Alþýðublaðið - 27.03.1963, Blaðsíða 12

Alþýðublaðið - 27.03.1963, Blaðsíða 12
i þennan hátt og með „Blcika blaðið“ standandi npp úr vas anam, þá er alltaf hægt að fá hann til að veðja“, sagði hann. >.Ég gerl ráð fyrir, að jxj að ég hefði lagt hundrað pund á borð iff fyrir framan hann, hefði þessi maour ekki gefiff mér eins tæmandi upplýsingar eins og þær, sem ég dró út úr hon- um undir yfirskini veffmáls. Jæja, Watson, við erum, held ég, aff nálgast endalok leitar okkar, og eina atriðið, sem þarf að taka ákvörffun um, er hvort við eigum aff fara til þessarar frú Oskshott í kvöld eða geyma þaff þar til á morgun. Þaff er augljóst af því, sem þessi fýídi náungi sagði, aff það eru affrir en við, sem hafa áhuga á málinu, og ég mnndi —“ ílann þagnaoi skyndilega vegna mikils hávaffa, sem barst frá búðinni, er viff vorum ný- komnir frá. Er við snerum okk ur við, sáum við Iítinn, rottu- Icgan náunga sianda í Ijósgeisl anum frá ljóskerinu, en Brec- kinridge kaupmaður stóð í dyr unum og skók hnefann ofsalega aff skelfdum manninum. „Ég er búinn að fá nóg af þér og þínutn gæsum’’, hróp- aði hann. „Ég vilui, að þið vær nð öll komin til andskotans. Ef þú kemur hingað til að trufla mig aftur með þessu röVÍí, siga ég hundinum á þig. Komdu með frú Oskshott hingað, og ég skal svara henni, en hvað kemur þér þetta við- Keypti ég gæsirnar af þér?“ „Nei, en ég átti samt eina þeirra,“ veinaði litli maðurinn. „Jæja, spurffu þá frú Oak- shott um hana.“ „Hún sagði mér að spyrja „Jæja, þú getnr spurt kóng- inn af Prússlandi mín vegna. Ég er búinn að fá nóg. Hypj- aðn þig burtu!“ Han hijóp fram +» -og fyrirspyrjandinn hvarf út í myrkrið. „Aha, þetta kann að spara okkur ferð til Brixton Road,“ hvíslaffi Holmes. „Komdu meff - t>g við skulum sjá til, ’hvað við getum fundið út imi þennan ná unga.“ Félagi minn skálmaði hratt á miili hinna dreifðu hópa, sem enn voru umhverfis •í íbúfrrnár, og náði litla mann- inum fljóílega og snerti öxl hars. Hann snarsneri sér við og ég sá í gasljósinu, að allur vott- ur af lit var horfinn úr audliti hars. „Hver ert þú? Hvað viltu?“ spvrði hann með skjálfandi rötídu. „Þér afsakið,“ sagði Holmes rólega, „en ég komst ekkl hjá því að heyra spurningarnar, sem þér lögðuðu fyrir kaup- manninn áðan. Ég held, að ég get! orðið yður til aðstoðar." Sheríock Holmes _—_____ fyrir uhglinga Étfir A. Conan Doyie „Þér? Hver eruð þér? Hvern- ig getið þér vitað nokkuð um þetta mál?“ „Ég heiti Sheriock Holmes. Það er starf mitt að vita það, sem affrir vita ekki.“ „En það getur ekki verið, að þér vitið neitt um þetta?“ „Afsakið, en ég veit allt um það. Þér eruð að reyna að hafa upp á nokkrum gæsum, sem frú Oakshott á Brixton Road seldi kaupmanni að nafni Breck inridge, er síðan seldi þær Herra Windigate á Alpha- kránni, en hann seldi þær klúbb í kránni, sem herra Hcnry Bak- er er meðlimur í.“ „Ó, herra minn, þér eruð ein mitt maðurinn, sem mig hefur langað til að hitta,“ hrópaði litli náunginn og teygði út hönd ina og skjálfandi fingur. „Ég get tæpast útskýrt fyrir yður hve mikinn áhuga ég hef á þessu máli.“ Sherlock Holmes kallaði á Ieiguvagn, sem var á leið fram hjá. „Ef svo er, þá er bezt fyr- ir okkur að ræða þetta í þægi- legu herbergi fremur en vinda- sömu markaðstorgi," sagði hann. „En vinsamlegast segið mér, áður en lengra er haldið, hvern ég hef þá ánægju að vera að aðstoða." Maðurinn hikaði andartak. „Ég heiti John Robinson," svar aði hann og gaut augunum út undan sér. „Nei, nei, raunverulegt nafn,“ sagði Holmes mildilega. „Það er alltaf erfitt að eiga við skipti við menn undir fölskum nöfnum.