Alþýðublaðið - 20.02.1963, Blaðsíða 2

?
AUxtJor*.-: uoli J. As-tþórsson (áV>) og Benedlkt GrSndaL—AðstoSárritstjðrl
BJBrgvin GuBmundsson. - Fréttastjórl: Slgvaldl Hjálmansson. — Simar:
14 900 14 J02 — 14003 Auglýsingasími: 14 906 — Aðsetur: AlþýBubúsiS.
— FrentsmlBja AlþíðubiaÓFins. HverflsEötu 8-10 — Askriftargjald kr. 65.00
* xoánuBl t lausasblu kr. 4 00 eint. tJtgefandl: Alþýðufiokkurinn
Eysteinn sagði NEI,
ÍÍMÍÉÍÍÍMtÍ^Ítt^ÍttÉiÍÍtMÍÍÉÍÉIÉMi irm——
r
en Guðmundur I. JA
j ' MIKLAR UMRÆÐUR eru þessa daga um
í $amninga opinberra starísmanna við ríkið. Að vísu
er óeðlilegt, að opinberlega sé deilt um tilboð og
gagntilboð við gerð kjarasamninga, en vonandi
stafa þessi vinnubrögð af þeirri staðreynd, að slík-
I ir samningar hafa aldrei fyrr verið gerðir á ís-
landi. Það er verið að ryðja nýja og ókunna braut.
Höfuðatriði í þessu máli er ekki krafa BSRB
eða gagntilboð samninganefndar ríkisins, enda má
telja víst, að lausn málsins verði einhvers staðar
þar á milli, heldur hitt, að opinberir starfsmenn
eru loksins búnir að fá samningsrétt.
í áratugi hafa samtök starfsmanna ríkis og
bæjarfélaga krafizt samningsréttar. Þessi fjöl-
menni hópur, sem gegnir sívaxandi hlutverki í
þjóðfélagi okkar, var allt fram til 1962 fjötraður
og mátti sætta sig við launalög, eins og Alþingi
gekk frá þeim á nokkurra ára fresti.
Þessa daga berja framsóknargemsar eins og
Kristján Thorlacius sér á brjóst og þykjast vera
miklir baráttumenn fyrir hinar opinheru starfs*
menn. Þeir virðast hafa gleymt því, að í aldarf jórð-
ung, frá 1934 til 1958, var Eysteinn Jónsson oftast
fjármálaráðherra og hafði með málefni starfs-
manna ríkisins að gera. Allan þennan tíma var ó-
mögulegt að fá ríkisvaldið til að hlýða á kröfur
BSRB um samningsrétt. Svar Eysteins var alltaf
hið sama: NEI.
Árið 1959 átti Alþýðuflokkurinn fjármálaráð-
herra í fyrsta sinn, Guðmund í. Guðmundsson.
Stóð nú ekki lengur á ríkisvaldinu og var skipuð
tiefnd til að fjalla um samningsrétt starfsmanna
yíkisins. Afturhaldssjónarmið Eysteins var horf-
ið, málið tók að þokast áfram. Alþýðuflokksmenn
í nefndinni kröfðust samningsréttar, og cinn þeirra,
Jón Þorsteinsson alþingismaður, fann þá lausn,
sem bæði ríkið og BSRB sættust á, kjaradóminn.
Þarmeð náðist, eftir að núverandi ríkisstjórn var
komin til valda, samkomulag um mestu réttinda-
hót, sem opinberir starfsmenn á íslandi hafa
fengið.
Þetta er kjarni málsins, sem menn verða að
hafa í huga, þegar hafnir eru í fyrsta sinn samn-
ingar um kjör starfsmanna ríkisins. Albýðuflokks
ráðherrann breytti stefnu ríkisins gagnvart starfs-
liði sínu með einu pennastriki, og nú virðist aug-
ljóst, að í kjölfar samningsrét^arins muni sigla
veruleg kjarabót, hver sem prósentan endanlega
verður.
20. febrúar 1963 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
HANNES
Á HORNINU
★ Bréf um réttindalausa
landhelgisbr jóta.
★ Bæjarfógetaembætt-
ið í Eyjum saklaust.
★ Athugasemd við bréf.
'k Um harna og unglinga
skóla.
VESTMANNAEVINGUE skrifar
að gefnu tilefni: „Þú birtir pistil
eftir Sjómann um vélbátinn Sæ-
vald og yfirvöldin I Vestmanna-
eyjum. Yfirvöldin munu eiga að
vera skipaskoðunarmennirnir og
b.æjarfógetinn og hans starfslið.
Þess er J)á fyrst að geta, að Sæ-
valdur er frá Djúpavogi, og því
alls ekki í umdæmi Vestmanna-
eyja, og hefði Sjómaðurinn átt
að vita það, eftir að margprentuð
hefur verið mynd af bátnum með
einkennisstöfunum SU 2 á bógnum
en SU þýður Suður-Múlasýsla.
ALLAR ÁSAKANIR á hendur
embættinu liér og skoðunarmönn
um eru því úr láusu lofti gripnar,
enda sannast bezt að segja að þessi
mál munu óvíða , eins góðú lagi
og í Vestmannaeyjum.
