Frækorn - 18.01.1905, Blaðsíða 3

FRÆKORN
þeim fyrir sér í einrúmi og læra suma
af þeim utan að. Rað mun bera
góðan arð!
Inngatigur.
Að tímans mölur og ryð-því ríður á,—
ei sljóvgað fái sálarinnar eyra,
svo orðið guðs hún megi jafnan heyra
í heimsins ys, sem andblæ himni frá.
Adam Homo.
Það er ekki nema lítið eitt af ljósií oss;
og ef vér erum hirðulausir, getum vér
endahæglegamistþettalitla, sem vérhöfum
Thomas á Kempis.
f*egar því er að svara, hvað sé guðs
vilji í hverju einu, sem aí á að ráða
í lífinu,þá verða opinberar hugsanir
margra manna. í því efni sýna menn
oft mikið hviklyndi — mikið úrræða-
leysi, mikla uppgerðar-guðrækni.
Hinir þverlyndu segja við guð:
»Vík burt frá oss! Vér viljum ekki
þekkja þína vegu« (Job 21, 14).
Hinir einlægu, en angráðu
»þreifa fyrir sér, eins og á nóttu, um
miðjan dag« (Job 5, 14).
Reir, sem trúa á hugboð sín,
ætla guði, að hann sé ranglátur (Job
1, 22), með því að halda því fram, í
fávizku og blygðunarleysi, að girndir
og hugboð þeirra sjálfra séu »vilji
guðs« —og
Reir, sem fullir léttúðar hafa
aldrei fundið það enn, að hér er um
erfiðleika að ræða, því að þeir hafa
aldrei reynt til þess í alvöru, að láta
guðs vilja verða í öllu.
Rað getur því verið gott að byrja
fyrst með því, að setja fram í fám
orðum nokkur undirbúningsatriði svo
sem grundvöll rannsóknarinnar.
Undirbúningsatriði.
Guð vi 11 láta sinn vilja verða,
í öllu, sem af er ráðið, jafnve^
hi n u smæsta.
Þegar því er að svara, hvað sé
3
vilji guðs, þá láta margir sér nægja
að svara með þessum orðum, sem
varða alla jafnt: »Guð vill að vér
verðum hólpnir«. En þeir gleyma
því, að alt, sem gjörist í voru daglega
lífi, er háð vilja guðs. En ef vér
sleppum þessum sérstaka vilja guðs,
þá verður hjálpræði hans að engu og
vilji hans orðin tóm. Guð vill, að
vér verðum hólpnir, —einmitt þess-
vegna vill hann láta sinn vilja verða í
öllu, til þess að vér getum komist
klaklaust yfir alt.
Þegar Páll postuli talar um »alt ráð
guðs« (Post. gjörn. 20, 27), þá á hann
ekki einungis við það hjálpræði, sem
öllum mönnum veittist fyrir Jesúm
Krist, heldur og guðs sérstaka ráð
hverjum einstökum af oss til handa í
hverju einu, sem fyrir kemur í lífinu.
Pað er eitthvað í því öllu, sem kallað
er »ráðstöfun hins hæsta« (Dan. 4, 24).
Guð birti sinn skýlausan vilja um
það, sem nú skal greina: Hvar Abra-
ham skyldi búa; —hvaða konu ísak
skyldi eiga; — hvernig postularnir ættu
að vera til fara á ferðalagi þeirra (Matt.
10, 9 —10); —hvernig þeir ættu að
heilsa (Lúk. 10, 4); —hvernig sonur
ætti að standa að útför föður síns
(Lúk, 9, 50-60); —hvað Tímóteus ætti
að drekka, vín eða vatn (Tím. 5, 33)
o. s. frv.
Móse-lög* blanda sér stöðugt í þau
* Móse-lög eru þau Iög, sem gefin voru.
fyrir munn Móse og hafa inni að halda margt
það, sem nú ekki er bindandi, t. a. m. um
fórnfæringar og ýmisleg botgaraleg ákvæði
Hin tíu boðorð drottins eru alt annars eðlis,
enda gefin á alt annan hátt en hin lögin ; tíu
boðorðin talaði drottinn með sjálfs síns röddu
og skrifaði þau með sínum eigin fingri. Tau
lög eru órjúfanleg, meðþví þau eiuviljiguðs
viðvíkjandi breytni vorri gagnvart guði og
náunga vorum, og meðan ýms borgaraleg og