Alþýðublaðið - 15.06.1963, Blaðsíða 9

■■■■■■>■■■■■■■■■!■■■■■■■■■■■■(■■■■■■■■■■■■■■
SSSSSSSSSSSSSSSSSS2 {SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSISSSSSSÍSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSríSSSISSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS’-’S’^...............................——•■—■—■■■.«■»■*■■•
■ •■■■■■■■■■>•■■■•■■ ••■■■•■jjj;■■■■•■■•■■■■•■■■■■■■■■■■■■■>•■■••■■■■■■■■■>■■•••■>«■■.■■•.■■■.•....■■■■■SIIbSISSSSSS'íISS ?»■■■•••■»•■■■■■•■•■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■^■■■■•SSSSSSSSSSSSSSSSSS
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■!«■■■■■■■•■■■■■>■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■'■■■■■■■■■■■■■■■■■■laalBaBaaBaBllai(a •■■■•■■■•■(••■■■•■■■■••■■•■•■■■■■••■■■■■■■■•■■•■■■•■■•■••■•■■^■■■■^■■■■■■■■^■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•••■•■■■■■■■■■•*
virks stuðnings aðeins lítils minni
hluta blökkumanna er samt sem
áður ljóst, að ábyrgir negraleið-
togar viðurkenna, að þessir öfga-
sinnar hafa nokkuð til síns máls
í skýrgreiningu sinni á hinu raun-
verulega ástaudi.
Einnig er Ijóst, að svörtu fasist-
arnir — þvi að það eru þeir, hafa
stuðlað að því, að veita hvítu mönn
unura nauðsynlegt áfall, þannig,
að margir eru farnir að íhuga
hve alvarlegt ástandið eiginlega
er.
Kennedy-stjórnin er ekki hald-
in nokkrum blekkingum um alvöru
kynþáttaástandsins í Bandaríkjun-
um nú. Forsetinn liefur sjálfur
hvað eftir annað hvatt banda-
rísku þjóðina eindregið til þess að
| stuðla á virkan hátt að því, að
kynþáttatálmamir verði rifnir
niður.
I Jafnframt gerir hann sér grein
fyrir því, að um er að ræða rót-
gróna fordóma, sem ekki er hægt
að útrýma á svipstundu með sam-
þykkt í Þjóðþinginu eða úrskurð
um frá Hæstarétti. Hann er þó
ekki síður þess vegna ákveðinn í
að beita löggjöfinni og dómsvald-
inu að eins miklu leyti og hægt
er til þess að gera út af við mis-
réttið.
Það er hlutverk Bandaríkjafor-
seta að sjá um að lög landsins séu
framkvæmd og beim fylgt. Síðan
hann tólc við völdunum 1961 hef-
ur hann látið bróður sinn, Robert
Kennedy dómsmálaráðherra, beita
sér þannig, að ryðja megi braut-
ina til jafnréttis kynþáttanna
með lögum.
Fulltrúar dómsmálaráðuneytis-
ins hafa samkvæmt skipunum
Kennedys tekið fyrir nokkur ein-
stök misréttis-tilfelli og fært þau
fyrir dómstólana. Einnig hafa ver
Xð framkvæmdar margar óopinber-
ar aðgerðir í því skyni að fá þekkta
borgara í Suðurríkjabæjum til
þess áð vinna að afnámi kynþátta-
