Fréttir - 27.07.1918, Síða 8

8
FBÉTTIR
eru »situr þó guð inni í skuggan-
urn og heldur vörð yfir sínum«.
Og þegar þessuœ hroða stormi
hefndanna hefur slotað og mann-
kynið á aftur að öðlast ró, þá
munu »leifarnar« sem þá standa
við landamærin og líta yfir frjó-
sama dali frelsisins fyrirheitna
lands, »játa með sálmaskáldinu,
að dómar Drottins eru og réttlátir«.
Og þótt skýþyknið sé nú svart
og ranglætið hræðilegt sem réttlát-
ur guð verður að refsa heiminum
fyrir, þá er eins víst og sól rennur
að morgni, að afturelding dýrðlegri
dags er í aðsigi.
Það er afturelding dagsins, þegar
mannkynið skal frjálst vera í raun
og veru, eigi síður en í orði.
Begar kúgaranum skal brundið
af veldisstóli.
Begar rétlvísin skal ríkja fremur
en nokkru sinni áður.
Þegar sjálfselskan skal dofna.
Begar kærleikurinn skal eflast.
Þegar mannkynið skal ekki bæta
úr, heldur afstýra hungri, skorti,
fátækt, þjáningu og sorg.
Vér megum ekki vænta þess að
sá dagur renni skyndilega upp í
allri sinni hádegis dýrð.
En með fylsta öryggi megum vér
vænta þess, að dagrenningin lyftisl
upp af sortaþykninu, sem nú hjúp-
ar veröldina egyfzku næturmyrkri.
Au^lýsiri^um
í Fréttir er veitt móttaka i
Litlu búðinni
í Pingholtsstræti þegar af-
greiðslu blaðsins er lokað.
I>T ýko m i d
í verzlan

Irna Eiríkssonar
1
Hörtvinni, Beinfingurbjargir, Barnasokkar, Barnabolir,
Stúía-sirtsi, Stúfa-flónel, Barnakragar, Sundbuxur,
Kústasköft, Götusópar, Salernisblöð, Handsápur,
Sunligbt-sápa, Rúmteppi hvít, Vefjargarn hvítt og
mislitt, Gluggatjaldadúkur, Vasaklútar mislitir o. m. fl.
Saumavélar stígnar og handsnánar með
hraðhjóli og io ára verksmiðjuábyrgð.
IX ýútkomið:
íslenzku símamennirnir
eftir 11. <le Vere Staepoole.
III bœkur, hver annari skemtilegri. I. bókin gerist ?
Japan, hinar 2 á Islandi. Hölundurinn vard frœgur d
Englandi fyrir þessa bók.
%JC&iiar R&r laug ar og fíöló 6öð
fdst dsaml massage, sunnudaga ekki siður en virka
daga, d Hótel Island. Simi 394. Viðtalstimi kl. 12-6.
cMassagaícefínir <Buðmunóur ^dtursson.
Kréttii*.
Kosta 5 anra cintnkið í lausasölu.
Fyrir fasta kaupendur 1 kr. á mánnði.
A.iijsjlýsixigra,verö: 50 aura
hver centimeter í dálki, miöað viö
fjórdálka blaðsíður.
Af gfreiðsla í Austur-
stræti 18, sími 316.
Við aug,Iýsins,nm er tekið á nf-
greiðslnnni og f prentsm. Gnteuberg.
Útgefandi:
Félag í Reykjavík.
Ritstjóri:
Guðm. Guðmundsson,
ðbáld.
Sími 448. Pósthólf 286.
Viðtalstími venjulega kl. 4—5virka
daga á Óðinsg. 8 B uppi á lofti.
„Hugfró”
Laugaveg 34. Sími 739.
Selur í Qölbreyttu úrvali:
Tóbaksvörur. Sælgæfi.
Gosdrykki, Öl.
Reykj arpíjmr,
Tóbakspnnga,
o. m. fl.
Verð hvergi lægra.
Vörur sendar heim.
Eg hef fengið mik’lar
birgðir af rakhnífum og alls-
konar hármeðölum svo sem:
Chinin
Bayrum
Vilixir
Brilliantine
Hárvax
Skeggvax
Raksápur
Flösumeðalið góða:
Filodermin.
Eyjólfur Jónsson, rakari.
Pósthússtræti 11.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Guy Boothby: Faros egypzki.
