Alþýðublaðið - 05.04.1962, Síða 2

fX I! RY-Ð1D B lr4íO 1f >
JBtstjórar; Glsll J. Astþórsson (áb.) og Benedikt Grðndal. — ASstoSarritstjórl:
Björgvin GuSmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasiml
14 906. — Aðsetur: AlþýðuhúsiS. — PrentsmlSja AlþýðublaSsins. Hverfisgötu
■—10. — Áskriftargjaid kr. 55.00 á inánuSi. í labsasölu kr. 3,00 eint. Útgef-
andl: AtpýSuflokkurinn. —Framkvæmdastjóri: Ásgelr Jóhannesson.
Orð og afhafnir
< ALMANNAVARNIR 'hafa vérið til umræðu á
i Alþingi undanfarna daga. Höfðu þeir menn, sem
undirbúið hafa þetta frumvarp, gert sér <vonir um
að þingmenn mundu skilja nauðsyn þess og veita
því fylgi án tillits til flokka. Slíkar varnir eru tald
ar nauðsyn í öllum nágrannalöndum okkar, hvort
sem er austan tjalds eða vestan, og ekki sízt í hlut-
i lausum löndum.
Fyrir síðustu helgi sátu Alþýðubandalagsmenn á
1 xáðstefnu í Kópavogi. Þar samþykktu þeir álykt-
! run, sem meðal annars segir svo: ,;Aðild íslands að
Atlantshafsbandalaginu stofnar ekki aðeins sjálf
^tæði þjóðarinnar í hættu, heldur einnig lífi henn
ar ef til heimsstyrjalda kæmi á kjarnorkuöld“.
Nú er vitað, <að milli 80 og 85% af Alþingi íslénd-
inga fylgir eindregið þátttöku íslands í Atlants-
thafsbandalaginu, og þeim málum verður ekki
hreytt fyrst um sinn. ísland verður áfram í banda-
laginu, hvað sem kommúnistar segja.
Af þessum sökum er rökrétt að álykta sem svo:
Kommúnistar telja líf þjóðarinnar í hættu, ef til
styrjaldar dregur. Þess vegna ættu þeir að hafa
ínikinn áhuga á almannavörnum, sem stefna að
vemdun mannslífa, ef friður helzt ekki.
Afstaða kommúnista er þveröfug. Þeir hafa tek
*ð upp á Alþingi harða bráttu gegn frumvarpinu
um almannavarnir og finna því allt til foráttu-
Hannibal reynir að gera það hlægilegt. Einar og
Lúðvík þreyta maraþonræður til að hindra fram-
gang þess.
Þannig vinna 'kommúnistar af einhverjum óskilj
anlegum ástæðum gegn því að mannslífum verði
ibjargað frá hættu, sem þeir sjálfir telja yfirvof-
andi, ef marka má Kópavogssamþykkt Alþýðu-
'bandalagsins.
Eina hugsanlega skýringin á þessari furðulegu
afstöðu er sú, að þeir þoli alls ekki, að íslenzka þjóð
ín horfist í augu við staðreyndir alþjóðamála og
geri þær ráðstafanir, sem allar aðrar þjóðir telja
•nauðsynlegar. Kommúnistar óttast, að því meira
sem almenningur á íslandi hugsar um friðarmál-
in og alþjóðleg viðhorf, því minna verði fylgi
kommúnismans og fylgifiska hans í landinu.
Önnur skýring er líka til. Hún er á þá lund, að
forystumenn Sovétríkjanna hafa alltaf talað af
fyrirlitningu (rétt eins og Hannibal) um almanna-
varnir, enda þótt vitað sé að þær varnir eru til í
landi þeirra. Þar sem slík afstaða er tekin austur
í Moskvu, finnst íslenzkum kommúnistum þeir
ipegi til að taka sömu afstöðu. Þetta er ótrúleg
skýring — en hún gæti verið sönn.
(
fHANNES
★ Úr undirdjúpum
Reykjavíkur-
★ Lögreglumaður lýsir
hörmulegu ástandi.
★ Eymdin af völdum á-
fengis og eiturlyfja.
í DAG gtí ég lögreglumanaJ orð
ið. Hann segir í athyglisverðu bréfi.
„Að ytra útliti er Reykjavík falleg
borg og hreinleg við fyrstu sýn, en
þegar við förum að skoða lífið eins
og það er hjá samborgurum okkar,
sem búa við hin bágari kjör, sjáum
við borgina okkar allt öðrum aug
uni Eitt cr það mái, sem mér finnst
mjög vera orðið aðkallandi vanda
mál en það er þörfin fyrir liæli,
sem tæki við mönnum, sem eru
orðnir sjúkir af völdum áfengis-
neyzlu eða eiturlyfja, eða eru á
hraðri leið með að verða það.
ÉG liÍT A ÞESSI MAL með aug
um lögreglumannsins sem lendir í
þeim vanda að ræða við aðstand
endur sfíkra sjúklinga og reyna að
finna með þeim ráð til úrbóta, þeg
ar heimilisfólki finnst í óefni kom
ið og síðasta vonin er að hringja
á lögregluna, sem þá stendur oft
ast uppi ráðalaus. Til að skýra bet
ur það mál, sem ég er hér að ræða
við þig Hannes, tek ég dæmi úr
daglega lífinu, en sleppi að sjálf-
sögðu að nefna nöfn.
MIÐALDRA MAÐUR hefur búið
með móður sinn háaldraðri. Maður
þessi hefur hneigst mjög að áfengi
síðastliðin ár og fór að vanrækja
vinnu sína. Hann var rekinn úr
vinnunni og í stað þess að útvega
sér aðra vinnu til að sjá sér og
móður sinni farborða. lagði hann
upp laupana og lagðist í rennu-
steinana. Nú er þessi maður þannig
farinn að heilsu, að hann er nær
blindur og mjög máttfarinn af nær
ingarskorti og neyzlu á spritti eða
öðrum óþverra sem hann drekkur.
