Alþýðublaðið - 12.04.1961, Blaðsíða 15

sig fast að honum. Því mið
ur reið Walton aftast.
Og um kvöldið fðkk Alma
Gil með sér út að ganga.
Clare hafði enga ró í sín
um heinum. Hún gekk margs
sinnis til dyra til að virða
fyrir sér Mt. Kaung að
því er hún sagði Walton.
Því sá hún þegar Gil og
Alma komu aftur að tjöld
unum, hún sá hvernig Alma
strauik 'hendinni gegnum
þykkt hár hans og lét hönd
sína mjúklega á kinn hans
um leið og hún dró hann
að sér.
Clare hrökk við eins og
hún hefði verið slegin. Hún
vissi ekki að hún hefði
stunið fyrr en Walton kom
klaupandi til hennar „Hvað
er að?“
„Við hvað éttu?“
„Þú stundir eins og þú
hefðir meitt þig".
„Var það. Það var ekkert
ég missteig mig aðeins“.
„Má ég hiálþa þér að stóln
um?“ spurði hann og rétti
fram höndina til hennar.
Hún endurvann aftur ró
sína og stiJlti sér þannig
upp að hann gat ekki séð
út um tjalddyrnar. „Þetta er
betra núna“, sagði hún og
dró andann ótt og títt eins
og hún hefði verið á hlaup
um. „Ég kemst sjálf“, þau
gengu innar í tjaldið.
„Þú ert sv0 föl“, sagði
hann. ,Vina mn'n . . .“ hann
greip hana um leið og hún
missti jafnvægið. „Sestu nið
ur. Þú titrar öll. Ég skal
gefa þér brennivínssopa“.
„Nei, Walton, hugsaðu
ekki um mig. Ég næ mér
aftur“.
.Ertu viss? Kæra vina
mín þú ert náföl feins og lak.
Er þér illt 'í höfðinu. Hef
urðu hita?“
„Nei, nei, Walton“. Hún
varð að hafa sig alla við að
slíta sig ekki af honum þeg
hann tók um axlir henn
ar og lagði höndina á enni
hennar. ,Það er bara — ég
htf heyrt að fólk svimi í
mikilli hæð“.
„AuðvStað. Að ég skildi
ekki hugsa um það. Þú hef
ur aldrei verið í meira en
þrjú þúsund feta hæð fyrr.
En þú venst því ef þú sefur
vel. Það er bezta ráðið við
„fjallasýkinni11. Farðu cg
legðu þig og ég skal biðja
Ölmu að gefa þér að borða.
Hvar er hún eiginlega?“
■Nei, nei!“ kallaði hún.
„Ekki g&ra það. Ég vil ekki
mat. Ég^ vil fá að vera í
friði — ég á við“ bætti hún
við þegar hún hve sár Wal
ton varð. ,Mig langar aðeins
til að vera ein“.
. F.lsku vina mín“ sagði
Wahon vingjarnlega. Hann
studdi hana á fætur en hún
ýtti honum frá sér og gekk
ein út.
Húu henti sér í rúm sitt
03 tók höndunum fyrir and
litið. En hún gat ekki af-
máð bað sem hún hafð séð.
Gil og Öimu, Ölmu og Gil.
A^ma — heimtaði, kröfu-
hörð. Hún sólaði sig í mátti
þeim sem hún hafði vfir
manninum sem hún hafði
sviikið. Þessi kona gaf sig
ekki b°im cem hún eÞfcaði
— hún tók og heimtaði.
Clare titraði af viðbjóð og
— og . . .
Arbrvðisemi!
„Gil“. stundi hún oe réri
fram og aftur með höfuðið
á mvlH handanna. ,.Gil,
elciku Gil! Ég vissi bað ekki
Þ’Tt m nú . , . hjálpaðu mér
Gil Hvernig á ég að afbera
þetta?“
17.
Það gladdi Clare að mik
ið var að gera og lítið rætt
saman. Sn hún fann að hún
leit illa út, því Walton hélt
sig all'taf í nágrenni við
hana og bauðst tii að hjálpa
henni i hvert sinn sem
minnsta hindrun varð á vegi
þeirra. Gil kom af og til og
spurði hvernig gengi, Hann
skipaði svo fyrir, að þau
skyldu hvíla isig klukkutíma
meira um hádegið hennar
vegna. En honum kom ekki
til hugar að fölvi hennar
orsakaðist af Ihugahástandi
hennar.
