19. júní - 01.02.1923, Blaðsíða 2

58
19. JÚNÍ
Liandsspítalasjóðurinn
1922
Reikningur sjóðsins, sem birtur
var í síðasta blaði, sýnir að nú
nemur hann kr. 207,907,30. — Hefir
sjóðurinn á liðnu ári vaxið um kr.
25,878,04. Er þetta langt um minni
aukning en hvert binna næstliðnu
þriggja ára 1919—21 og gerir þetta
nýliðna ár lítið betur en að vera hálf-
drættingur á við 1920, það ár óx
sjóðurinn um rúm 50 þúsund.
Fé það, er sjóðnum hefir áskotnast
á árinu sem leið, er nálega alt úr
einum stað — Reykjavík — eftirtekja
landsspítalasjóðsdagsins. Aðrar gjafir
eða samskot eru hverfandi lítil — og
líti menn yfir þennan siðasta árs-
reikning hlýtur sú spurning að vakna:
Er áhuginn fyrir landsspítalanum og
landsspítalasjóðnum að deyja út og
hverfa. Pað liggur nærri að ætla að
svo sé. Þau virðast liðin, þau árin,
er vér, sem hérna í Reykjavík vorum
að vinna fyrir daginn, vissum að
víðsvegar annarsstaðar í sveitum og
kaupstöðum höfðu konur samtök til
þess að gera daginn hátíðlegan al-
menningi og arðvænlegan sjóðnum.
Eigum vér þá ekki framar eftir að
finna þá örfun, sem í því felst, að
vita að sama starfið er unnið í öll-
um héruðum landsins — að stefnt
er að sama markinu.
Það hafa svo margir sagt að það
hafi verið á heppilegri stundu, er
konurnar íslensku tóku Landsspítala-
málið að sér. Með því hafa þær á-
unnið sér lof margra og traust. Menn
hafa sagt og segja enn; mÞví máli er
borgið, konurnar eru því fylgjandi«.
Eiga nú þessar góðu vonir, sem á
oss eru settar að verða tálvonir. Á
þrautseigjuleysi vort við landsspítala-
málið að verða öllum lýðum ljóst
og sanna þann dóm, sem lagður er
svo margsinnis á þjóð vora, að hana
bresti stöðuglyndi og þolinmæði til
þess að geta kept að seinunnu marki,
og gefist upp, ef á móti blæs. Var
þetta einungis framfarauppþot, sem
ekki átti sér neinar rætur. Bóla, sem
reis og hjaðnaði fljótlega. Sýnum nú
að svo hafi ekki verið.
Nú gengur 19. júní enn á ný í garð
— hinn árlegi afmælisdagur lands-
spítalasjóðsins. Gleymum nú ekki af-
mælisbarninu, en förum sem fyrst að
gera ráðstafanir til þess að taka
myndarlega á móti deginum þeim,
sem færði oss borgaraleg rjettindi og
lyfti okkur þá um stund upp úr
deyfðinni og dáðleysinu, svo að vér
völdum oss þetta stóra verkefni.
Látum ekki minningardaginn, 19.
júní, falla niður. Vinnum þann dag
kappsamlega að vexti þessa óska-
barns vors. Gleymum ekki hvert tak-
markið er. Höldum starfinu áfram
uns því er lokið. Hjálpumst að, allar
eftir megni að auka og efla landsspí-
talasjóðinn.
Maður, sem á sanna guðrækni i hjarta
sínu, lýsir og vermir eins og sólin, jafn
vel þótt hann þegi. Claudius.