5 skilnaðarins. í dómsmálaráðuneyt-
■ inu er sérstök deild, sem fer með
kynþáttavandamál, og veitir Burke
Marshall, varadómsmálaráðherra,
henni forstöðu, Marshall gegndi
mikilvægu hlutverki í samninga-
viðræðunum, sem fram fóni í kyrr-
þey í Birmingham í síðasta mán-
uði.
Försetinn hefur sjálfur oft not-
að óformlegar fortölur. Hann hefur
fengið gesti í Hvíta húsinu, er
hafa verið fulltrúar hinna ýmsu
atvinnuhópa í Suðurríkjunum, og
fengið þá til þess að lofa því, áð
herða á róðrinum gegn kynþátta-
aðskilnaðinum.
!■■■■■■■■■■■«■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■)(■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■
I■■■■■■■■■■Blt ■■■■»■■■■■•■•■■■■■■•■■«■■■■*■■
>■■■■■■■■■■■ II ■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■II.•■■■•»■■
----------------------------------.■■»■•■»»■
Þegar öllu er á botninn hvolft
hefur forsetinn beitt sér mjög mik-
ið, en nú hefur komið í ljós, í
eitt skipti fyrir öll, að því aðeins
er hægt að bæta fyrir vanrækslu
fyrri ára, ef blökkumenn fá raun-
verulega réttarbót. Kennedy hef-
ur í þessu skyni lokið við undir-
búning að nýju lagafrumvarpi, er
á að stuðla að því að minnka
möguleika yfirvaldanna í Suður-
ríkjunum til þess að umbera mis-
rétti á nokkrum sviðum þjóðlífs-
ins.
Samkvæmt upplýsingum, sem
fyrir liggja, á áætlunin einnig að
gera ráð fyrir því, að sambands-
stjórninni fái aukið umboð til þess
að sjá um, að ríkin fylgi taga-
skipunum.
Kennedy hefur allar hugsanleg-
ar hvatningar til þess að gera al-
varlega tilraun. Alveg burtséð frá
því, að aðstæðumar stríða gegn
frjálslyndum skoðunum hans, —
gerir hann sér grein fyrir því, að
það gæti haft alvarlegar, pólitisk-
ar afleiðingar í för með sér fyrir
hann, ef liann hefðist ekkert að.
Demókratar njóta öm^gs stuðn-
ings meirihluta blökkumanna í
Bandaríkjunum, og Kennedy er
staðráðinn í að halda þessum
í meirihluta. Jafnframt sér hann
| glöggt, hvílíkt voldugt pólitískt afl
blundar með blökkumönnunum í
Suðurríkjunum, og hann hefur á-
huga á að leysa það úr læðingi
Demókrataflokknum til fram-
dráttar.
En hér skýtur upp hinni miklu
pólitísku klípu, sem Kennedy er
í. Því að enn ríkir eins-flokks-
kerfi í Suðurríkjunum. Og það er
Demókrataflokkurinn, sem hefur
haft einokun á pólitísku völdunum
á þessu svæði með sögulegum
erfðavenjum sínum.
( B'lokkurinn er íhaldssamur, og
,hann á minna sameiginlegt með
i demókrötum í Norðurrikjunxxm
I en með Repúblikanaflokknum. —
Framb. á 11 síðu
Fæddist með 4
tennur

