Alþýðublaðið - 17.11.1961, Side 13

Fjórar skáld-
sögur Skuggsjár
SKUGGSJÁ hefur sent frá
sér fjórar þýddar bækur, Lækn
irinn Lúkas, Seiður hafs og
ástar, Saman liggja leiðir og
Allt fyrir hreinlætið.
Ekki stórspjöll
á vegum vestra
ÞINGEYRI í gær.
ÞRÍR bátar eru að búa s)!g
á ve/ffar héðan og fara á veið
ar bráðlega. Þetta eru stærri
bátar, 60—100 tonn'a. Ei/m
bátur hefur róð/ð héðan á línu
síðan 20. október og fengið 6
tonn í róðri.
Annað eins úrfelli hefur
ekki verið hér og undanfarna
daga. Fullyrða má þó, að eng
in stórspjöll hafi orðið á veg
um. Breiðadalsíheiði mun vera
fær stærri bíium og bílar, sem
fara á milli Reykjavíkur og
Isafjarðar, fóru suður í fyrra-
kvöld. — S.B.
Læknirinn Lúkas eftir Tay-
lor Caldwell, er þýdd af Ragn-
heiði Hafstein, og var lesin af
henni í úlvarpið. Sögusviðið er
Rómaveldi á helztu dögum þess
og þar eru leiddir fram þeir
Tíberíus, Pontíus Pílatus og
Heródes. Séra Bjarni Jónsbon,
vígslubiskup, hefur ritað íjfor-
mála. !
Seiður hafs og ástar er ný
bók eftir Therese Charles, í
þýðingu Andrésar Kristjáns-I
sonar, ritstjóra. Þetta er fjórðai
bókin eftir þennan vinsæla
höfund, en allt eru þetta ástar-
sögur.
Saman liggja leiðir efttr Mar
git Söderholm er sjötta bpkin á
íslenzku eftir þennan. vínsæla
höfund. Bókin er þýdd af.Skúla
Jenssyni.
Fjórða bókin er AÍlt: fyúr
hreinlætið eftir Evu Ramm, í
þýðingu Aðalheiðar Kjartans-
dóttur. Kvikmynd hefur! verið
gerð eftir þessari sögu, sem
sýnd var hér fyrir skömmu við
miklar vinsældir. Sagan gerist
í Oslo og er bráðfyndin.
Minningarorð:
NJÁLL JÖNSSON
FJARST er það mér allra
orða, að upphefja hér harma
tölur, er ég skrifa nokkur orð
um Njál Jónsson, látinn.
Bæði er það, að ég veit að
honum voru slíkar tölur eigi
þekkar, ékki mun heldur
eftirlifandi ástvinum hans
neinn greiði gerður með því.
Þá skuld, sem allir munu að
endingu gjalda, hefur hann
æðrulaust goldið og fánýt orð
geta engum gefið neitt aft-
ur, en slíkur persónuleiki var
Njáll, að minning hans mun
verða óbrotgjörn
Njáll Jónsson var fæddur
í Súðavík 16. júní 1907, son-
ur þeirra merkishjóna Jóns
Jónssonar útgerðarmanns og
kaupmanns, og Margrétar
Bjarnadóltur.
í Súðavík dvaldist Njáll
til manndómsára.
Eftirlifandi konu sinni,
Ásdísi Friðbertsdóttur frá
Súgandafirði kvæntist hann
28. maí 1939.
Þau reistu bú í Minni-
Hattardal í Álftafirði og
bjuggu þar nokkur ár, unz
þau fluttu að Suðureyri í
Súgandafirði, þar sem Njáll
átti síðan heimili til æviloka.
Börn þerra hjóna eru fimm
og eru öll á lífi.
Eftir að Njáll fluttist til
Súgandafjarðar, stundaði
hann jöfnum höndum bú-
skap, sjómennsku og ýmsa
landvinnu. Að öllum störfum
gekk hann af atorku og hlífði
sér hvergi.
Njáll var hagur maður og
smíðaði meðal annars mörg
vélbátalíkön, sem þóttu hafa
verið með ólíkindum vel gerð.
Hann hafði stórbrotna
lund og gat verið óvæginn,
en hann hafði engu að síð-
ur viðkvæmt og stórt hjarta,!
sem gerði hann jafnan örugg
an taismann þess, sem hann
taldi fótum troðið og vanmet
ið. Njáli var löngum þjóð-j
málabarálta stjórnmálaflokk1
anna hugleikin og skipaði
sér óhvikull þar í sveit, er
hann taldi réttast vera. Hann
var mælskur og manna ein-
beittastur og skotharðastur á
málfundum, ef honum þótti
við þurfa.
