Alþýðublaðið - 14.10.1961, Side 2

dtstjórar: Gísll J. Ástþórsson (áb.) ofi Benedikt Gröndal. — Fulltrút rit-
etjórnar: Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
rímar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðu-
Lúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
fcr. 55.00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. —
Framkvæmdastjóri Sverrir Kjartansson.
Skuggaleg fregn
i DAGBLÖÐ BÆJARINS birtu fyrir nokkrum
dögum þá fregn, að stofnuð hefðu verið leynileg
samtök til að berjast gegn leynivínsölum. Ætla
samtök þessi að koma upp eins konar leynilög
: ireglu og hóta bifreiðastjórum því, að njósnarar
:muni sitja um þá á stöðvunum, meðal farþega og
• jafnvel þeirra, sem falast eftir víni af þeim.
Alþýðublaðið er eindregið á móti hvers konar
; smygli, leynisölu, okri og braski. Blaðið telur leyni
vínsölu vera bæði stórhættulega og smánarblett
i á 'bænum, sem verði að uppræta. En blaðið mót
:mæiir harðiega starfi þessara nafnlausu samtaka
• sökum þeirra starfsaðferða, sem þau boða.
Það er skuggalegt fordæmi, ef einstakir menn
< .setja upp „leynilögreglu“ til höfuðs öðrum borgur
um. Gætu þá ekki húsbyggjendur sett upp leynilög
’ reglu til að fylgjast með störfum iðnaðarmanna?
■ ■Gætu ekki neytendasamtökin sett upp leynilög
■ :reglu til að vinna gegn kaupmönnum og kaupfé
í lögum? Gætu ekki pólitísku flokkarnir komið sér
upp leynilögreglu til að njósna um andstæðinga
■ «ína? Og hvar mundi þetta enda?
Lögreglan á að sjá um að lögum sé fylgt. Ef hún
; veldur því hlutverki ekki að dómi einhverra borg
ara, eiga þeir að kvarta opinberlega og berjast
kyrir því, að lögreglan fái aðstöðu til að vinna sitt
verk og ,geri það. Því hver vill lifa í þjóðfélagi, sem
er morandi af alls konar leynilögreglumönnum og
einn er njósnari um annars daglega líf ?
Er þetta skýringin ?
t TOLLYFIRVÖLD tilkynntu nýlega. að komizt
I Ciefði upp alvarlegt mál þess efnis. að stórar vöru
\ sendingar hafi verið teknar úr vörugeymslum án
- éollafgreiðslu. Er þetta í fyrsta sinn um langa hríð,
‘ sem almenningur heyrir um meint afbrot, sem
í gætu skýrt það stórkostlega smygl, sem almenning
s xir veit að tíðkast.
Alþýðublaðið hefur skrifað mikið gegn smygli.
: í leit að upplýsingum um þau m'ál var blaðinu
Gkýrt frá, að vörusendingar gætu verið fluttar inn
J á nafn aðila utan Reykjavíkur, teknar úr vöru
skemmum í Reykjavík undir því yfirskini, að þær
■ verði tollafgreiddar á áfangastað úti á landi, og
: síðan horfið.
Hér virðist vera um stórmál að ræða. Almenn
ingúr væntir þess, að rétt yfirvöld fylgi þessum
málum fast eftir, og kanni það vandlega, hvort
stórgöt eru á afgreiðslukerfi á vörum, sem til
landsins koma, þannig að stærsta smyglið eigi sér
stað undir nefinu á tollinum í Reykjavik.
2 14. okt. 1961 — Alþýðublaðíð
NYJASIA
tegund hiliubúnaðar
okkar eru stálskápar á hjólum,
svoiiefndir
DRAGSKÁPAR
Þeir spara mjög húsrými og eru sér-
lega hentugir fyrir skjala- og bóka-
söfn. Fyrstu sk)ápar,nir eru settir upp
í skjalageymslu Verzlunarbankans í
Reykjatvík snemma á þessu ári og
meðfylgjandi mynd er af þeim.
Lát/ð okkur annast
h/IIuvandamálrn!
10 DRAGSKÁPAR
CA. 42% RÝMIS-
SPARNAÐUR.
