Alþýðublaðið - 30.05.1963, Blaðsíða 12

REYKJAVÍK:
Kosningaskrifstofan er í Alþýön
húsinu við Hverfisgötu, símar
15020 og 16724. — Opin kl. 10—
22. (Kl. 10—10.
VESTURLAND
Aðalskrifstofan er í Félags-
heimili Alþýðuflokksins, Vestur-
götu 53, Akranesi, sími 716. —
Skrifstofan er opin kl. 10—7.
VESTFIRÐIR
Aðalskrifstofan er í Alþýðuhús-
Inu ísafirði. — Opin kl. 5_10.
Sími 501.
NORÐVESTURLAND
Aðalskrifstofan er í Borgarkaffi,
Siglufirði, sími 302. Skrifstofan er
opin kl. 5—7. — Skrifstofan i
Sauðárkrcki er að Knarrarbraut 4
(niðri), sími 61.
NORÐAUSTURLAND
Aðalskrifstofan er að Strand-
götu 9, Akureyri, sími 1399. Skrif
stofan er opin kl. 10—22 (kl. 10
— 10. — Skrifstofan á Húsavík
er hjá Guðmundi Hákonarsyni,
Sólvöllum 2., sími 136. Opin kl.
8 — 10.
SUÐURLAND
Aðalskrifstofan fyrir Suður-
landsundirlendið er að GrænuvöII
um 2. Selfossi, sími 273. Skrif-
stofan er opin kl. 8—10. Skrif-
stofa flokksins I Vestmannaeyjum
er að Drekastíg 24, sími 490 og
er opin kl. 8—10.
REYKJANES
Aðalskrifstofa kjördæmisins er í
Alþýðuhúsinu, Hafnarfirði, símar
50499, 50307, 50211. Skrifstofan
er opin kl. 14—19 og 20—22. (kl.
2—7 og 8—10. Svæðisskrifstofan
fyrir Iíeflavík og Suðurnes er að
Hringbraut SD.Jieflavík, sími 1940
(92-1940). Opln kl. 1—10. i
Kópavogi er flokksskrifstofan í AI
þýðuhúsinu, Auðbrekku 50, sími
38130. — Opin kl. 2—7 og 8_10.
Sunnudögum frá kl. 2_7.
AÐALSKRIFSTOFUR
flokksins. e.ru í Aiþýðuhúsinu við
Hverfisgötu sírnar 15020 og 16724,
opnar kl. 10—22.
Flokksmenn eru beðnir að hafa
samband við starfsfólk þeirra um
allt er lýtur að kosningunum.
Flokksfólk uni iand allt er beðið
að hafa sem bezt sambaud við
flokksskrífstofur sínar og veita
þeim allt það lið sem unnt er.
Lifiti Alþýðuflokksins um allt
land er
A-LHSTI.
^ M \3 /\
Kölski og skraddarinn
„Ekki vantar mig vesti,“ sagði ókunni maður-
inn.
Þegar hér var komið, ivar skraddarinn orð-
inn hálfskeh aður, nú mundi hann nefnilega allt
í einu eftir samningnum. í
„Ég á hérna alveg dá-dá-dásamlega fallegt
grænt efni, sem mundi vera prýðilegt í f-f-f-
frakka,‘‘ stamaði veslings skraddarinn.
Nú var ókunni maðurinn orð.nn býsna óþol-
inmóður. Hann gekk til skraddarans og þreif í
hnakkadrambið á honum og sagði: „Þekkirðu
mig ekki? Tíminn er útrunninn. Ég er kominn til
að sækja þig“.
Að svo mæltu dró ‘kölski, — því ókunni mað-
urinn ivar enginn annar en hann, — vesalings
skraddarann út úr húsinu. Skraddarinn byrjaði
að veina og kveina og reyna að fá kölska til að
sleppa sér. Hann sagði honum, hve lífið hefði leilc
ið s:g grátt, og hvemig í öll þessi ár, hann hefði
- ekkert gott haft af samningnum. í
„Geturðu ekki veitt mér eina ósk“ sagði rves-
alings litli skraddarinn, þegar þe:r voru að fara
út úr húsinu. „Bara eina einustu ósk“.
Kölski hefur sjáKsagt vitað, sem var, að hann
hafði leiginlega farið mjög illa með vesalings
skraddarann, því hann lét loks undan, þar sem
skraddarinn bað svo ákaft.
„Jæja þá“ urraði hann. „Bara eina. Vertu fljót-
ur“. ....... .
Skraddarinn leit állt í kring um sig. Nú var
hans síðasta stund upp runnin. Hvers átti hann
e.ginlega að óska sér? Allt í einu sá hann hest,
sém var á beit þarna skammt frá þeim. Eldsnöggt
hrópaði skraddarinn: „Ég óska þess, að þú farið
á bak þessum hesti og ríðir í hendingskasti þang-
að sem þú kemst frá og hrellir ekki vesæla skradd
ara framar“.
Varla hafði skraddarinn sleppt orðinu, er
kölski rak upp óp, sleppti takinu, og ivarð á augna
bliki kominn á bak hestinum, sem þegar í stað
Skeiðaði burt með hann. Eftir þetta sást kölski
aldrei þama í grenndinni.
En sagan er ekiki þar með búin, en eins og
ýfckur kannske grunar er nú samt orðið stutt í end
inn.
Fólk dreif víða a.ð, úr öllum nærsveitunum, til
áð sjá manninn, sem hafði leikið á kölska, og
allir vildu heyra hann sjálfan segja frá atburð-
unum.
Það leið ekki á löngu áður en s'kraddarinn
fékk fleiri viðsikptavini, en hann gat mögulega
annað. Þess ivegna byggði hann krá, þar sem hann
gat skemmt gestum sínum og þar sem þeir gátu
fengið veitingar. Hann lét mála skilti á krána,
og á Skiltinu var mynd af kölska á hestbaki á
fleygiferð. Á skiltinu var líka mynd af skraddar-
anum með skærin í hendlnni, dansandi af ánægju
yfir því að hafa þannig leikið á þann vonda.
Rekstur krárinnar gekk svo vel, að innan
skamms varð skraddarinn að ráða til sín þjóna til
að ganga um beina. Hann þurfti því ekki annað
að gera, en ganga milli gestanna og segja sögu
sína og /vera skemmtilegur. Magri skraddarihn
okkar varð nú brátt feitur og bústinn, því upp frá
þessu bjó hann aldrei við skort. Hann varð gam-
all.máður, og virtur ivel meðal granna sinna.
ENDIR.
*•——Iiliilll lihim I 111
PPETTY éTUPI V- '
NOT fíNOW/N' mo
you ARE. BUTOOMB
IN ANP PLAY A
$í uleiN? /
so soRay
— VVRONe
, rtöoM..
WE COUID HAVE BPOKEN
THE HEAP OP THB YAtiléBE
CORONEL. BUT THEN H£.
WOULD NOT HAVE SBBSl
\JHE senora murcia!
yoib
BLCNPie
AvssSJSs?;
— Hvaff er þér á höndum, unginn minn?
— Ég, hm.......
Þetta er nú eiginlcga svo lítiff skrýtiff.
Ekki veit ég hver þú ert en komdu og spil-
affu við okkur svolítla stiind. fröken Murcia aftur.
— Ég hef víst fariff lieybergja villt. — Komdu inn hér afíur, kunningi.
— Viff gætum hafa molað hausinn á Ameríkanum, en þá heíffi hann ekki séff
12 30- maí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