Frækorn - 01.10.1901, Side 3

FEÆKOEN.
147
Hann var mælskumaður mikill, vel
að sór í ritningunni og talaði af
brennandi andagift, gerði hann því
marga að lærisveinum, þótt ekki
þekkti hann enn nema skírn Jóhann-
esar (Pgj. 18,25.). Síðan ferðaðist
hann til Korintuborgar. En meðan
hann var þar, kom Páll til Efesus
og hitti tóif af lærisveinum hans.
Peir voru skírðir, en svo ófróðir, að
þeir höfðu ekki svo mikið sem heyrt,
að heilagur andi væri til, því síður
að þeir þekktu verkanir hans. Hann
spurði þá: „Upp á hvað eruð þér þá
skírðir?“ f’eir sögðu: „Upp á Jóhann-
esar skírn“. Páll svaraði: Að vísu
skírði Jóhannes með iðrunarskírn,
því hann sagði fólkinu að trúa á
þann, sem eftir sig kæmi, það er á
Jesúm Krist. Þegar þeir heyrðu það,
létu þeir skíra sig í nafni drottins
Jesú. Og sem Páll hafði lagt hendur
yflr þá, kom yflr þá heilagur andi
(Pgj. 19, 3.-6.)
Menn þessir höfðu verið skírðir,
og voru nú skírðir aftur, auðsjáan-
lega af þeirri ástæðu, að postulinn
gat ekki viðurkennt skirn þá, er þeir
höfðu hlotið, sem rétta kristilega
skírn eða samsvarandi því, er fyrir
skipað var. Þeir höfðu að vísu
heyrt nokkuð um Krist og höfðu
játað syndir sínar; þeim hafði verið
dýft niður í vatn og þeir aftur stigið
upp úr því (og þetta er meira, en
hægt er að segja um flesta kristna
menn nú á tímum); en skírnin hafði
ekki verið í fullu samræmi vjð til-
skipun guðs og þeir höfðu eigi feng-
ið næga þekkingu á honum; þess
vegna gat postulinn ekki víðurkennt
skírnina sem rétta kristilega skírn.
Lærisveinar þessir voru ekki skirð-
ir af Jóhannesi skírara, því þaðan,
sem þeir áttu heima, voru hér um
bil i 30 mílur þangað sem Jóhannes
prédikaði og skírði, og nú voru liðin
meira en 23 ár siðan hann dó. En
ritningin getur þess eigi, að neinn
hefði vald til að skíra með skírn
Jóhannesar, eftir að hann dó. Þeir
voru því ekki skírðir af Jóhannesi,
heldur af manni, sem engan rétt
hafði til að skíra slíkri skírn, og sem
þar á ofan skírði með skírn Jóhann-
esar eftir að hún var ógild orðin.
Fáfræði þeirra um heilagan anda
sýnir og, að Jóhannes hafði hvorki
kennf þeim né skírt þá, því hann
vitnaði með berum orðum um heil-
agan anda (Matth. 3,11.; Mark. 1,8.;
Jóh. 1.33.).
í biblíunnu er ekki talað um end-
urskírn, því hafl maðurinn einu sinni
hlotið rétta skírn, má ekki endurtaka
hana. En frásagan bendir á það, að
sú skírn, sem eigi er í fullu sam-
ræmi við fyrirskipun guðs og að
dæmi Kærists og postulanna, hún er
ógild, og má ekki skoða hana sem
skírn.
Lœrdómurinn um skírnina er eitt af