Frækorn - 04.11.1902, Síða 1

/\ r?
\J i
Heimilisblað með myndum
■ &oo -
RITSTJORI : DAVID OSTLUND.
3. áriransrur.
Seyöisfirði, 4. nóv. 1902.
17. tölublað.
Tvö kvæði-
i.
Betri kostir bióöast mér.
Vinir baki við mér snúa.
Við þau kjör eg hlýt að búa.
Ovinirnir á mig ljúga,
ót.ept spilla fyrir mér.
Þungur kostur þetta er.
Fáum gott mér finnst að trúa.
Flestir bregðast gjörðu,
Fokið er í flest öll skjól á jörðu.
Augum mæni’ eg upp til hæða,
allra þaðan vænti gæða;
sérhver deyfist sorg og mæða,
svölun andinn finnur hér.
Betri kostir bjóðast mér.
Mina braut skal þannig þræða
í þrauta-stríði hörðu,
en skjóli engu skal eg treysta' á jörðu.
Þó all-margt kunni útaf bera
og all-mörg sveðja hjartað skera
við alla sáttur virða vera
vil eg, fyr en héðan fer.
Sá oss kostur settur er.
All-skammt tóm er um að gera;
eg úr stríði hörðu
feginn brátt mun finna skjól í jörðu.
II.
Lending.
Þegar lífs við land eg má
lenda brotnu fleyi,
fluttur yfir feigðar-sjá,
fjörs að entum vegi,
Þá mun Jesús mildur minn
við marar báru standa,
fús mér breiða faðmirin sinn
og færa’ úr öllum vanda.
Þótt að váleg verði dröfn
og væti bylgjan skæða,
þegar eg kemst í þessa höfn,
þá er enduð mæða
O, hve íeginn eg mun þá
örbirgð heimsins sleppa,
leystur sorg og syndum frá,
sælu og anðlegð hreppa.
J. I).
Þættir úr uppeldissögunni
Kristián Qotthilf Salzmann
(1774 1811)
er einna beztur af mannvinunum; þýzkur,
að ætt, Hann fékk sannkristilegt uppeldi,
því að foreldrar hans voru guðræknir.
»Hið lifandi traust á guði, semfaðirminn
innra. tti mér á æskuárunum, áegað þakka
frið ogánægju sálar minnai«, segir hann.
Þó hann tryði ekki nema á guð föður,
eins og aðrir mannvinir og frjálshugsendur,
þá skilur hin djúpa trúartilfinning hans
milli hans og þeirra. Það var eins og
guðrækni foreldrannahefðisnert hina djúpu