Hin háaldraða móðir, sem sjálf
líður skort og er farin á heilsu,
þarf að þrífa, mata og klæða þenn
an vesaling og er enganveginn fær
um það.
MAÐURINN NOTAR hvert tæki
færi til að komast frá gömlu kon
unni niður í miðbæ. Þar tekst hon
um að sníkja sér áfengi og lög-
reglan hirðir hann svo ósjálfbjarga
á eða við einhverja sjoppuna. Og
hvað getur svo lögreglan gert fyr
ir þennan aumingja mann? Það
er ófært að setja hann í fanga-
geymslu, hann er ekki einu sinni
fær um að drekka vatn hjálpar-
laust. Að fara með hann heim til
gömlu konunnar er ömurlegt eins
■ og ástatt er fyrir þeim mæðginum,
enda er húsnæði það sem þau búa í
varla mannsæmandi eins og nú er
háttað. — Að flytja manninn á
Slysavarðstofuna bjargar um stund
arsakir — Þar er maðurinn hreins
aður af óhreinindum — fataræflar
jafnvel brenndir og maðurinn hýst
ur yfir nótt með því að lögreglu
þjónn vaki við beð hans. Morgun
inn eftir verðúr hann að fara heim
og sagan endurtekur sig. Það vant
HORNINU
ar algjörlega t.amastað fyrir svona
íólk.
ANNAÐ DÆMI um mann veléfn
aðan af góðu heimili. Ásókn hans
er orðin svo mikil í áfengi éða eitur
lyf, að hann er ekki fær um að
stunda atvinnu sína. Hann notar
hvert tækifæri til að komast yfir
áfengi og heilsufari hans liefur
lirakað svo mjög, að nálgast geð
bilun. Kona hans og börn eru ali';
ekki fær um að halda manninum
allsgáðum og þau geta heldur ekki
þolað hann heima í sliku ástandi
svo gjörsamlega bilaður er hann
orðinn. Það hefir ckki tekist að
koma manninum á sjúkrahús, enda
allt útlit fyrir að hann sé heilbrigð
ur þegar hann er ófulluf, þó að
undir niðri leynist dýrsleg græðgi
í áfengi og eiturlyf og hafi hann
náð í annaðhvort, lýsir hegðún hans
svipbrigðum og framkoma geðvéik
issjúklings með sjúkdóminn á háu
stigi. Þegar heimilið gefst upp og
sjúkrahús eru lokuð og læknar
geta ekki hjálpað, er leitað á náð
ir lögreglunnar, sem er gjörsam
lega ráðalaus því að það er ekkert
-hæli til fyrir svona fólk, þar sem
því væri hjúkrað og það læknað
af áfengis- og eiturlyfjanautninni.
ÞAÐ ER ENGIN LAUSN að taka
slíka menn sem þessa og ioka þá
í fangageymslu lögreglunnar eina
og eina nótt, og þó að það verði
að gerast til þess að fjplskyldan
fái hvíld, endurtekur sagan sig og
viðkomandi fcr neðar og neðar i
svaðið. Þetta eru aðeins tvö dæmi
af nokkuð mörgum og bæði um
fullorðna menn. Þá er margt ungra
manna að fara gjörsamlega í hund
ana. vegna áfengisneyzlu og hirðu
leysis þjóðfélagsins gagnvart þeim.
ÞAÐ ER SJALFSAGT ýmsar á-
stæður fyrir því að menn og konur
verða áfengi og eiturlyfjum að
bráð. — Oft er um sjúkdóm að
ræða, leti, slæman félagsskap O.S.
frv. En það er ekki hægt að horfa
upp á fólk fara í hundana þó að það
lendi í slæmum íélagsskap, nenní
ekki að vinna og sjá sér og sínum
farborða eða sé sjúkt í áfengi. ÞjóS
félagið er skyldugt að koma til
hjálpar pg það hið bráðasta. Það
vantar hæli fyrir svona fólk —
hjúkrunarstöð, sem stöðvar nautn
ina og hressir upp á líkama og sál
og gerir viðkomandi einstakling á
ný vinnuglaðan og fullan lífslöng-
unar.“
14 pund
Framhald af 1. síSu.
þurftu því ekki að leita til sam-
bandsins um leyfi til iækkunar-
innar.
Alþýtfublaðið spurtfist fyrir um
þessi mál, þar eð kona nokkur
hringdi til blaðsins, og sagði «6
sér hefði verið boðið til Englands,
en fólkiö sem bauð henni varð «5
greiða 56 pund fyrir farseðilins,
þó hann hefði verið keyptur í Lond
on. Er það þá vegna þess að ferð-
in er ekki hafin í London.
Frílisti
Frh. af 1. síðu, .
ræðið í utanríkisverzlun okkar ís-
lendinga væri nú orðið svo mikið,
að skipulag þessara mál samrýmd-
ist orðið því sem tíðkaðist innan
Efnahagssamvinnustofnunarinnar
(OECD) og þyrftu íslendingar ekkl
lengur á að halda teljandi undan-
þágum frá reglum stofnunarinnar
um viðskiptamál.

Höggdeyfar
Loftnetsstengur
Vatnslásar
í fJesta bíla.
Sentium gegn kröfu
um allt land. 3 Allt ]
i 1
H.f. Egill Vilhjálmsson soma i
Laugaveg 118 - Sími 2-22-40 stað
£ 15. apríl 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