Það var eins og þreyta
Clare orsakaði að Gil og
Walton tengdust fastari
böndum. Þegar þeir ræddu
hvort heppilegt væri að
halda áfram næsta daS
ist samfcomulagið ebis og
það hefði áður verið. Walton
23
var ekki lengur ásakandi og
Gil ekki lengur feimnisleg
ur. Það var ekki fyrr en
Alma kom tij þeirra að Wal
tic-n roðnaði og viissi ekki
'hvað hann átti að gera af
sér.
Þau rtáðu tii staðarins sem
Gil hafði valið sem aðalbæki
stöð við rætur Keung vest
an meginn. Alma, Gþ og
Walton lögðu af stað upp
á við en Clare varð eftir til
að líta eftir tjaldbúðunum.
Hún hélt áfram við vinnu
siina þangað til Ganes kom
og greip um handlegg henn
ar: „Mem. Bara Sahib“.
sagði hann og benti upp á
við. Þar var Gil, það var
ekiki hægt að taka hann fyr
ir eitthvað hinna, hann var
í grænum skíðajakka sem
skar sig úr við hvftan snjó
inn. Augnsjbliki seinna sá
ust hin. Clare stóð og
horfði upp til þeirra og um
leið fór grænklæddi maður
inn að veifa. Hann hafði
séð hana! Clare var gripin
óstöðvandi gleði og hún veif
aði aftur og það sama gerðu
sherparnir. Og svo lögðu
fallgöngumennirnir þrír af
stað niður á við í kvöldmat
inn.
Þegar þau komu til tjald
búðanna hálftíma seinna
brostu þau öll þrjú. Þau
tóku af sér jakkana og vettl
ingana og drukku heitan
drykkinn sem Clare hafði til
búðinn. Það var auðséð að
Alma hafði haft svo gaman
af ferðinni að hún hefði
ekki gert neitt af sér. Clare
vaiip andanum léttara c-g
spurði hvernig ferðin hefði
gengið.
„Við höfum fyrta áfanga
rétt fyrir ofan skriðjökul
inn. Það er ekkert vit í að
hafa fyrsta áfanga neðar“.
„Það er ekki jafn auðvelt
uppgöngu off bað virðist héð
an“, sagði Walton.
„Að hugsa sér að við verð
um þau fyrstu!“ kallaði
Alma hrifin.
Sherpinn Maun spurði ró
lega: „Hivenær eigum við að
fara upp að áfanga eitt? Á
morgun? Hve mörgum áföng
um ætlar Bara Sahib að fara
þetta í?“
,,pg held’ að þrír yrðu
nóg“. .......
„Hvernig eru þessar á
ætlanir þínar Gil?“ spurði
Clare sem skildi ósköp lítið
af því sem fram fór.
„Það eru þrettán hundruð
metrar milli okkar og tinds
ins. Við náum því ekki á
tinum degi — það er ekfci
beint þægilegt að komast
upp. Þess vegna setum við
tjaldbúðir, heldur neðar í
hlíðinni og förum ofarlega
með þær næstu og þaðan
geri ég ráð fyrir að við ná
um upp í einum áfanga.
En . . “ hann skipti yfir í
Norræn hátíð
í Hveragerði
Norræna félagið í Iivera-
gerði ráðgerir að halda Nor-
ræna daginn (13. apríl) hátíð-
legan. Efnt verður tÚ kvik-
myndasýningar, og verðirr
sýnd hin vinsæla og merka
rópubúi með hverjum kvikmynd Ósvalds Knudsen.
sherpa. Maun, sem var bezti Auk þess koma börn frap-i í
fjallgöngunXaðurinn itók þjóðbúningum allra Norður-
landanna. Hátíð þessi fer fram
kl. 5 og 9 í Hótel Hveragepði.
hindustönsku og snéri sér
að Maun. „Við tökuin ekki
neitt meg okkur til fyrstu
tj aldbuðanna á morgun.
Fyrst verðum vig að finna
leiðina upp. Ég sá staðinn
þar sem ég held að bezt sé
að reyna en ég veit ekki
lenn hvernig það gengur“.
Daginn eftir skiptu þau
sér í þrjá hópa — einn ev-
Ölmu að sér, Walton og
Tanger fóru upp saman og
Gil tok Ganes með sér
sumpart vegna fomrar vin-
áttu og sumpart eftir þvi
sem Gil sagði:- „Þá veit ég
hve illa hann sér og ég
setla að fara með honum“.
