19. júní - 01.03.1920, Blaðsíða 2

66
i 9. JÚNl
um til félagsskapar og skemtunar,
eða gefið sig að hverju því, er hug-
ur hennar stæði til.
Fyrirkomulag þetta kann að virðast
ágætt, ekki síst fyrir húsmóðurina.
Samt er það ennþá furðu lítið hagnýtt.
Strandar þar vist á vanafestu og því, að
mörgum þykir sá matur beztur sem
eldaður er á eigin hlóðum. Svo eru
og mörg heimili sem staðhálla vegna
alls ekki geta hagnýlt sér þetta. Til
sveita og í smábæjum verður því
alls ekki við komið. Þessvegna verða
heimilisstörf líklega lengi enn hlut-
skifti fjölmargra giptra kvenna. Og
endurbætur á tilhögun þeirra, er spari
tíma, erfiði og fé þýðingarmeira fyr-
ir framtíðina, en að flytja þau með
öllu burt af heimilunum.
Vinnuvísindi eru ung fræðigrein.
þau miða að því að finna upp og
hagnýta hagkvæmar vinnuaðferðir og
vinnutæki, er spari tíma og orku.
Þau hafa nú þegar verið hagnýtt í
verksmiðjum, skrifstofum, sölubúð-
um og við ýnrsa útivinnu. Er þá
ekki einnig hægt að hagnýla þau á
heimilunum? Sú spurning er' tekiu
til íhugunar og úrlausnar í fróðlegri
og ýtarlegri bók eftir ameríkska konu,
Mrs. Christine Frederick, sem sjálf
liefir gjört tilraunir þær, er hún skýr-
ir trá. Bók þessi er ágæt til fróðleiks
um margt er verða má til að lélta
störfum á húsmóðurinni, og veita
henni, er oft ekki veit hvað hvíld-
arstund er, reglubundna hvíldartíma.
Verður nú í næstu blöðum »19 júní«
sagt frá nýjungum þeim sem hér er
um að ræða.
»Fyrir nokkrum árum«, segir höf-
undurinn, »var eg að brjóta heil-
ann um sömu spurninguna og marg-
ar aðrar ungar mæður. Hvernig á eg
að vinna heimilisverkin mín, annast
börnin mín, og samt að hafa tíma
til að sinna mínum eigin þroska og
þeim áhugamálum sem eg hefi ulan
heimilisins? Eg hafði oft gengt heim-
ilisstörfum, áður en eg giftist, eg
hafði gaman af þeim, en nú fanst
mér eg hafa alt of mikið að gjöra.
Mér fundust störfin svo mörg, spor-
in sem eg þurfli að ganga við þau
altof mörg, og það voru óteljandi
hlutir sem þurftu umsjónar minnar
og eftirlits. Og þó eg reyndi að draga
úr einhverju verki, t. d. ræstingunni,
þá var eldamenskan, þvoltur og fata-
viðgerð, sem tóku þann tíma er spar-
aðist. Og svo varð lítill tími afgangs
til að sinna börnunum. Eg vanrækti
sjálfa mig, varð uppgeíin og bafði
oft ekki hug á að hafa fataskifti áð-
ur en maðurinn minn kom heim frá
slarfi sínu. Eg var vanalega svo þreylt
að eg gat ekki hlustað á það sem
hann hafði frá að segja. Eg fór að
óska þess að eg hefði aldrei gifst, en
væri ennþá kenslukona; þar hafði eg
haft rélt tök á vinnunni«.
En nú vildi svo til að maður henn-
ar komst í kynni við hina nýju
hreifingu, — Scientific Management
(vinnuvísindi), — og fór að vinna
að útbreiðslu þeirra, og hann kom
heim með glæsilegar lýsingar á um-
bótunum, sem hann og samverkamenn
hans voru að gera á vinnunni í verk-
smiðjum, sölubúðum og víðar. Þá
datt Mrs. Frederick í hug: Eiga þess-
ar umbætur ekki erindi til heimilanna,