Frækorn - 27.09.1906, Blaðsíða 12

308
FRÆKORN
það hlýtur að vekja umhugsun og al-
vöru.
Á framsetningunni sést víða snildar-
einkenni og öll ber hún vott um, að j
skáldið hafi glögt auga fyrir sálarfíf-
inu, og að hann kunni að hugsa rétt.
Persónurnar eru allar eðlilegar, og
maður fylgir þeim öllum með sam-
hygð.
Söguna skulum vér ekki segja hér.
Presturinn, Hallasjálf og Ólafur sauða-
maður, eru aðal-persónur hennar.
Presturinn er, eins og sjálfsagt
margir embættisbræður hans, orðinn
kirkjunnar -þjónn »brauðsins« vegna i
eingöngu. Hann tekur sér það hlut-
verk, sem hann auðvitað er með öllu
ófær til. Og því fer, sem fer. Hann
er heldur ekki endurfæddur fyrir trú
á drottin sinn, og hann á ekkert j
vald til í sálareigu sinni, sem geti
gefið honum sigur í freistingum sín- j
um. Pví fellur hann. En þegar hann i
síðan hálf-fulfur, og stórbrotlegur, fer j
að dæma um kristindóm og kirkju, j
þá eru auðvitað dómar hans fjarstæó-
ur, eins og t. d. þegar hann vill hafa j
»postullegan kristindóm«, sem meða j
annars afnemur hjónabandið, og veit
ir honum samþykki til þess og bless-
un í því að fara þannig að í ástamál.
um eins og hann fer.
Halla sjálf er að mörgu leyti góð
sveitastúlka, og fall hennar verður
manni það sárasta í sögunni. Halla
líður voðalega um leið og hún fórn-
ar gæfu sinni og allri framtíð á altari
prestslegra afglapa.
Ólafur sauðamatur er ræfill, sem
stendur lágt að öllu atgerfi, og er
honum þó eins og hinum aðalmönn-
um sögunnar sýnd full skil af hálfu
»Jóns Trausta«.
Gallar eru á bókinni, því ber ekki
að leyna, bæði á málinu og annari
meðferð efnisins. En bókin er þess
vel verð að hún sé lesin, og hugs-
andi menn geta vafalaust margt af
henni lært. Og þjóðin á rétt til þess
að gera sér miklar vonir um »Jón
Trausta«, hver sem hann er.
IppllHr.
Frá Rússlandi.
Ástandið í Odessa er mjög svo
alvarlegt. Herlið á verði við konsúla
híbýlin, mjög svo erfitt að halda uppi
friði þar í borginni. Fimtán manns
fengu sár eða bana 24. þ. m. í við-
skiftum lögreglumanna og bæjarskríls-
ins.
Byltingamenn hafa birt ávarp gegn
keisara. Peir segjast ætla að kippa
burtu stoðum undan einveldisstjórn-
inni, einni og einni í senn, með því
að hún sé bæði blauð og drápgjörn.
Stolypin sagði Gyðingasendinefnd að
frumkvuðlum mergðarvíganna í Sied-
lece mundi verða hegnt; hann hét
einnig að leggja fyrir þing frumvarp
um að auka réttindi Gyðinga.
Sprengikúlu var varpað að amtmann-
inum í Riga þar sem hann gekk um
stræti; það var furðuverk að hann
sakaði ekki.
Uppreisnin á Kuba.
Peir Taft og Bacon eru komnir til
Havanna og hafa átt tal við Palma
forseta og við fulltrúa uppreisnar-
manna. Forseti lýsti því, að hann
mundi segja af sér, ef það þætti ráð.
Síðari fréttir segja; að þeir Taft og
Bacon hafi átt aftur ráðstefnu við full-
trúa frá ýmsum flokkum á Kuba. En