Alþýðublaðið - 14.05.1963, Blaðsíða 15

og hann hafði útskrifazt um leið
og ég.
,,Svei mér þá, ef þetta er ekki
Jeff Halliday!" sagði hann.
Ég stóð á fætur og tók í hönd
lionum. Hann vildi fá að vita,
hvað ég væri að gera í San Fran
cisco, og ég sagðist vera í við-
skiptaerindum. Hann sagðist hafa
lesið LIFE og vita allt um brúna.
„Þú hefur aldeilis fengið vinn-
una þar, Jeff! Það má nú segja!
Hver einasti verkfræðingur þar
um slóðir hefur verið að reyna að
fá það verk.“ Við settumst niður
og töluðum um brúna. Svo spurði
ég hann, hvað hann gerði.
„Ég vinn hjá Fraser og Grant,
stálverksmiðjunum. Heyrðu ann-
ars, Jeff. Það gæti verið, að við
gætum hjálpað þér. Þig vantar
stál og við getum selt þér það á
verði, sem mun koma þér mjög á
óvart.“
Mér datt skyndilega í hug, að
ef eitthvað skyidi nú ganga úr-
skeiðis með áætlun mína um að
losna við Rimu og þetta væri rak-
ið til mín, þá væri kannski ekki
svo vitlaust að hafa góða ástæðu
fyrir því, að ég skyldi vera í San
Francisco, svo að ég sagðist hafa
áhuga á öllum tölum í sambandi
við verð á stáli.
„Ég skal segja þér nokkuð,“
sagði hann og varð æstur, „hvern
ig væri, að þú kæmir á skrifstof-
una um hálf ellefu leytið og ég
kynnti þig fyrir sölumanninum
okkar?“ Hann fékk mér nafn-
spjaldið sitt. „Ætlarðu að gera
það?“
Ég sagðist mundu gera það og
þegar hann hafði sagt mér hvern
ig bezt væri að komast til skrif-
slofunnar, fór hann.
Ég eyddi morgninum og mest-
um hluta síðdegisins með stál-
sölumanninum. Tiiboðin, sem
hann kom með, voru um tveim
prósent lægri en nokkur önnur,
sem ég hafði fengið frá öðrum.
Ég lofaði að láta hann vita um
leið og ég hefði rætt málið við
Jack.
Ég kom aftur á hótelið rétt eft
ir klukkan fimm og fór upp í ber
bergið mitt. Ég fór í sturtu, skipti
um föt, settist síðan við skrif-
borðið og skrifaði nafn og heim-
ilisfang Rimu með stórum upp-
hafsstöfum á pappírsörk. Ég setti
hana síðan í umslag ásamt þrem
dollaraseðlum. Ég skrifaði utan á
það til Wilbur á Anderson Hotel.
Ég fór niður í anddyrið og
spurði Vörðinn um lestir til Hol-
land City. Hann sagði, að það
færi lest klukkan tuttugu mínút-
ur yfir átta.
Ég keypti af honum frlmerki
og setti það á bréfið til Wilbur.
Það kostaði mig átak að ganga
yfir að póstkassanum og láta það
í hann. Um leið og ég var búinn
að sleppa því, fann ég til löng-
unar til að ná því aftur.
Ég fór inn á barinn og fékk
mér sjúss. Ég svitnaði dálítið.
Um átta leytið í fyrramálið
mundi Wilbur fá bréfið. Hvað
mundi hann gera? Ef hann hafði
raunverulega áhuga á að drepa
Rimu, gat hann verið kominn til
Santa Barba klukkan hálf þrjú
síðdegis.
Hann var dópisti og því óút-
reiknanlegur, eins, og Rima. Það
gat auðveldlega farið svo, að hann
eyddi fargjaldinu, sem ég hafði
sent honum, í eiturlyf. Það var
vel hugsanlegt, að hann færi alls
ekki til Santa Barba, heldur yrði
kyrr í San Franciseo.
Með þessa hugsun til að kæfa
samvizkubitið fór ég og fékk mér
brauðsneið á mjólkurbarnum. Síð
an greiddi ég reikninginn minn
og á meðan ég beið'eftir því, að
komið væri niður með töskuna
mína fór ég inn í símaklefa. Ég
bað um „upplýsingar“ og bað um
símanúmerið í The Bungalow,
East Shore, Santa Barba. Eftir
venjulega töf var mér sagt, að
það væri East 6684. Ég skrifaði
það í vasabókina mina, fór síðan
út og ók í leigubíl á járnbrautar
stöðina.
Ég kom til Holland City
skömmu eftir miðnætti. Vörður-
inn við hliðið á brautarpallinum
brosti til min glaðlega.
„Gott að sjá ykkur aftur, herra
Halliday. Nokkrar góðar fréttir
af frú Halliday?“
Ég sagði, að Saritu væri að
fara fram og ég vonaðist eftir
að sjá hana á laugardag.
„Gleður mig að heyra það“,