IKGf \fl STEPHEK CLAYTON heitir
K þessi ungi maSur. það voru
MB; . dregnar úr honum tvær tenn-
' f.jg ur um daginn, og er hann þó
ekki nema sjö mánaða gam-
‘lMk all. Hann er nefniiega fæddur
lí;-: .1:; að því leyti til meira þroskað-
* • ' ivfal\ v £ ur en önnur börn, að hann j ■
á hafði strax fjórar tennur. Fyrst
virtist allt vera í iagi, en þeg-
ar hann fór að eldast og
stækka, tóku þessar fjórar tennur hans að særa hann.
: Móðir hans, sem á heima í New-
. ... ’ ■ í Casle-on-Tyne í Engiandi, fór s
þá með hann til tannlæknis,
|F | F/- sem auðvitað tók tennurnar úr
honum. Sá liíii fékk svo mynd-
, | ^ 1 arlegar umbúðir um kjálkana,
| eins og myndin sýnir. Og hann
er enn með tárin í augunum.
i

RÆTT VIÐ
PREST UM
Eg er ungur maður og félagslynd að en einstaklingsvandamál, sem
ur. Ég hef gaman af að skemmta mundu leysast, ef nógu margir ein
mér, og á ýmsa góða félaga. Nú staklingar vilja leysa þau út af
eru flestir þeirra farnir að bragða fyrir sig. En það kostar alltaf tölu-
vín, en ég er alinn upp á heim- j verða mannraun að vera einstakl-
ili, þar sem vín er aldrei haft um 'ingur, þora að hafa sínar eigin
hönd, og veit, að pabbi og mamma Iskoðanir og halda sínu fram í
yrðu alveg viti sínu fjær, ef ég stað þess að fylgja tízku, ílokki
byrjaði að drekka. Auðvitað myndi
ég hafa andstyggð á svona fram-
ferði eins og því, sem átti sér stað
í Þjórsárdalnum, en það er orðið
erfitt fyrir mig að rxeita því alltaf
að vera með, þegar vinir mínir
og kunningjar stríða mér og upp-
nefna mig, af því að ég sé svo mik-
ill aumingi, ef ég bragði ekki á-
fengi eins og þeir. Mér þætti
gaman að vita, hvað þér segðuð um
þetta. Er bað ekki fanatismi af mér
að streita. á móti? Allir sjá, að
sumir helztu menn þjóðarinnar,
sem unnið hafa margt sér til
frægðar, drekka vín.
Þér eruð ekki einn um þetta
vandamál. Það er ekki aðeins per-
sónuleg vandamál einstaklinga,
eða hóp. Tökum yður sjálfan til
dæmis. Ég finn, að í raun og veru
langar yður ekkert í áfengi, sjálfs
yðar vegna, en viljinn er að svigna
vegna þess að nú eruð þér meira
undir áhrifavaldi kunningjanna
heldur en heimilisins. Samt liafið
þér andstyggð á drykkjulátum eins
og þeim, sem sögðu voru úr Þjórs-
árdalnum. En hér komum við ein-
mitt að kjarna málsins. Ég hugsa
að þeír sem tóku þátt í svallinu í
Þjórsárdalnum, hefðu einhvern-
tíma sagt nákvæmlega það sama,
og ég geri meira að segja ráð fyrir,
að innst inni fyrir hafi þeir ekki
skipt um skoðun, þó að þeir leidd
ust út í þessa vitleysu, vegna þess
að þeir höfðu ekki þrek til að veva
heldur þjóðfélagsvandamál. En ég eintaklingar. Raunar fara fnargir
j held i-aunar, að flest svokölluð | unglingar líkt að, einmitt vegna
i þjóðfélagsvandamál séu ekki ann- ' þess, að þeir lialda, að þeir sou
sjálfstæðara fólk, ef þeir brjóta
þær reglur, sem heimili, skóiar
eða þjóðfélag hafa sett. En þ'eir
gæta þess ekki, að þeir eru um
leið að gera sjálfa sig háðari hóp,
klíku, eða tízku, sem er mikiu
meiri harðstjóri lieldur en foreldr
ar og skólar nokkurn tíma eru nú
á dögum. Þessu lýsir þér sjálfur
bezt, þegar þér segið, að yðar
beztu vinir, sem ættu að virða per
sónulegt sjálfstæði yðar meira en
aðrir, beiti yður eins konar pynd
ingum, sem á eixsku máli eru nefnd
ar ,.mental torture" (andlegar pynd
ingar), með stríðni, uppnefnum
o.s.frv. — Þér eruð ekki sá eini,
sem fyrir þessu verður. í yðar spor
um mundi ég fara að líkt og ung
Reykjavíkurstúlka gerði einu sinni
í samkvæmi. Það var haft vin um
hönd, en þó var samkvæmið ekki
það, serrf nú væri kallað svall.
Hvað eftir annað var hart að
henni gengið, og ýmsar háðsglósur
voru farnar að fljúga, af því að
hún vildi ekki neyta víns. Þá fór
svo að lokum, að stúlkan tók rögg
á sig og sagði við hópinn útthvað
á þessa leið: Þið hafið verið vinir

; mínir, og ég hef verið vinkona
jykkar. Ég hef ekkert á móti því
Iskilyi-ði að ég fái að vera í frifti
| að vera það áfram, en þó með því
jog frjáls gerða minna. Nú skuluð
: þið velja á milli. Ef það verða
igerðar fleiri tilraunir til að tftra
I mér frá að fylgja minni eigin
skoðun, lít ég svo á, að ég sé
óvelkominn i hópnum, og fer mína
leið. Nú skuluð þið vinir mínir
segja mér, hvort ég á að vera
eða fara. — Það má segja vinum
hennar til hróss, að þeir kusu
heldur að virða persónulegt sjálf-
stæði stúlkunnar — Nú var hér
um að ræða samkvæmi, þar sem
vtnið var haft um hönd í hófi, en
yíirleitt mun reynslan verða sú, að
ákveðnir bindindismenn verða
þreyttir á samveru við þá, sem
jneyta víns í óhófi.
I Sé um það að ræða að taka tillií
til annarra, tel ég tvímælalaust,
jað þér eigið fremur að taka tillit
til foreldra yðar en einhverra kunn
ingja úti í bæ. Mestu vandræðin
við vínnautnina eru þau, að bún
vill aukast með tímanum, og fjöicli
I Framh. á 11 síðu

i ■■■■■■■■■■•■■■■■■•■••■■■■■•■■■■ -
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 15. júní 1963