254
255
256
Neapel þrem dögum seinna. Átjánda sama
mánaðar var eg kominn til Kaíró ásamt hon-
um og hinn tuttugasta og sjöunda höfðum
við farið fjögur hundruð og fimmtíu enskar
mílur upp eftir Nílfljótinu. Eg hafði komist
að leyndardómum hins mikla Ammonsmust-
eris, sem enginn Englendingur hafði nokkru
sinni haft minsta grun um, hafði orðið hættu-
lega veikur, komist aftur til baka, snúið aft-
ur til Kaíró og síðan farið þaðan til að stíga
á skipsfjöl í Port Said. Þaðan hafði eg farið
til Konstantinópel, ekið til Vínarborgar með
hraðlest og hinn fimtánda júlí að morgun-
lagi var eg staddur við kirkjudyrnar á Teyn-
kirkjunni i hinni dásamlegu borg Prag í
Bæheimi.
,Af þessu ferðalagi geta menn nú séð, að
við héldum ekki alveg kyrru fyrir, enda rak
Faros okkur jafnharðan á stað aftur þegar
við vorum komin á einhvern áfangastað. Var
lionum nú jafn mikið kappsmál að koinast
lil Norðurálfunnar aftur, sem hann hafði
sótt það fast, að ferðast til Egyftalands. Hon-
um þótti járnbrautirnar vera seinar og sila-
legar og á gufuskipunum var hann sí og æ
að reka á eftir. Má nærri geta, hvað mér var
þetta erfitt, þar sem svo skamt var síðan, að
ég hafði legið fyrir dauðanum, og furðar mig,
að eg skyldi afbera þetta, þegar eg fer að
hugsa um það. Hygg eg helst, að þetta hefði
riðið mér að fullu hefði Faros ekki verið
með í förinni. Var hann jafn nákvæmur og
stimamjúkur við mig nú, eins og hann hafði
áðnr verið kærulaas um þjáningar mínar, og
vildi nú gera mér alt til þæginda. Var það
hans fyrsta verk á morgnana að spyrja, hvern-
ig mér liði og hans seinustu orð á kvöldin
voru þan, að eg skyldi undir eins gera sér
aðvart, ef hitasóttin tæki sig upp aftur. Væri
það nú ekki ósennilegt, að eg hefði verið
honum þakklátur, fyrir alla þessa umhyggju-
semi — en það var öðru nær. Alt frá þeirri
stundu, að hann sagði mér íát Arabans, fanst
mér óvildarhugur sá, sem ég bar til hans,
fremur magnast en minka og hafði eg álíka
andstygð á honnm eins og menn bafa á
höggormum og eiturkvikindum. En jafnframt
þessari andstygð, var eg ieiddur og laðaður
af einhverjum töírakrafti, sem eg fékk ekkert
viðnám veitt.
Við komum til Konstantínópel snemma
dags á fimtudag og héldum þaðan til Vínar-
borgar klukkan fjögur sama daginn. Þar stóð-
um við aðeins tvo tíma við. Fórum við það-
an með fyrstu járnbrautarlestinni, sem hægt
var að ná í og koraum tii Prag morguninn
eftir. Ekki hafði eg neina hugmynd um hvert
ferðinni var heitið, enda lét Faros ekkert
uppskátt um það. Ég ætlaði mér hvað eftir
annað að talfæra þetta við hann og sýna
honum fram á, að þetta hvíldarlausa ferða-
lag þreytti mig tilfinnanlega og að eg óskaði
að komast rakleiðis til Englands, en eg gat
ekki yfirgefið Valeríu, og þegar eg ætlaði að
fara að minnast á þetta við Faros, þá skorti
mig kjark til þess og þótti méi þá vanda-
minst að slá þessu á frest og nefna það ekki
fyr en við betri hentugleika.
Það er fátt lil frásagnar um Valeríu áður
en við komum til Prag. Hafði hún auðsjáan-
lega fengið einhverja vitneskju um sjúkdóm
miun í Karnan. Því að hún hafði alt lilbúið
til að veita mér viðtöku þegar eg kom til
skips aftur, og þegar við komum lil Kairó,
var eg orðinn það frískur, að eg gat gengið
upp á þilfar til hennar. En það var orðiö
talsverð breyting á henni. Hún var bæð'
þögulli og dulari en hún hafði áður verið,
og þegar við vorum komin á skipsfjöl, var
hún ölluin stundum í klefa sínum og heyrð1
eg að hún var að leika þar á hljóðfæri sitt
einhver lög svo raunaleg og angurblíð, að e£
þoldi illa að hlusta á þau. Þá var öði'rt
máli að gegna með Faros. Áður var hartrt
bæði fúll og fámáll oftast nær, en nú var
hann síbrosandi og eins virtist apinn Pethes
vera í bezta skapi, en á honum haíði eg a*1