Alþýðublaðið - 04.03.1961, Síða 2

I IRitstjórar: Gísli J. Ástþói*sson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúar rit-
' «tjómar: Sigvaldi Hjálmarsson og Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri:
Björgvin Guðmundí son. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími
! 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfis-
| Kötu 8—10. — Askriftargjald: kr. 45,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint.
J Ctgefandi: Alþýðuflok-.urinn. — Framkvæmdastjóri: Sverrir Kjartansson.
Hvað um grunnlínurnar ?
GETUM við breytt grunnlínunum án þess að fá
viðurkenningu annarra þjóða — eða getum við
það ekki?
| Þetta er eitt þeirra atriða landhelgismálsins,
I þar sem stjórnin og stjórnarandstæðingar eru á
| bndverðum skoðunum. Lesendur verða að kynna
| sér sjónarmið beggja og dæma um þetta atriði og
j bnnur. í því sambandi viH Alþýðublaðiíð benda á
j eftirfarandi;
1) Ef það er rétt hjá stjórnarandstöðunni, að
grunnlínur séu alíslenzkt mál, hvers vegna
gerðu íslendingar þá alþjóðlegan samning um
grunnlínur á fvrri Genfarráðstefnunni? Af
hverju mótmæltu kommúnistar og Framsókn-
armenn ekki þeim samningi? Telja þeir rétt,
að við gerum alþjóðlega samninga um mál,
sem er okkar innanríkismál?
2) Jafnframt því að kalla grunnlínur innanríkis-
mál, vitna stjómarandstæðingar í samninginn
frá Genf og vilðurkenna þar með sjálfir, að á-
kvörðun þessara lína sé EKKI innanríkismál.
3) Þeir vitna oft í samninginn fró Genf, sem þeir
fullyrða, að heimili okkur meiri grunn'línur
en nú eru teknar (kommar þurfa alltaf að yf-
irbjóða). Hvorki Tíminn, Þjóðviljinn né neinn
ræðumaður andstöðuflokkanna hefur nokkru
sinni birt eða lesið upp þá grein samningsins,
) sem um þetta atriði f jallar. Alþýðublaðið eitt
\ hefur birt þessa grein, svo að lesendur geti
sjálfir dæmt.
4) Kjarninn í 4. grein Genfarsamningsins er
þessi orð: „Slíkar grunnlínur mega ekki víkja
að nokkru leyti frá hinni almennu stefnu
strandlengjunnar ...“ Ef litið er á kort sést
greinilega, að allar hinar nýju grunnlínur
víkja verulega frá hinni almennu stefnu
strandlengjunnar. sérstaklega þó línumar á
Selvogsbanka og í Faxafóa. Sérfræðingar eru
þeirrar skoðunar, að við gætum með dómi
fengið hluta af grunnlínuútfærslunum á
Húnaflóa og sunnan Langaness, en alls ekki
hinar tvær.
5) Ef.við eigum grunnlínurnar (og meira) — af
hverju sleppti Lúðvík þeim í reglugerð þeirri,
sem hann gaf út 1958?
Ej Ef við eigum grunnlínurnar, hvers vegna hafa
þá stjórnarandstæðingar flutt frumvarp á al-
þingi um að lögfesta gömlu grunnlínurnar?
Hvers vegna fluttu þeir ekki frumvarp um að
breyta þeim grunnlínum, sem við eigum svo
skýlausan rétt til?
Löggilding bif-
reiðaverkstæöa
veldur deiium
MIKLAR umræður urðu um
löggildingu bifreiðaverkstæða í
Neðri deild í fyrrad., en frv,
um það efni var til 2, umræðu
í deildinni. F(mm þingmienn
létu Ijós sitt skína og voru
skoðanir skiptar um mörg at-
riði, cn að lokum var umræð-
unni frestað og málið tekið út
af dagskrá að tiimælum þing-
manns.
Fyrstur talaði Jón Pálmason,
framsögumaður meiri hluta alls
herjarnefndar, sem leggur til
að frumvarpið verði samþykkt,
eins og blaðið hefur áður skýrt
frá. Þá gerði Gunnar Jóhanns-
son grein fyrir nefndaráliti sínu
um að málinu verði vísað til
ríkisstjórnarinnar. Björn Fr.
Björnsson, sem var fjarverandi
er nefndin afgreiddi málið og
stóð því að hvorugu álitinu. tók
í sama streng og minni hlut-
inn.
Gísli Jónsson gagnrýndi frum
varpið og kvað meirihlutann
ekki hafa skilið málið, enda
hefði nefndinni verið vandi á
höndum Fór ræðumaður fram
a
á, að málinu yrði frestað og
nefndin atihugaði frumvarpið
betur. í sama streng tók Hall-
dór E. Sigurðsson og kvaðst
styðja tillögu um að vísa mál-
inu til ríkisstjórnarinnar.
Loks talaði Jón Pálmason aft
ur og gerði ýmsar athugasemd
ir við málflutning annarra ræðu
manna. Aðal tilgang frum-
varpsins kvað hann vera, að
gefa mönnum kost á þjónustu
fyrsta flokks verkstæða, en
önnur ætti þó ekki að banna.
Jón sagðist geta haldið, ef hann
þekkti ekki Gísla Jónsson sem'
greindan og glöggan mann, að
hann hefði ekki lesið frumvarp
ið eða a. m. k. ekki skilið það!
i Varði Jón frum\rarpið svo vask
lega, sem hann mátti, og kvað
allt fara eftir framkvæmdinni,
ef að lögum yrði. Enga ástæðu
sagðist hann sjá til að vísa mál-
inu vísað til nefndarinnar að
! nýju.
