögregluþjónn
greip í öxl hann og skip-
aði honum að koma með
sér.
Þá hófust 10 tíma yfir-
heyrslur. Allan tímann
stóðu yfir honum fjórir
verðir og beindu að honum
vélbyssum. Allt fór tiltölu
lega friðsamlega fram og
i hinni svokölluðu innrás,
hvort hann væri ekki út-
sendari FBI o. s. frv.
Að lokum var honum
stungið inn í lítið herbergi,
sem leit út fyrir að hafa
áður verið borðstofa. Þar
voru 29 kúbanskir pólit-
ískir fangar sofandi á gólf-
inu. Hann sofnaði líka á
hörðu steingólfinu um mið
nættið, en klukkutíma síð-
ar var hann vakinn og tek
inn aftur til yfirheyrslu.
Hann var spurður sömu
spurninga og fyrr, en þetta
voru síðustu yfirheyrsl
urnar.
Þarna var hann í þrjá
daga, sem fyrr segir, og
kynntist vel hinum föng-
unum. Þeir voru mjög vin
gjarnlegir og spurðu hann
með handapati hvað væri
að gerast á Kúbu.Einn fang
inn, nálægt áttræðu, sem
Beatty þaðan af minna í
spönsku átti hann erfitt
með að gera sig skiljanleg
an. En þegar hann bað um
leyfi að hringja eða senda
skilaboð til skrifstofu sinn
ar var ekki hægt að skilja
handapat þeirra nema á
einn veg — annað hvort
yrði hann að hafa sig hæg-
an, annars yrði hann sett-
ur fyrir aftökusveitina.
Einn af klefafélögum
hans var 23 ára Kúbani,
sem var ákærður fyrir
gagnbyltingastarfsemi. —
Þetta er mjög þægileg á-
kæra fyrir yfirvöldin á
Kúbu, því að hún getur
þýtt nvað það sem bezt
þykir henta. Dag nokkurn
var hann tekinn burt. Áður
en hann fór laumaði hann
að Beatty því litla sem
hann átti eftir af kexi og
5 pesóum að auki. Hann
GÖTUMYND frá Havana, höfuðborg Kúbu. í baksýn sést þinghúsið, en Ijósmynd
arinn sem sagt er frá í greininni var fangelsaður fyrir að taka mynd af því.
freyjan, sem var mjög
greindarleg og aðlaðandi
stúlka: ..Svo virðist sem
þú munir þola að fá eitt-
hvað í svanginn11. — Segir
Beatty að lokum að þar
hefði hún haft öldungis
rétt fyrir sér, blessað lamb
ið. Hann hefði hreinlega
verið búinn að gleyma
hvernig gott svínslæri og
skinka væru á bragðið.
Hún var vergjc
hún elskaði að el
enga elskaði hú
eins mikið og Ser
reykti eiturjurt
hashish, eins eðli
flestar stöllur h
Evrópu reykja ve
sígarettur. Hún
sig að hætti Serkj
sig útúrfulla mc
mönnum úr frön
lendingahersveitim
hún bölvaði og
eins og þeir, vandií
í eyðimerkurskæ:
að sjá hræfugla g
á líkum hinna föl
Furðulegra er,
náði algeru valdi
Saga af Gershv
TÓNSKÁLDINU George Gershwin (höfundur
and Bess”) var boðið til veizlu á heimiji framk
stjóra nokkurs í Hollywood.
Ég vildi helzt losna við að fara, sagði h
vin sinn. Ég veit upp á hár hvað gerist. Þeg;
haldinu lýkur biður hann mig um að leika á
Eg verð að skemmta gestunum það sem eftir
ins.
Vininum tókst þó að fá hann til að koma
staðið var upp frá borðum beið Gershwin þven
fullur eftir því að gestgjafi hans bæri upp bi
En hann lét ekkert til sín heyra. Hálftími leið
móðska hans óx um allan helming. Þegar klu
var liðinn og enn hafði lekki verið farið þesí
við hann að hann léki á píanóið fór hann a
reiður. Þegar veizlunni var um það bii að lji
GerShwin ekki lengur dulið reiði sína.
— Hvað meinar hann eigirílega með því ;
mijg ekki um að leika? spurði hann vin sinn. I
að reyna að lítillækka mig í viðurvist alls þess;
g 19. febr. 1961 — Alþýðublaðið