Breiðablik - 01.05.1907, Síða 1

BREIÐABLIK.
Mánaöarrit til stuönings íslenzkri menning.
FRIÐRIK J. BERGMANN
RITSTJÓRI
I. Ar. MAÍ 1907. Nr. 12.
Fagran leik!
EÐ ensku-mælandi
þjóðum er ekkert
orðatiltæki almenn-
ara en fair play.
Orðrétt er það á
íslenzku fagur leikur. Dreng"lynd-
is hug'mynd ensku þjóðanna er
látin felast í þessum orðum.
Upphafleg'a hefir það verið við-
haft þar sem menn voru að leikum.
Þegfar einhver ætlaði að hafa rang't
í leiknum og vinna með brög"ðum,
hrópuðu allir upp: fair play!
Láttu leikinn vera fagran, maður!
Haf þú engin brög'ð í frammi;
sýndu eng^a prettvísi í neinum hlut.
Það er minkunn hverjum g'óðum
dreng- að vinna sigfur með því móti.
Það er ódreng'skapur. Eng'an
ódrengf viljurn vér hafa að leikum.
Fagran leik var hrópað frá manni
til manns yfir allan völlinn. Fagr-
an leik !
Og- svo er hrópað enn. Fng'ar
þjóðir eru enskum þjóðum jafn-
ötular að leikum. Fjör þeirra og
áhugi, kappg'irni þeirra og dugn-
aður kemur fram í margs konar
kappleikum. Þar æfa menn sig í
snarræði og fimleika og stæla
kraft í hverjum vöðva.
En krafan, sem gengur frá
manni til manns á hverjum leik-
velli, er ávalt hin sarna. Það er
eigi nóg að bera sigur úr býtum
með einhverjum brögðum. Ekki
nóg að vera fimur og snarráður til
að vera góður leikbróðir eða í-
þróttamaður. Sá, sem langt vill
komast í listinni, verður um leið
að æfa sig í því að láta leik sinn
vera fagran. Hann máekki leika
tveim skjöldum. Hann verðurað
vera góður drengur og láta leik
sinn allan vera æfing íþeirri fögru
dygð. Hann verður að sýna öllum