Hannes
ýý- Ekki kvalur heldur
hvalur.
^ Er leyfilegt að sundra
dagskránni?
& Afbrot einstakra flytj
enda.
Um fiskirækt og ung-
viðið í sjónum.
MÉR VAR SAGT, að það sé
alveg rangt að saka Jónas Jón-
asson, útvarpsþul um að segja
kvalur í útvarpinu í staðinn fyr-
ir hvalur og kvelja í staðinn fyr-
ir hvelja. — Þessu var haldið
fram í pistli minum nýlega. —
Þesu hefur, verið mótmælt úr
fieiri en einni átt. Það blívur,
en það er hins vegar víst, að ég
hef sjálfur hlustað á það í máli
útvafpsþula oftar en einu sinni,
að þannig hefur verið klæmst á
þessum orðum. En vonandi verð
ur því hætt.
EN FYRST ég er að minnast
á útvarpið, þá er bezt að ég ræði
nokkuð vaxandj galla á stjórn
þess og verða aðfinnslurnar að
koma þar niður, sem þær eiga
upptök sín. Nýlega flutti Hall-
grímur Helgason erindi í útvarp
ið um músíkefni — og fór tæp-
ar 15 mínútur fram yfir tímann.
Þetta er gjörsamlega ófært. Ég
veit ekki betur, en að það sé
skýrt tekið fram við alla, sem
tala eða lesa í útvarpið, að kanna
nákvæmlega áður en flutt er
hvað langan tíma efnið taki, og
ef það taki of langan tíma þá
verði að stytta það. Þetta hef
ég sjálfur orðið að gera æ of-
an í æ.
h o r n i n u
ÉG HEF áður minnst á það
hvernig starfsmenn útvarpsins
leyfa sér, að sundra dagskránni
að fullu með því að útvarpa lófa
klappj af músíkfundum í nokkr
ar mínútur, og þannig brjóta all-
af reglur. Ég er alls ekki and-
vígur erindum dr. Hallgríms, en
ég mótmæli því, að hann eða
nokkrir aðrir sleppi við það, að
sundra dagskránni, og ég mót-
mæli, að konsertar njóti þeirra
sérréttinda yfir annað efni, að
það sé gert að hornrekum fyrir
þeim. — Er búið að breyta regl-
um útvarpsins? Ef svo er ekki,
þá verður dagskrárstjórnin að
fyrirskipa sérstakt eftirlit með
þeim mönnum, sem reynast sek-
ir um það að fara ekki eftir
j þeim — Ég mun ekki láta þetta
mál niðurfalla.
H. H. SKRIFAR mér á þessa
leið: „Nýlega var í útvarpinu
fréttaauki um væntanlegt sam-
starf íslendinga og Þjóðverja að
karfarannsóknum. Þessi fregn
vakti hjá mér ýmsar spurningar.
Að hverju stefna þessar rann-
sóknir? Stefna þær fyrst og
fremst að því, hvernig hægt sé
að veiða meira af karfa um tíma,
hvernig sem fer með stofninn?
Ótrúlegt að vísu, þar sem mér
skilst að þetta sé vísindaleiðang-
ur, en það var talað um hugs-
anlegar uppsjávarvæiðar á karfa.
Er það ekki gotkarfi?
EN OKKUR leikmönnum í
þessum efnum virðist mörgum
að vísindi fiskifræðinnar miði
að verulegu leiti að því að kynna
sér lifnaðarhætti og göngur
fiski, í þeim tilgangi, fyrst og
fremst, að geta gengið sem næst
stofninum. Vonandi er þetta mis
skilningur, og væri þá gott að
fiskifræðingar leiðréttu hann,
okkur til hugarhægðar. í því til-
efni væri gaman að fá svarað
nokkrum spurningum.
HEFUR HAGLENDI sjávar-
ins, svif, plöntugróður o. fl. geng
ið til þurrðar á síðari árum hér
í kringum landið, og mundi það
fóðra fiskistofninn sæmlega, þó
hann ykist að mun? Hefur þorsk
klakið farið minnkandi, og
hvaða áhrif munu netaveiðarn-
ar á hraununum hafa á það? Ef
lifan'di hrygningarþorskur er
slægður, um leið og hann kem-
ur í bát, svo svif og hrogn bland
ist saman á þilfari, mundi þá
eitthvert magn af hrognum geta
frjóvgast og mundi þess nokkuð
I gæta í klaki?
MIG MINNIR að Bjarni heit-
inn Sæmundsson héldi þessu
fram. Er smásíldin, sem veiðist
t. d. á Eyjafirði, sérstök síldar-
tegund sem ekki verður stærri,
eða á hún fyrir sér að vaxa, og
er þá nokkurt vit í að veiða hana
til bræðslu? Er það ekki hrein
rányrkja að ausa upp smáufsa
í tugum og hundruðum tonna og
mala í verðlítið fiskimjöl? Hvað
] mörg prósent af því fé, sem var-
ið er til fiskirannsókna, fer til
þess að leita að fiski og auka
veiðimagn líðandi stundar, og
hve mörg % fara til rannsókna
á því, hvernig viðhalda mætti
stofninum eða auka hann, vegfia
framtíðarinnar.
OG SVO að síðustu þetta:
Fiskur er auðvitað ekki stað-
Framh. á 12. síðu.
í KLOBBURINN
i i
■ Opið í hádeginu. — ■
■ Kalt borð — einnig úr- g
S val fjölda sérrétta.
£ s
S KLÚBBURINN
■ Lækjarteig 2 - Sími 35355*
s
4. marz 1961 — Alþýðublaðið