Frækorn - 27.09.1906, Blaðsíða 5

FRÆKORN
301
Loks varð það rómverskt skattland,
þar til Múhameðsmenn náðu því und-
ir sig. Hin síðastliðnu 2,000 ár, hef-
ir enginn verið innfæddur sem setið
hefir á hásæti Egyptalands. Birchs
History of Egypt, bls. 192; Ander-
sons Manual of History bls. 21 og
spádómur Ezekíels um, að enginn !
egypzkur höfðingi skal framar til
vera hefir þannig bókstafega uppfylst. ,
Þetta er einnig sláandi dæmi upp á j
innblástur spádómanna. Ró Egypta-
land sé nú lítilfjörlegt ríki, sem ekki
er stjórnað af innfæddum höfðingja,
þá vitna hinir geysimiklu pýramídar, !
sfinxer, steinstólpar og myndastyttur
skrautlegir hofaveggir og hofasúlur
um mentun og listfengi liðna tfmans.
Á öllu þessu sést óræk sönnun fyrir
því, að guðs orð í spádómunum
stendur óbifanlegt, meðan stórveldi
heimsins líða undir lok og hin miklu
verk þeirra falla saman í rústir.
Framh.
Vanræktu ekki frelsun þina.
Eftir dr. Torrey.
Bátur er úti í Nigarafljótinu, kippkorn
fyrir ofan fossinn, nálægt Erievatninu, þar
sem nálega enginn straumur er. Maður
situr í bátnum, sem flyst seint áfram fyr-
ir hinum hægt rennandi straumi. Oóð-
ar árar eru í bátnum, maðurinn gæti tek-
ið þær og róið móti straumnum, til vatns-
ins, eða náð hverjum bakkanum sem
hann vildi. Maðurinu situr kyr og lætur
berast með straumnum, svo hægt í fyrstu,
að því er varla veitt eftirtekt, en svo sí-
felt hraðara þar til hann, áður en hann
veit af er kominn út í stríðan straum
rétt fyrir ofan fossinn og hraðar mót |
honUm. Nú eru árarnar honum gagns-
lausar; straumurinn er of harður, hann
gæti ekki frelsað sig, þó hann vildi.
Menn hafa staðið á bakkanum og séð
hættuna sem hann var í. Þeir hafa |
skundað niður bakkann og kastað til
hans sterkum kaðli; hann kom í bátinn
rétt fyrir fótum hans. Hvað þarf nú mað-
urinn að gjöra til þess að frelsat? Alt
sem hann þarf að gjöra er að grípa kað-
alinn, þá yrði hann dreginn í land, eins
og gjört hefir verið oftar en einu sinni
á þessu fljóti. En hvað þarf hann að
gjöra til þess að farast? Hann þarf ekki
að taka árarnar til að róa móti straumn-
um heldur ekki að kasta þeim útbyrðis.
Hann þarf ekki að kasta sér út í fljótið.
Alt sem hann þarf að gjöra er blátt á-
fram, að taka ekki í kaðalinn, sem liggur
fyrir framan hann, og straumurinn mun
bera hann út í vissan dauða fram af
fossbrúninni.
Menn og konur, þetta er mynd af
hverjum þeim, sem lifir án Krists; þér
eruð á bát á hættulegum straumi og
berist niður eftir afgrunni glötunarinnar.
Enginn er fær um af eigin kröftum að
grípa árarnar og róa móti þeim voða
straumi. Enginn maður í heiminum getur
frelsað sig sjálfur; en guð hefir séð hætt-
una, og hefir í gleðiboðskap sonar síns
kastað til þín björgunarkaðlinum. Hann
hefir fallið niður fyrir fótum þér í kvöld.
Alt, sem þú hefir að gjöra er það að
taka móti honum, og hann mun örugt
draga þig á land til hinnar dýrðlegu
hafnar.
En hvað er það þá sem þú þarft að
gjöra til þess að glatast ? Þú þarft ekki
að stökkva út í strauminn, róa á móti
honum eða hliðra þér hjá að taka móti
Kristi, heídur einungis vanrækja að gjöra
nokkuð, og þessi voða straumur, sem þú
þegar ert staddúr í, mun steypa þérfram
yfir fossinn, í eilífa glötun og dauða.
Maður nokkur rétti mér miða í dag;
öðrum megin stóðu þessi orð: »Hvað
á eg að gjöra til þess að frelsast?« Neð-
anundir var skrifað svar guðs í Pgb. 16,
31. »Trúðu á drottinn Jesúm Krist, þá
verður þú hólpinn.« Neðst á miðanum
stóð: »Snú við.« Eg sneri miðanum
við, hinum megin stóð spurningin : »Hvað
á eg að gjöra til þess að glatast ?♦ Sem
svar stóð þetta eina orð: »Ekkert!«
»Ekkert!« Pú þarft ekkert að gjöra
til þess að glatast, þú ert þegar á leið
til þess, ogf ef þú ekki gjörir neitt við
því og það fljótt, munt þú eilíflega glat-