Frækorn - 01.10.1901, Síða 1

H ö n g u n .
\inmeski faðir, mig langar að lifa
lífsslundir mínar i eining við Jiig.
Heilagt þitt lögmál í hjarta mitt skrifa
heimslega spekin svo villt geti’ ei mig.
Trúna, þá veiku, sem ber eg í brjósti,
blessi og ávaxti krafturinn þinn;
sorgþrungið sporið — í sárköldum gjósti,
sérhvert þá stefnir í himininn inn.
Jón Jónsson.
©eislar frá f)inu spámannlcga orði,
III. Daníels bók.
[Framh. fr& 8. tbl,]
Tíminn, sem petta antikristilega
vald skyldi kúga hina heilögu hins
hæsta og reyna að umbreyta tímum
og lögum, er til tekinn í þessum orð-
um: „Og þeir munu honum í hend-
ur seldir verða um eina tíð, tvær
tíðir og hálfa tíð“. Orðið iddan, sem
hér er þýtt „tíð“, þýðir samkv. orða-
bók Geseniusar einnig ár, og í hinni
norsku biblíuþýðingu er þessari
skýringu bætt við Dan. 7, 25: þ. e.
Beitt ár, tvö ár og hálft ár“.
í spádómunum er tíminn vanalega
til tekinn á þann hátt, að dagur táknn-
ar ár. Sbr. Esek. 4, 5. 6. Þegar vér
þá munum eftir þvi, að Gyðingar til
forna reiknuðu 360 daga í árinu, verð-
ur dagatal þessa tímatals 1260 (1
ár — 360 dagar -f 2 ár = 720
dagar - j- x/2 ár=180dagar = 1260)
eða svo mörg ár, ef fylgt er skýringunni
í Esek. 4, 5. 6, sem áður er nefnd.
Lítum vér nú til sögunnar þá er
það einkar-merkilegt, hvemig þetta
hefur komið fram.
Árið 538 e. Kr. veitti rómverski
keisai'inn Jústinianus biskupnum í
Rómaborg vald til að ríkja sem höf-
uðsmaður kristninnar og ofsækja
“ villutrúarmenn “.
Ef vór nú reiknum 1260 ár frá
538, þá komum vér til ársins 1798,
og það ár hnekktist hið veraldlega
vald páfans, þegar hinn frakkneski hers-
höfðingi Alexander Berthier tók páf-
ann til fanga og lýsti Róm þjóðveldi
(15. febr. 1798). Páfinn (Píus VI), sem
var áttræður og sjúkur, bað nm að
mega þó deyja í Róm, en honum
var neitað um það, og hann færður
til Siena, Florentz og loks til Val-
encia; þar dó hann 20. ág. 1799.
Að vísu var nýr páfi settur í em-