sagði hann. „Hún er ágætiskona,
herra Halliday. Ég vona, að þeir
loki þennan hund, sem keyrði á
hana, inni í mörg ár.“
Leigubílstjórinn, sem ók mér
heim, vildi líka heyra nýjustu
fréttir af Sarltu. Mér skildist allt
í einu, að hún var orðin vel
þekkt, og ég fann til stolts.
En ég varð hræðilega dapur,
þegar ég opnaði dymar af íbúð
inni og gekk inn í tóma stofuna.
Ég beið lengi, eins og ég bygg-
ist hálfpartinn við að heyra rödd
Saritu heilsa mér. Ég var mjög
einmana, þegar ég leit í kringum
mig.
Ég fór inn í svefnherbergið,
háttaði, fór í sturtu og i nátt-
föt. Svo fór ég aftur inn í stof-
una og blandaði mér sterkan
whiskysjúss. Ég settist við sím-
ann og kveikti mér í sígarettu.
Þegar ég var búinn með sjúss-
inn og búinn.að drepa í sígarett
unni, leit ég á úrið.
Klukkuna vantaði nú tuttugu
mínútur í tvö að nóttu. Hugur
minn reikaði til skítuga hússins
í Santa Barba, þar sem Rima
og Vasari mundu vera að hátta,
voru kannski þegar komin í rúm
ið.
Nú varð ég að leika annan
leikinn í áætlun minni. Ég tók
uppvasabókina mína, athugaði
símanúmerið, hringdi síðan á
landssímann. Ég sagði stúlk-
unni númerið og sagðist mundu
bíða í símanum.
Ég sagt grafkyrr, horfði upp
í loftið og hlustaði á suðið og
draugalegax- raddirnar, sem bár-
ust til mín af opinni símalínunni.
Svo heyrði ég allt í einu hið
stöðuga brr-brr-brr?, sem sagði
mér, að síminn væri að hringja.
Hann hringdi nokkra stund,
svo heyrðist smellur og rödd
Rimu sagði reiðilega: „East
6684. Hver er það?“
Ég fann hjartað í mér herp-
ast saman, þegar ég heyrði rödd
hennar.
Ég gerði rödd mína harða og
hrjúfa og sagði: „Er Eld þarna?“
„Hver er þetta “
Sambandið var gott, og ég gat
heyrt hraðan, ójafnan andardrátt
hennar.
„Vinur hans. Skiptir engu
hver það er. Ég vil tala við
hann“.
„Þér talið ekki við hann,
nema þér segðu mér hver þér
eruð“, sagði hún og ég heyrði
vott af óróa í röddinni.
Þá heyrðist skyndilega um-
stang.
Ég heyrði Rimu segja: „Láttu
ekki eins og asni, Ed!“
„Haltu þér saman!" heyrði ég
Vasari segja. „Ég sé um þetta!“
Svo gelti rödd hans upp f eyr-
að á mér: „Hver er þetta?“
„Bara vinur“, sagðiég og tal-
aði hægt og greinilega. „Það er
bezt fyrir þig að hypja þig, Ed,
í hvelli. Löggan sá þið í morg-
un. Þeir vita hvar þú ert. Þeir
eru að bíða eftir handtökutil-
skipun, svo koma þeir og sækja
þig • • •“
Ég heyrði hanng rípa andann
á lofti, og þegar hann byrjaði að
tala, lagði ég símtólið á.
Ég sat þarna með höndina á
símanum og starði yfir herberg
ið. Þá var allt tilbúið, hversu svo
sem það nú færi allt. Innan sex
tíma mundi Wilbur opna bréfið.
Annað hvort mundi hann taka
næstu lest til Santa Barba eða
ekki. Ef hann gerði það, var ég
2-lSG tonn
Allt það fullkomnasta.
Fæst hjá Leyland.
Afborgunarskilmálar
Einkaumboð fyrir
LEYLAND MOTORS LTD.
Almenna verzlun-
arfélagið h.f.
Laugavegi 168
Reykjavík.
Sími 10199.
Tdí
J ////'/',.
Ce/l/re
D1 01 0 I 0 n
U
0 n T -í-i'

Einangrunargler Framleitt einungis úr gleri. — 5 ára ábyrgð. Pantið tímanlega-
Korkiðjan h.f.
Skúlagötu 57. — Sími 23200. '
SHÚOO
SAMEINAR MARGA KOSTi:
FAGURT ÚTUT. ORKU. TRAUSTIEIKA
RÓMAÐA AKSTURSHÆFNI
■OG LÁGT V E R Ð !
I TÉKKNESHA BIFFIEIBAUMBOÐIÐ
VONAR5TfUtT» K2.5ÍMI 07581
SMURI BRAUÐ «
Snittur. i1
Pantið tímanlega til fermlng-
anna.
Opið frá kL 9—23,30. j. •
Siml 16012 I •
Brauðstofan 1 ■
Vesturgötu 25. j íj:
AÐALFUNDUR

Byggingafélags verkamanna í Reykjavík.
Aðalfuindur fél’agsins verður ‘haldinn í Sjálf-
stæðishúsinu við Austurvöll þriðjudaginn 14.
þ. m. kl. 8,30 e. h.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Lagabreytingar.
Stjórnin.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 14. maí 1963 15
I