Ekkert var Njáli fjær
skapi en öil sýndar og gervi
mennska. Hann var ætfð heill
og hreinn og ófeiminn við að
sýna fyrirlitningu sína á
mönnum og málefnum,, teldi
hann réttu máli hallað.
Að mörgu stendur hann
mér í minni, sem víkingur,
kjarnménni, sem fór sínar
eigln leiðir, án tillits til vin-
sælda og viðhlægjenda, en
um leið innilega viðkvæmur
og hlýr í hópi þeirra, sem
stóðu honum hjarta næst.
Slíkum persónuleika
gleymir maður ekki. II.E. I
Minningarorð:
SIGURJÓN JÓHANNSSON
í DAG verður til moldar bor
inn Sigurjón Jóhannsson
söðlasmiður, Kirkjuvegi 18,
JHafnarfirði. Hann andaðist
11. nóvember sl. á Elli- og
ihjúkrunarheimilinu Sólvangi
eft-r stutta legu, en þangað
var hann nýfluttur ásamt
eftirlifandi konu sinni, Þóru
Gísladóttur, þar sem þau
voru búin að koma sér vel
fyrir, ein í stofu, heilsa og
kraftar voru mjög þrotnir
hjá ibáðum. Sigurjón var
lengi búinn að þjást af erfið
um sjúkdómi, sem hann þó
bar með ró og stillingu. Sig-
urjón var fæddur í Skálm-
'holti í Árnessýslu 30. jan.
1880. Strax upp úr fermingu
réðst hann til náms í söðla-
smíði hjá Lénharði söðla-
smið á Stokkseyri og tók þar
próf að nám; loknu, þá flutt
ist hann til Reykjavíkur og
réðist til Samúels Óíafsson-
'ar söðlasmiðs- hjá honum
vann hann á veturna, en var
til sjós á sumrum og þá oft-
ast matsve'nn. Um það leyti
er hann fluttist til Reykja-
víkur kvænt;st hann Mar-
gréti Þorleifsdóttur, þau áttu
1 son, Margeir stórkaupmann
ibúsettan í ReykjiaVík, hamn
er kvæntur Laufeyju Xngólfs
dóttur.
Sambúð þeirra Sigurjóns
og Margrétar varð stutt, því
hann missti hama eftir 1 ár.
Margeir sonur beirra var þá
tekinn t:l fósturs af föður-
bróður s>nnm Guðjóni Jó-
harmssyni og ólst hann þar
upp.
Þá kvæntist Sigurjón Auð
björgu Magnúsdóttur. Þau
áttu 1 son, Hannes Sigur-
jónscon húsgagnabólstrara,
kvongaður Ingveldi Ólafsdótt
ur. Þá dregur nú ský fyrir
sólu hjá Sigurjóni, því þessa
konu missir h,ann einnig eft
ir stutta sambúð, aðeins 4
ár er hún lézt af barnsförum
ásamt dóttur.
Sigurjón fluttist til Hafn-
arfjarðar 1920 með son sinn
Hanne's og kvæntist þá í 3.
sjinn eftirlifandi konu sinni,
Þóru Gísladóttur. Þeim varð
engra barna auðið, en tóku
fósturbarn, Bergþóru Þorvalds
dóttur á fyrsta ári. Hún er
gift Ólafj Jóhannessyni
verzlun.armanni.
Þá er Sigurjón var fluttur
til Hafnarfjarða, stofnaði
hann eigið verkstæði með
söðlasmíði og þá jafnhliða
vísj að húsgagnabólsrun,
sem þá var á byrjunarstigi
hér á landi, og lög um iðju
og iðnað voru lögfest 1928,
þá öðlaðist hann meistara-
réttindi í húsgagnabólstrun.
Vinnustofu sína rak hann
þar til sonur hans Hannes að
afloknu námi tók við þeim
hluta vinnustofunnar, er
snerti húsgagna'bólstrun, en
söðlasmíði oS ýmis konar leð
urvinmu o. fl. stundaði hann
þá er heilsan leyfði, þar til
að hann flutti á Sólvang, og
það get ég sagt að þar lofaði
verkið meistarann, hann var
mjög samvizkusamur og sér-
stakt prúðmenni í viðskipt-
um og dæmi ég þar af eigin
raun. Þá er Iðnaðarmanna-
félagið í Hafnarfirði var
stofnað var hann einn af
stofnendum þess og ætíð
góður, virkur félagi þess.