10 VENJULEGIR
SKÁPAR.
H.F.OFNASM IÐJAN
Einholti 10. Rcyk|avík.
HANNES
Á HORNINU
almenna mannasiði eða um.
gengnisvenjur. í dag kemur æsk
an beint úr skólanum, yfir girð-
ingar og garða bæjarbúa, trecup
yfir blóm og gróður, rífur gvein.
ar af trjám, sker niður þvotta-
snúrur, hendir grjóti í rúður,
bæði á húsum og bifreiðam.
■ýý Bréf frá unga og reiða
manninum.
•fc Annað bréf um líkt
efni.
^ Á að taka upp kennslu
í siðgæði?
Og grefjast hárrar
einkunnar við fullnað
próf?
FYRIR nokkru birti ég bréf
frá reiðum, ungum manni, og
hef ég orðið var við, að það hef-
ur vakið allmikla athygli. Hins-
vegar var svo hraksmánarlega
gengið frá prentun bréfsins, að
erfitt var að komast að meming-
unni á stöku stað og verð ég að
biðja höfund afsökunar á því.
Þó að hér sé ekki um sök hjá
mér að ræða má segja, að ég
beri ábyrgðina. En þannig er
stundum farið með skrif manns
með öfugum klónum.
NÚ HEF ég fengið bréf frá
kunnum borgara, sem nokkuð er
kominn við aldur og segir hann
sína skoðun á unga fólkinu, —
Hann fer fram á það, að tekin
verði upp kennsla í siðfágun í
skólunum og sé það skilyrði fyr-
ir fullnaðarprófi, að unglingur-
inn fái ákveðna, nokkuð háa
einkunn, í siðgæði. Þetta fellst
ég á. Ungi maðurinn hafði að
mörgu leyti rétt fyrir sér. En
bréfritari minn í dag hefur á-
reiðanlega líka rétt fyrir sér.
P. K. SKRIFAR: ,,Þú hefur
oft í dálkum þínum rætt um
æskuna og uppeldi hennar og nú
síðast (6. okt.) birtir þú bréf frá
reiðum, ungum manni. Margt af
því, sem hann talar um er vel
þess vert að við þessir eldri
hugsum og ræðum þau lítið
eitt.
EINS og allir vita er rnenntun
æskunnar mikil nú til dags, enda
skólagangan löng, 7—16 ára og
„æðri“ menntun að auki sem
oft tekur 6 ár. Það er því ekki
hægt að segja að hin uppvax-
andi kynslóð és illa búin undir
lífsstarfið.
ÝMSAR umgengnisveilur eru
í æskunni í dag og máske í okk
ur sjálfum. Þessar veilur þarf
að uppræta. Það er sorglegt að
nemendur, sem koma úr langri
skólamenntun skuli ekki kanna
EF VIÐKOMANDI eigendur
ætla að vanda um við ungiing-
ana þá er orðbragðið þannig, að
bezt er að hafa það ekki eftir.
Heimili, skólar og refsilöggjöí
landsns eiga eflaust mikla sök á
þessu. ’Eitt sinn voru tvær telp-
ur að tína rifsber, er átti að nota
til sultugerðar. Konan, sem sá
um garðinn, bað elpurnar að
hætta að tína berin, enda gæti
þeim orðið illt af þar sem búiiS
væri að sprauta garðinn. Móðiu
telpnanna kemur þá að og spyfl
hvort ekki sé svo langt siðan a9
garðurinn var sprautaður! Frúiu
sagði að það mundi svo vera.
„En ég segi þetti við -börnin svo
þau hætti! — „Jæja, telpur mín
ar. Ykkur er þá óhætt að tína",
segir móðirin.
' ?
REFSILÖGGJÖF landsinð
birtir aldrei nöfn á þjófum eða
þeim, sem fremja innbrot, værl
það þó viðkomandi til góðs og
mikil viðvörun að gera það aftur
Eina námsgrein hefur fræðslu-
löggjöfinni alveg sézt yfir atS
láta kenna í skólum og það er
„siðfræði“ til þess að mikil
menntun kom að fullum not-
um, þá verður hún að skapa
góða menn, sem geta verið öðr-r
Framhald á 15. síðu.