“ Ókunnugi maffurinn eldroffn- affi. „Jæja þá,“ sagði hann. — „Mitt rétta nafn er James Ryd- er.“ Sem sagt gott. Aðal-ganga- þjónn á Cosmopolitanhótelinu. Gjörið svo vcl að stíga inn í vagninn, og bráðlega get ég þá sagt yffur allt, sem þér óskið eftir að fá að vita.“ Litli maðurinn stóð og horfði á hvorn okkar af öðrum með hálfhræddu og hálfvonandi augnaráði,' eins og maður, sem ekki er viss um hvort hann er heldur á barmi mcstu lieppni eða verstu ófara. Síffan stcig hann inn í vagninn og eftir hálftíma vorum viff komnir í setustofuna á Baker Street. Enginn hafði sagt orð á meðan á ökuferðinni stóff, en þungur andardráttur félaga okkar og óstyrkar hendur hans töluðu skýru máli um spennuna, sem rikti innra með honum. „Þá erum viff komnir!" sagði Holmes glaðlega, er við geng- um inn i herbergið. „Eldurinn á vel við í slíku veðri. Yffur virðist vera kalt, herra Ryder. Vinsamlegast fáið yffur sæti í körfustólnum. Ég ætla bara að fara í inniskóna, áður en við út kljáum þetta litla mál okkar. Jæja, þá. Þér viljið fá að vita, livað varð af þessum gæsum?" „Já, herra minn.“ „Eða öilu heldur, gæti ég trú að, af þessari gæs. Það var einn fugl, held ég, sem þér höfðuð áhuga á — hvítur, með dökka rák yfir stéliff." Ryder skalf af geffshræringu. „Ó, herra minn,“ hrópaði hann, „getiff þér sagt mér hvar hann lenti?“ „Hingaff." „Já, og hann reyndist hinn furðulegasti fugl. Ég er ekki hissa á, aff þér skuliff liafa á- huga á honum. Hann verpti eggi eftir að hann var dauffur — fallegasta og skærasta litla bláa egginu, sem nokkurn tíma hefur sézt. Ég hef það hér í safninu mínu.“ Gestur okkar staulaðist . á fætur og ríghéit sér í arinhill- una með hægri hendi. Holmes opnaði peningakassann og hélt á Ioft bláa roðasteininum, sem skein og stirndi á. Ryder stóð og starði, tekiun í framan, og vissi ekki hvort hann átti aff gera kröfu til hans eða lálast ekkert um hann vita. „Leiknum er lokiff, Ryder," sagði Holmes rólega. „Standið á fótunum, maður, annars dett- ið þér í eldinn. Styddu hann í stólinn, Watson. Hann er ekki nógu blóðmikill til að stunda afbrot, án þess að á honum sjái. Gefðu honum konjaltsdreitil. Svona! Nú virðist hann dálítið mannlegri. Skelfingar aumingi er þetta nú!“ STGVE ISN'T THINNINö of pi)T-'rie SOöN WILL BE-VS IS COAVLETEP... f---- COL.STEVE CANYON1 i HE'S PtePABl-Y THINKINOOP OOME ÞJó.PSFENSE SE- CeFT WE'gg NO'rVj V C.EAKED uptö' / WHO'S THE SEKIOUS. TYPE AT THE FAK. V ENO? ...BUT THEN WHAT • IS MY TYPF.? 15 IT jöbMMEK. 01.50N- OR SAVANNAH i [ÍXjl OA/.OR... J Q\ O ..JT® OEETAS NOT 'M WHAT X WOULP ' CONSIDER-AW T/PE • OP ÖAL—YET~r f WHAT A OAL JV Steve's TKJU8LE- SHOOTER UOB AT HODAö MIS5ÍLE SiTE 15 FINISHED, BUT HE HASNY STOPPEP THINRlKð. OP PEPPITA PUNE Milligöngustarfi Stebba er tokið í Ilodag, en hann hetdur áfram aff hugsa um Perditu Itune. — Perdita er ekki béinlinis kven- maffur fyrir mig, en henni er þó sannar- lega ekki fisjaff saman. vera sú rétta fyrir mig, kaúnski . . . — Hver er þessi alvarlégi maður hinu megin viff barinn? — Þetta er Stebbi Stál ofursti. Hann er sennilega aff ígrunda eitthvert vamarleynd ur aff. — Stebbi er ekki aff hugsa um nein hern aðarleydarmál, en hann mun þó fá nóg að hugsa áffur en öllu er á botninn hvolft. — Ég verff að koma liessu bréfi í póst, — Ég veit ekki hvers konar kona mundi armál, sem okkur er ekki ætlaður aðgang- ég lofaffi því statt og stöðugt. 12 27. marz 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.