Alþýðublaðið - 17.07.1963, Qupperneq 12

Þarfnast
tónlistar
Frh. úr OPNU.
Carl Orff: Það eru engar ýkjur,
að segja, að ég sé önnum kaíinn.
Og mér er ánæg.ia að því að sjá á
se fleiri stöðum merki góðrar tón-
listarfræðslu. Þetta mundi íil
dæmis sérstakiega eiga við hér.
Annað vil ég hér leggja óherzlu
á. Það er mjög mikilvægt í tón-
listarfræðslu að kennarinn njóti
virðingar nemendanna. Þessa varð
ég mjög var í Japan. Þar var mér
fremur fagnað sem skólamanni,
en tónskáldi. Kennurum er ekki
sýnd nægileg virðing hér á landi.
Spurning: Eruð þér ánægður
með árangurinn af Carl Orff vik-
unni hér í Cologne?
Carl Orf: Eftir öll þéssi ferða-
lög erlendis, finn ég hvað skiplir
mestu máli. Að hljóta virðingu
sinnar eigin þjóðar er það dásam-
legasta, sem nokkurn mann getur
hent.
(Neue Ruhr Zeitung.)
Hannes á horninu.
Framhald af 2. síðu.
áfram austur Laugardalsveginn,
hafa að líkindum. f arið að Gull-
fossi og Geysi, yfir í Hreppa og
þar niðunum Selfoss. Margir komu
við á Laugarvatni, en mjög margir
námu þó ekki staðar. Vegurinn um
Laugardalinn var sæmilegur, nema
frá ánni sem ný brú hefur verið
eett á og ofar. Ofaníburðurinn lief
ur verið tekinn úr árfarveginum og
þar er því hnullungsgrjót — og
að mínu viti næsta ófært til akst-
urs nema þá fyrir stóra bíla.
I
ÞA® ER SKÝRT tekið fram
bæði á hliðinu við Laugarvatn inn,
á veginn til Þingvalla og eins á,
hliðinu við Gjábakka inn á veginn
þaðan, að aðeins sé leyfður akst-
ur bifreiðum undir eins tonna öx-
ulsþungra. Stór hópur ferðafólks
kom í tólf gríðarl'ega síórum far-
þegabifreiðum til Laugarvatns á
sunnudagskvöld. Þessar bifreiðar
ruddust gegnum hliðið og inn á
veginn og fóru þannig til Þing-
valla.
SVONA FRAMFERÐI nær ekki
nokkurri átt. Vegamáiastióri hefur
sett þessar regíur af nauðsyn, og
við, sem höfum farið veginn, skifj
um þessa varúðarráðstöfun mæta
vel. En hrokagikkir láta það ekki
aftra sér, heldur rvð.iast um þrátt
fyrir reglnr og bönn. Ég fór inn
að liellum á fimmtudag. Þá var veg
urinn góður. Ég fór alla leiðina á
mánudag, þá var eins og jarðpfóg
ar hefðu tætt hann í sundur. IÞ f ð
gerjr v.igamáfaK*iðrn.in í svona
máium? Hvað þýðir að setja nauð-
synlegar reglur þegar þær eru
þve.rbrot nar?
,E“?
Hannes á horninu
Tek mér hvers konar [lýðing-
ar úr á ensku
EIIHJR GIIÞNASON,
löggiitHr dómtúlkur og skjala-
þýðsndi.
f’óatúni 1S. sími 18574.
BARNASAGA:
SNLAY
— Finlay sagði henni alla sólarscguna og hvern-
ig hann'hefði unnið tröllið með hjálp hundanna.
— Þarna komu hundarnir sér vel, sagði garnla
konan. — En þeir eiga þó eftir að koma þér
enn betur.
Um kvöldið var Finlay sem fyrr einn í húsi
sínu, er hann heyrði sams konar hávaða og kvöld-
ið áður. Nú var þó eins og drunurnar og dynk-
irnir væru heldur meiri.
Fyrr en varði var tröllið komið heim að dyrum
hjá honum.
— Þú drapst hann son minn gærkvöldi, sagði
það. Þótt þú gætir það, skal þér ekki takast að
kála mér.
Tröllið hratt nú upþ hurðinni, alveg eins og
sonur þess hafði gert kvöldið áður. Við skímuna
frá eldinum sá Finlay að það var með fimm höf-
uð. Bardaginn var feiknaharður. Húsið ætlaði um
koll að keyra — svo mikið gekk á. Enn voru það
hundarnir, sem gátu haldið tröllinu. meðan Finlay
dró sverð sitt úr slíðrum og gerði út af við það.
Næsta morgun fór Finlay veiðimaður aftur til
vitkonunnar. — Hundamir hjálpuðu mér sannar-
lega, sagði hann. — Hefði ég ekki notið þeirra við,
væri ég nú ekki lengur í lifenda tölu.
__ Já, víst komu hundarnir sér vel, sagði kon-
'■ an, en sannaðu til, að þeir e:ga þó eftir að koma
sér enn betur. Hlustaðu nú á mig, hrausti, ungi
maður. í kvöld verður það gamla, grimma skess-
án hún Cailleach, sem mun leita hefnda. Hún
mun ekki kóma méð hávaða og látum, það verður
öðru nær. Hún mun kalla á þig undurfagurri röddu
og b'ðja þig um að lileypa sér inn. En mundu að
hún er til þín komin til að drepa þig. Farirðu að
mínum ráðum mun allt fara vel. Síðan sagði kon-
an honum bvað hann skyldi gera, oe hvað hann
skyldi forðast að gera.
Það leið að kvöldi og ekki bólaði á neinum há-
vaða eins og fyrri kvöldin. Finlay beið einsamall
og hlustaði. Það var hlýtt í kofanum, því móeldur
logaði glatt á gólfinu.
—*Áð lokum heyrði hann lága rödd fyrir utan
dyrnar. Það var e:ns og vindur þyrlaði léttum
Íaufblöðum.
-— Eg er gömul og orðin þreytt, ég er sársvöng
og mig vantar húsaskjól. Viltu hleypa mér inn?
Finlay gekk til dyra og kallaði úi;: — Eg skal
hleypa þér inn með einu skilyrði, ef þú lofar að
gera mér ekkert mein, eða reyna að sækjast eftir
jdifi mínu, meðan þú ert hér inni.”
: Hún lofaði því. Rödd hennar var hálfdapurleg.
Finlay opnaði því dyrnar og hún kom inn fyrir.
IpÞetta! virtist vera lítil og veikbyggð kona, og
hún var afskaplega þreytuleg. Þegar hún hafði
nmiísað Finlay, settust þau niður sitt hvomm
megin við eldinn.
— Hvað gera þeir við okkur, Stál ofursti?
Það getuin við ekki vitað, Consuelo. —
Sennilega vilja þeir fá þig sem gisl, til
að geta liaft hemil á honum föður þínum
á stjórnmálasviðinu.
— Svo Ameríkaninn gefst svona auðveld-
lega upp, ég hélt hann mundi berjast til
síðustu stundar.
— Bindið þau og látið þau snúa bök-
um saman. Látum heimsvaldasinnann skríða
niður hæðina með konuna á bakinu.
12 17. júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