Fyrsta daginn hafði Clara
svo mikig að gera að hún
mátti ekki vera að því að
láta sér leiðast. Hún þurfti
að þvo, viðra, laga til og
elda kvöldmat.
Þau feomu aftur eins og
þau fóru og höfðu ekki fund
ið leiðina upp á tindinn. En
þar voru í góðu skapi — að
minnsta kosti allir karlmenn
irnir Clare var sannfæirð
Um að Ölmu og Maun hefði
sinnast eitthvað og hún var
ekki viss um að Alma segði
sa-tt þegar hún bar við höf
uðverk næsta morgun og
sat heima.
GiJ tók Maun með sér í
stað Ganesar og þeir vcru
ekki fvrr lagðir af stað en
glaðnaði yfjr Ölmu á ný.
Walton kom fyrstur til
baka. Honum hafði ekki tek
ist að finna neina leið upp
á tindinn og hann hafði
ekki frá miklu að segja.
Hann fór úr gönguskónum
og settist við bálið — eins
langt 0g unnt var frá Ömlu
og svo th við hlið Clare.
Það leið löng stund unz
Gil kom. „Ég held að hann
hljótj að hafa fundið eitt-
hvað“, sagði Walton.
„Veðrið er yndislegt,
finnst þér það ekki Ganes?“
spurðj Alma og Clare sagði
Ganes hvað hún hefði ver-
ið að segja.
Ganes kinkaði kolli en
virtist ekki ánægður. „Heit
sól. Of mikil sój lætur snjó
inn færa sig“.
„Færa sig? Á hann við að
hann bráðni?“ spurði hún
Walton.
„Nei, snjófióð1.. Þegar
hann sá skelfingarsvipinn á
andliti Clare sagði hann ró-
andi: „Það skeður oft, og er
venjulega hættulaust. En
það er lein af hættum fjall-

Grimsby
Frainh. af 1. siðu.
voru gerðar áður en löndun
skyldi hefjast. Var höfninni lok
að algerlega fyrir öllum óvið
komandi og: öfiugur lögregla
vör.ffur gætti þess, aff engar 6
spektir væru liafðar í framml
effa neinar tilraunir tij þess að
hindra löndun.
Þó tókst nokkrum strókum
aff komast inn á bannsvæðiS
og höfðu þeir í frammi alls
konar ólæti og varð lögreglan
að fjarlægja þá alla og vóru
þeir settir í fangelsi. i
Aff öffru leyti gekk löndun
mjög vel. Viar Þorkell Máni með
góðan fisk, 3000 kitt eða 199
tonn af góðum þorski. Seldist
aflinn á 13.867 pund.
MÆTA KURTEISI
í LANDI
í morgun átti ég tal við skip
verja á Þorkatli Mána. Höfðu
þeir þá yfirleitt allii verið í
landi og létu vel af móttökum.
almennings. Kváðust þeir alls
staðar hafa mætt kurtelsi enda
væri andstaðan í rauninni aðeins
bundin við tiltölulega fámennan
hóp. ílg hitti skipstjórann, Ragn
ar Fransson, aö máli en hann er
ungur maður aðeins 35 ára gam
all. Var hann ánægður með að
löndun hafði tekizt, þar eð hann
kvaðst hafa verið uggandi um
að löndunarmenn myndu ef til
vill neita að landa. Ragnar sagði,
að þeir hefðu verið 10 daga að
veiðum og veitt mest allan afl
ann á Eldeyjarbanka Við förum
út í kvöld, sagði Ragnar (þ. e.
þriðjudagskvöld) og höldum
strax á veiðar.
DENNIS WELCH
IIARÐUR
Ekkert útlit er fyrir samkomu
lag í Grimsby ennþá Er Dennig
Welch mjög harður og virðist
enn ekki á því að láta undan
síga. Hins vegar er.u yfirmenn
irnir á togurunum orðnir óróleg
ir. Almennt er talið hér, að það
sem vaki fyrir yfirmönnunum
sé að fá hærra kaup eða aukin
hlunnindi-
Verkfalli var aflétt í Hull í
gær og fengu yfirmennirnir þar
fyrirheit um einhverjar kjara
bætur.
Ágúst landar hér í kvöld og
verið getur, að Narfi landi hér
einnig annað kvöld.
Alþýðublaðið — 12. april 1961