Hann var kjörinn heiðursfé-
lagi í því 14. nóv. 1953 á 25
árn afmæli félagsins.
Sigurjón Jóhannsson v.ar
ekki alltaf sólarmegin í líf-
inu eins og áður hefur verið
skýrt frá, og nú skal greina:
Foreldrar hans voru í hús-
mennsku er hann fæddist.
Nokkru eftir fæðingu hans
hófu þau búskap á jörð efst í
Landssveit (hef ekki nafnið),
sem eydd:st af sandfoki á fá
um árum etir að þau fluttu
þangað 0g lá þá ekki annað
fyrir fátækum 'hjónum með.
barrahóp, Sem alls urðu 12,
en taka upp heimilið, og þá
hlutskipt; barnanna að alast
upp á sveit, sem varð hlut-
skipti Sigurjóns. Það var oft
þröngt í búi fyrir og um alda
móltim og ekki ætíð hugsað
sem skyldi um þarfir þurfa-
lrnga, bara að þeir héldu líf
tórunni. Það kom oft fyrir er
við Siv-x’‘jón áttum tal sam
an að ihann minmtist á Sin
ibernskuár og bar þau sam-
an við nótímanin eftir 1920.
Þá er jafnaðarstefnan fór
að ryðja sér t:l rúms hér á
landi, gerðist hann einlægur
Stuðningsmaður hennar og
var það til dauðadags. Hann
fylgdist vel með öllum að-
gerðum, er hnigu í þá átt að
Ibæta kjör lítilmagnans og
Ihann hefur ábyggilega glaðst
af hjarta er sveitarflutningar
voru afnumdir hér á landi.
Öll él birtir upp um Síð>r
og svo fór fyrir Sigurjóni,
hann sá syni sína og fóstur-
dóttur alast upp og verða
góða og nýta þjóðfélags-
þegna, hann lifði lengi í ást
ríku hjónabandi með eftirlif
,andi konu sinni og starfaði
um lamgt árabil við hlið
yngri sonar síns og fóstur-
dóttur og maka þeirra, sem
oft var sem eitt heimiii, enda
búið lengst af í sama húsi.
Sigurjón var ei.nlægur trú
maður og sótti vel kirkju
;sína og tók ætíð þátt í söng
guðsþjónustu, enda mjög
músíkelskur. Hann var algjör
bindindismaður bæði á víni
og tóbak. Hann var vinamarg
ur og vinafastur, enda gott
þau hjón heim að sækja.
Þér Þóra og öðrum að-
stande.ndum votta ég inni-
lega samúð mína. Við iðnaðar
menn þökkum þér Sigurjón
góða viðkynni.ngu, og ég
langa góða vináttu.
Guð blessi minningu þína.
Þóroddur Iíre/nsson.
Ársritið Hlín
MÉR finnst ástæða tH þess
að benda hugsandi og fróð-
leiksfúsum mö.nnum og kon
um, og þó einkum konum, á
ársritið Hlín, sem Halldóra
Bjarnadóttir á Blönduósi gef
ur út. — 39. árgangur er
nýlega komimn í bókabúðir
og til áskrifenda, að vanda
fjölbreyttur að efni og stór-
fróðleg bók, sem á fullt er-
indi til allra. í heftinú er
fjöldi minmingargreina um
látn.ar merkiskonur ásamt
myndum af þeim. Ritið flyt-
ur yfirleitt stúttar og gagn-
orðar greinar, án óþarfa
mælgi, en þó raunar ótrúlega
mikið sagt í fáum orðum.
Ritstjórinn, Halldóra Bjama
dóttir, hefur óvenjulega gott
lag á því, að koma hugsun-
um s>num á framfæri í stuttu
máli og því er það ótrúlega
margt um menn og málefni,
sem henni tekst að koma á
framfæri í ekki stærri bók
en Hlín er. í ritinu er í
rauninni ekki neitt, sem ekki
er til menningarauka og
fróðleiks að lesa og hefur svo
jafnan verið. Ég vildi með
þessum orðum aðeins benda
á þetta rit, einkum konum, í
öllu bóka- og tímaritaflóð-
inu, sem fyllir bókabúðirnar.
Hlín geymir ótrúlega margt
athyglisvert og sem ekki má
gleymast. Þakka ber Hall-
dóru fyrir alþekktan dugnað
að tína saman fróðleik og
fyrir góðar hugvekjur uní
menningu og menntun, sem
hún miðlar þjóðini árlega í
Hlín. Ættu sem flestir að lesa
þetta rit.
Þorsteinn Jónsson.
Alþýðublaðið — 17. nóv. 1961 J3