Frækorn - 15.05.1905, Blaðsíða 6

82
FRÆKORN
,.Mamma. mér leiðist!“
Fyrir nokkurum árum heimsótti eg konu
nokkura, sem eg ávalt hafði álitið hyggna
húsmóður og móður barna sinna. Þeg-
ar eg, eftir boði húsfreyju, hafði tekið mér
sæti í daglegu stofunni, kemur lítill dreng-
ur inn, hér um bil 7 ára gamall. Svipur
drengsins bar vott um óánægju og þung-
lyndi. »Æ, mamma, eg veit ekki, hvað
eg á að gera!« segir drengurinn og hékk
í kjól móður sinnar. Móðirin ýtti hon-
um frá sér, og ávítaði hann fyrir að hrukka
kjólinn sinn. Drengurinn fór þá óánægð-
ur frá móður sinni, og hafði hönd á öllu
í daglegu stofunni. Annað slagið ávítaði
móðir hans hann fyrir handæði, oggerði
sig svipþunga, en eigi leið á löngu, þar
til drenghnokkinn fór aftur að hafa hönd
á ýmsu í stofunni. Loks varð hann fyr-
ir því óhappi að setja um koll blómstur-
vasa; hann brotnaði, og vatnið, sem í
honum var, skemdi nokkurar fallegar mynd-
ir, sem húsfreyja átti. I bræði sinni rak
móðirin drenginn sinn grátandi út úr
stofunni, og mér er í minni hin ásak-
andi grátrödd drengsins litla, er hann
kallaði inn og sagði: »En það er líka
leiðinlegt, mamma, að hafa ekkert til að
gjöra í dag!«
í öðru sinni var eg staddur á heimili,
þar sem sonur húsmóðurinnar á svipuð-
um aldri og hinn fyrnefndi bað móð-
ur sína að segja sér, hvað hann ætti að
gera.
Eg bjóst við líku svari og áður. En
sá kvíði brást. »Pú verður, drengur minn«,
sagði hin hyggna móðir í vingjarnlegum
róm, »að fá leyfi til að skoða í bréfa-
körfu pabba þíns, og klippa smá-myndir
úr blöðum sem þar eru; svo getur þú
límt myndirnar í stýlabók, sem þú getur
keypt hjá bóksölurnanninum fyrir þessa
10 aura. Beiddu Agústu um viðarkvoðu-
flöskuna.« En sú gleði, sem lýsti sér í
svip litla drengsins um leið og hann
þakkaði mömmu sinni fyrir og tók til
starfa! — Þegar eg fór, leit eg inn í
barnastofuna og sá, að ráðið var ágætt
gegn iðjuleysinu. Oli litli var að verki
sínu með áhuga og var hreykinn yfir því,
að hann hefði límt myndir á tvær síður
á nýju bókinni sinni.
Mæður! Hver þessara tveggja mæðra
var hyggnari? Svarið liggur beint við.
Látið því börnin ykkar ávalt hafa eitthvað
fyrir stafni, ýmist létta, nytsama vinnu eða
saklausar skemtanir, eftir því hvað bezt
á við á hverjum tíma. Rau börn, sem
alin eru upp í iðjuleysi, finna upp á ýms-
um óknyttum, sem smámsaman verða að
vana og undirrót ýmsra lasta á fullorð-
insárunum.
En þau börn, sem ávalt hafa eitthvað
að starfa, eru glöð og ánægð og verða
hlýðnari en hin. Þau fá áhuga á vinnu
sinni, sem á fullorðinsárunum birtist í
þrautseigri starfsemi og áhuga á nytsöm-
um fyrirtækjum.
(Þýtt úr dönsku).
Arfurinn.
Manni nokkurum var falið á hendur að
yfirfara ýms skjöl, þar á meðal arfleiðslu-
skjöl. Honum leiddist mjög að yfirfara
skjölin, og lá við að uppgefast. En alt
í einu fékk hann löngun til að lesa. Hann
sá sitt eigið nafn ritað á eitt arfleiðsluskjalið,
og sú uppgötvun, að hann sjálfur var
I erfingi að stórri upphæð, breytti alveg
skoðun hans á skjölunum, og las eftir
það hverja setningu með nákvæmri íhug-
un.
»Já, vel er það skiljanlegt!« segir þú,
»það hefði eg einnig gert«. En þú at-
hugar máske ekki, að þú átt sjálfur arf-
leiðsluskjal, þar sem sýnter svart á hvítu,
að þér er lofaður arfur. Erfðaskjalið
heitir biblía, Par er þér heitið arf, sem
á að verða eign þín um alla eilífð. En
þú verður að lesa þessa bók, og biðja
um aðstoð guðs anda, svo þú getir til-
einkað þér þá arftöku, er hún býður
þér. (Þýtt.)
LEIDRÉTTING. í sumum eintökum
af þessu tbl. hefir þessi lína fallið úr
á 1. bls„ 1. dálk, neðst:
að deyja.« Og í blaðagrein einni kemst hún
Kaupendur »Fræk.« í Reykjavík, sem
skifta um verustað, eru beðnir um að
tilkynna það á afgreiðslu blaðsins.