Breiðablik - 01.05.1907, Page 8

BREIÐABLIK
188
IAN MACLAREN
LÁTINN.
IPEGAR ritsnillingurinn og presturinn,
Dr. John Watson, var hér og flutti
fyrirlestur þann, er vér gátum um í síö-
asta blaði, gjörði enginn sér í hugarlund,
að hann ætti svo skamma stund ólifaða.
En áður mánuður var liðinn, báru blöðin
þá fregn, að hann væri látinn, suður í
Bandaríkjum. Hann veiktist af háls-
kirtlabólgu, sem síðar snerist upp í blóð-
eitran, er á örstuttum tíma svifti hann
lífi.
Árið 1894 kom út samtímis á Englandi
og í Bandaríkjum bók, sem hÖf. hefði
líklega nefnt ,,Undir rósa-runni rauðum“
áíslenzku (BesidetheBonnieBrier-Bush).
A titilblaði stóð nafnið: Ian Maclaren.
Á svipstundu varð bókin fræg, svo fá
dæmi eru til. Skozku lífi og lunderni
var hér lýst með svo barnslegri einféldni,
svo tilgerðarlausri viðkvæmni, og þó um
leið með svo saklausri gletni, að mönn-
um fanst Walter Scott risinn upp aftur.
Bókin er lýsing afskektrar sveitar, Drum-
■tochty, sem liggur upp í Grampian-fjöll-
um. Einn aðal-maður bókarinnar er
læknirinn, Dr. MacLure, hranalegur, en
góðhjartaður smábæjar-læknir. Kaflinn,
sem þýddur er úr bókinni í þessu blaði,
er um dauða læknisins. Miljónamæring-
urinn Carnegie hefir nýlega sagt í opin-
berri ræðu, að hann vilji ögra hverjum
manni til að lesa þetta óviknandi. Lýs-
ingin á lækninum erein hin hugðnæmasta
lundernislýsing, sem fram hefir komið í
bókmentunum. Hann er fullur þjósti og
útúrsnúningum, þegar á hann er yrt,
sérvitur og hlálegur og semur sig lítt að
annarra háttum. En innifyrir er hann
göt'ugmenskan og viðkvæmnin sjálf, sam-
vizkusamur og ösérhlífinn. Líf hans alt
er óslitin fórnfæring á altari köllunarinn-
ar. Alt er í sölur lagt til að verða sjúkl-
ingum og nágrönnum að liði. Þar sem
hann liggur á dánarbeði, kveður vin sinn
og lífið um leið, birtir kærleikshugsanir
sínar til mannanna, bæði í fullri rænu og
rænulaus, og að síðustu síoknar, kemst
lýsing skáldsins á hæsta stig.— Þýðingin
er eins nákvæm og vér höfum haft lag á.
En auðvitað nær engin þýðing til fulls
þeim einkennilega blæ, sem skozka mál-
lýzkan hefir í för með sér.
VESTUR-ÍSLENZKIR
NÁMSMENN.
M IKINN heiður gjöra vestur-íslenzkir
námsmenn hér við skólana þjóð
sinni. Ekkert vekur meiri eftirtekt við
háskólaprófin ár hvert en það, hve vel
íslendingarnir leysa próf sín af hendi.
Að verðlaun og heiðurspeningar falli þeim
í skaut er nú orðið svo alment,að farið er
að telja það sjálfsagt löngu fyrir fram.
Þetta árið útskrifuðust 4, þrír piltar og
ein stúlka.
Arni Stefánsson er fæddur 4. sep. 1884,
sonur Stefáns Björnssonar og Kristínar Arna-
dóttur, sem þá áttu heima á Ingveldarstöðum á
Reykjaströnd í Skagafirði. Árið 1886 fluttust
þau til Ameríku og var Arni þá að eins 2 ára
gamall. í>au settust að í Nýja Islandi og dvöldu
þar þangað til árið 1893; þá fluttust þau til Sel-
kirk og hafa átt þar heima síðan. t>ar byrjaði
Arni skólagöngu sína og hélt henni áfram þang-
að til hann hafði lokið námi við barnaskólann.
Arið 1901 byrjaði hann nám við Wesley-College
og hefir gengið gegn um alla bekki á 6 árum. í
neðsta bekk fekk hann þegar verðlaun fyrir góða
frammistöðu við nám sitt. að upphæð $25.00.
Næsta ár kom hann ekki í skóla fyrr en eftir jól
og myndi þá flestum ofætlan að leysa próf af
hendi að vori. Fyrsta árið í College-deildinni
fekk hnnn 40 doll. verðlaun fyrir ágætis próf í
ensku og heiðurspening Wesley-skólans úr silfri.
Annað árið heiðurspening aftur. Og nú að
síðustu silfurpening háskólans. Hann ætlar að
leggja fyrir sig lögfræði.