ÞÁ ER ÞAÐ FURÐULEGT að þú
skulir birta þetta athugasemdar-
laust: ,1 raun og veru væri hægt
að neita að borga allar tryggingar
vegna þess að ekkert lagalegt lægi
fyrir um það, að mennirnir hefðu
verið á bátnum,“ en þannig segir
Sjómaðurinn. %
ÞAÐ VAR Alþýðuflokksins verk,
að sjá um að sjómenn væru tryggð-
ir, þótt ekki hefði verið gengið lög
lega- frá tryggingunum. Er verið
að gefa í skyn, að á þessu muni
verða breyting? Þessi mál eru öll
viðkvæm, og þess vegna mikilvægt
að ekki sé reynt að gera úr þeim
hreinan blaðamat, og þó mikilvæg-
ast, að rétt sé með farið, og ekki
ráðist á saklausa menn að ósekju.“
AF TILEFNI þessa bréfs frá
Vestmannaeyingi vil ég segja
þetta: Þaö er engum blöðum um
það að fletta, að það vakti furðu
allra þegar blöðin skýrðu frá því,
að nefndur bátur hafði ekki haf-
fæmisskírteini, að ekki hafði ver-
ið skráð á hann — og það virtist
ekki koma í ljós fyrr en eftir að
búið var að dæma bátinn tvisvar
sinnum fyrir landhelgisbrot og átti
að fara að dæma hann í þriðja
sinn. Það var því engin furða þó
að Sjómaöurinn, sem skrifaði mér
bréfið — og þar að auki maður,
sem hefur skipstjóraréttindi, segði,
að í raun og veru væri báturinn
ekki til,
ÞAÐ VAR ÞVÍ sjálfsagt mál, að
ég birti bréfið, enda fannst mér
að ég kannaðist við þetta frá
þeim tíma þegar allt var vanrækt
í sambandi við sjómenn og sjó-
mennsku og Sigurjón Á. Ólafsson
háði sína hörðu baráttu fyrir hin-
um nýju siglingalögum, en þá voru
einmitt þessi mál mjög til um-
ræðu. Þó að Sjómaðurinn segði,
að í raun og veru væri, lögum
samkvæmt, hægt að neita að borga
tryggingar óskráðra manna á skip
sem hefði ekki réttindi, þá vissi
ég að þannig mundi ekki fara. En
fullyrðing Sjómannsins var svo
sem ekki óeðlileg og heldur ekki
út í hött. Bæjarfógetaembættið í
Vestmannaeyjum er frítt af sök.
En hverjum er það þá að kenna,
að skip sem getur stundað sjó
réttindaiaust lögum samkvæmt?.
M SKRIFAR mér eftirfarandi
bréf: „Það er oft prédikað um
þessar mundir — og stundum með
nær „móðursjúkum" ákafa — að
fullnaðarprófi úr barnaskóla megi
ekki ljúka á 12 eða 13 ára aldri
í stað 13 eða 14 áður, því að þá sé
bernskan stytt o.s.frv.
EN ÞETTA ER mest misskilning
ur. Þegar börn hafa náð 12 ára
aldri, eiga þau ekki samleið með
yngstu nemendunum, enda orðin
svo miklu þroskaðri, sum jafnvel
fyrirferðarmikil eða óstýrilát og
gefa hinum litlu ekki sem bezt
fordæmi. Þá er rétti tíminn að
setja þau í unglingadeild, sem er I
eins konar framhaldsdeild bama-
skólans, enda tilheyrandi skyldu- |
námi. Þetta gera t.d. Skotar, sem
eiga eitt fullkomnasta skólakerft
heims. Barnaskóli þeirra er frá
5 til 12 ára aldurs, síðan 3ja ára
skyldunám í únglingaskóla.
VIÐ ÞURFUM EKKI að lengja
skólana, og þá barnaskólann ekki
heldur, þvert á móti að stytta þá,
svo að ungi maðurinn geti fyrr
helgað sig ævistarfi eða sémámi
undir það. Og námið þarf að gera
frjórra og hagnýtara, svo að náms-
þreyta og leiði sæki síður á nem-
andann. En þetta efni er raunar
miklu víðtækara en svo, að það
verði rætt í smápistli."
Rafmagnslyftur
fyrirliggjandi.
400 os 800 kg.
= HÉÐINN =
Vélalverzlun
Sími 24-260.
ívö einbýlishús íi
Húsnæðismálastjórn auglýsir hér með eftir kauptilboðum í ein-
býlishúsin no. 1 og 3 við Garðaflöt við Silfurtún í Garðahreppi,
í því ástandi, sem þau nú eru — fokheld, með járni á þaki og glerl
í gluggum.
Með hinum skriflegu kauptilboðum skal- fylgja:
1. Vottorð skattanefndar um efnahag og tekjur 2ja síðustu ára.
2. Vottorð manntalsskrifstofu (oddvita eða bæjarstjóra) um
fjölskyldustærð.
Tilboðum verði skilað til skrifstofu Húsnæðismálastofnunar rík-
isins, Laugavegi 24 (III. hæð) Reykjavík eigi síðar en kl. 12 á há-
degi laugardaginn 2. marz næstk.
Réttur áskilinn til að taka eða hafna hvaða tilboði sem er.
Húsnæðismálastofnun ríkisins.
PIANETTA eða
óskast til kaups. Vinsamlegast sendið tilboð, merkt:
„Píanó-píanetta” á afgreiðslu Alþýðublaðsins fyrir
'helgi. - sJ
Hisnæöi
(félagsheimili) 100-150 ferm. að stærð er til leigú
* . _ i
undir einhvers konar starfsemi-að deginum til. —■
Nánari upplýsingar í síma 19-570.